به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز، این بنای تاریخی نزدیک یک هزار و هشتاد مترمربع مساحت دارد و اعیانی دواشکوبه (طبقه) آن یک هزارو پنجاه مترمربع است. ورودی تیمچه در ضلع شرقی واقع شده و درب آن به گونه زیبایی منبت کاری و سر در ورودی با اشکال شیر و گل و بوته گچکاری شده است. این بنای آجری دارای حیاتی مستطیل شکل در میانه آن است. پیرامون آن در دو طبقه اتاق و حجره‌ها واقع شده‌اند. اتاق ورودی آن در دو سو (دوطرف) دارای مقرنس‌های زیبای گچی است که از 36 حجره ساخته شده است.درزمان گذشته، حجره‌های پایینی مغازه و حجره‌های اشکوب بالا برای مهمانان بوده است. مصالح موجود درآن گچ، خاک، سنگ و چوب است. دو کوبه روی آن قرار داشته که کوبه سمت چپ ویژه مردها و کوبه سمت راست ویژه زنها بوده است. در میان حیات این ساختمان ترازویی بزرگ وجود داشته که اجناس تجاری به وسیله آن وزن می‌شده است. آب این ساختمان از چاه تامین می‌شده است، از درب ورودی که وارد می‌شویم دو حجره در چپ و راست وجود دارد که جایگاه کسب بوده و روی سر این دو حجره دو اتاق برای آسایش و استراحت بوده است. حوض سنگی بسیار زیبایی هم به اندازه 3 در4 متر در میانه حیات واقع است. درب حجره‌ها همه به صورت کشویی به سمت بالا و پایین باز و بسته می شود و سقف آن ها به وسیله چوب های حاشیه دار زیبایی به اندازه 20 در30سانتی متر پوشیده شده است و کف آن ها با خشت های آجری مربع شکل فرش شده است. مالک اصلی ساختمان حاج محمد صادق لطفعلی خان بوده که بعدها در تملک آقایان محمود و احمد صرافیان قرار می گیرد. در این تیمچه حاج احمد و محمود به تجارت و داد و ستد مشغول بودند ، کالائی از قبیل چای ، قاسنی، کشمش، فرش ، بادام ، کتیرا صادر می شده و بیشترین واردات آنها خشکبار بوده است. مساحت عرصه این بنا حدود 1080 متر مربع ، اعیانی دو طبقه حدود 1050 متر مربع می باشد ، مساحت شش باب دکان جزء طبقه همکف 5/118 متر مربع است ، درب ورودی تیمچه از جنس چوب که حاشیه و چهار چوب آن به طرز زیبائی منبت کاری شده است سر در آن به صورت نیم دایره با اشکال شیر و گل و بوته گچکاری شده است.
. در ضمن این اثر در سال 1367 به شماره 1932 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است. همچنین این بنا به عنوان اولین بازارچه صنایع دستی استان به بهره برداری خواهد رسید./ع