به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از دوييچه وله؛ شصت دقیقه‌ای، نود دقیقه‌ای و صد و بیست دقیقه‌ای. گاهی هم درست وسط لذت بردن از موسیقی نوار گیر می‌کرد، باید بیرون‌اش می‌آوردید و با مداد نوار را می‌چرخاندید تا دوباره بشود گوش سپرد و لذت برد. گاهی هم نوار میان دستگاه گیر می‌افتاد و پاره می‌شد و عیش شما کامل از بین می‌رفت.
نوار کاست پنجاه ساله شد؛ در سال ۱۹۶۳ شرکت "فیلیپس" اولین نوارکاست "فشرده" را تولید کرد. اختراعی که در اولین سال‌ها کیفیت بسیار نازلی داشت و چندان طرفداری پیدا نکرد.
سال‌ها قبل‌تر از اختراع فیلیپس در سال ۱۹۳۵ شرکت "آ ا گ" چیزی شبیه به نوارکاست با نام "مگنتوفون" اختراع کرد که برای ضبط صدا بود و بسیار گران. از مگنتوفون تنها در ایستگاه‌های رادیویی و استودیوهای حرفه‌ای ضبط صدا استفاده شد و فراگیر نبود.
با آغاز دهه‌ی ۷۰ میلادی بود که کیفیت صدای نوار کاست بهتر شد، این اختراع فراگیر شد و دیگر بسیاری از مردم به‌ویژه نوجوانان و جوانان نوار کاست‌هایی از ترانه‌های محبوب خود را داشتند.
همه‌گیر شدن نوار کاست "گما"، موسسه‌ی حمایت از حق مولف در آلمان را به واکنش وا داشت. "گما" اعلام کرد که ضبط موسیقی از روی رادیو و تلویزیون بر نوار کاست و تکثیر آن غیرقانونی و مصداق نقض قانون حق مولف است.
"گما" موفق شد با اعمال فشار و لابی‌گری قانونی را در سال ۱۹۸۵ تصویب کند که ۱۹ سنت از پول هر نوار کاست ۶۰ دقیقه‌‌ی خالی‌ای که به فروش می‌رفت، به حساب گما واریز شود. این نهاد متولی حفظ قانون حق مولف این پول را در اختیار ترانه‌سراها، آهنگ‌سازان و تنظیم‌کنندگان موسیقی قرار می‌داد.
عملا با فراگیر شدن نوار کاست فروش نوارهای موسیقی کاهش یافت. "گما" امروز هم با فراگیرشدن امکان دانلود موسیقی از اینترنت، همچنان با ارائه‌دهندگان خدمات آنلاین موسیقی قراردادی مشابه دارد وبخشی از پول خرید هر موسیقی توسط هر کاربر به حساب "گما" واریز می‌شود.