به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه لس آنجلس تایمز ؛ شاید انقلاب های مردمی در کشورهای خاورمیانه دموکراسی مطلوب و موردنظر بسیاری از مردم در این کشورها را ایجاد نکرده است اما حداقل موجب شد توهمی که برای ایالات متحده و برخی از هم پیمانان این کشور درباره "قدرت و نفوذ فراوان واشنگتن" در تحولات و وقایع این منطقه تشکیل شده بود ، از بین برود .
نگاهی به آنچه از دو سال پیش تاکنون در مصر رخ میدهد نمونه بارزی از همین سقوط نفوذ آمریکا در منطقه است . پیش از انقلاب مردم مصر در سال 2011 علیه دیکتاتوری "حسنی مبارک" دولت بوش و اوباما به کرات تلاش کردند مانع سقوط مبارک شوند . مشاوره های مختلف از سوی آمریکا برای مبارک و اعزام نمایندگان آمریکایی برای ارائه توضیحاتی در قبال سرکوب اعتراضات مردمی به نمایندگان و مسئولین رژیم مبارک از جمله این تلاشها بود .
اما این تلاش ها بی نتیجه ماند چرا که خواست مردم مصر چیز جز انچه کاخ سفید می خواست ، بود . رژیم مبارک سرنگون شد و "محمد مرسی" نماینده اخوان المسلمین مصر با برگزاری همه پرسی در سمت ریاست جمهوری این کشور منصوب شد . تمایلات مرسی نیز در راستای منافع آمریکا و رژیم صهونیستی بود و این موضوع باعث شد واشنگتن و تل آویو از روی کار آمدن "اخوان المسلمین" چندان ناراضی نباشند . اما همین موضوع عامل سقوط "مرسی" نیز شد .
دولت آمریکا درقبال مرسی نیز نتوانست از نفوذ و قدرت توهم آلودی که همواره از آن دم میزند استفاده کرده و مانع سقوط دولت وی شود . "عبدالفتاح السیسی" فرمانده ارشد ارتش مصر در اقدامی برنامه ریزی شده علیه دولت مرسی کودتا کرده و وی را از سمت خود خلع و در مکانی نامعلوم بازداشت کرده است .
در ادامه این مقاله آمده است : چنانچه آمریکا ادعایی برای تاثیرگذاری در جهان عرب دارد باید نمونه آن را در مصر می دیدیم چراکه این کشور سالانه بیش از 1/6 میلیارد دلار کمک مالی از واشنگتن دریافت می کند . بعلاوه کمک های مالی و نظامی فراوان دیگری نیز سالهاست از سوی آمریکا به قاهره و بخصوص ارتش مصر اعطا می شود .
بیش از نیمی از تسلیحات نظامی ارتش مصر از کارخانجات آمریکایی خریداری می شود . در بخش غیرنظامی نیز واشنگتن سرمایه گذاری معادل 250 میلیون دلار در اقتصاد مصر داشته است . سیاستمداران مصری از این موارد بخوبی آگاه هستند اما با توجه به کاهش نفوذ کاخ سفید در منطقه خاورمیانه به این موارد توجهی نداشته و آنچه خود برای کشور صلاح می بینند انجام میدهند .
سایر هم پیمانان آمریکا نیز شرایط بهتری از این کشور ندارند . امارات متحده ، کویت و عربستان نیز سالهاست با توصیه واشنگتن کمک های مالی و نظامی فراوانی به مصر ارائه میدهند اما "السیسی" اهمیتی به توصیه ها و درخواستهای آنان نیز برای عدم سرنگونی دولت " مرسی " قائل نبوده است .
تلاش قدرت های خارجی برای ایجاد دموکراسی در سایر کشورها معمولا با شکست مواجه بوده است . واشنگتن همواره از این اهرم برای تجاوز و اشغالگری در کشورهای منطقه خلیج فارس استفاده کرده است . این اهرم پس از مدتی برای اشغال و غارت اموال ثروت های طبیعی بخصوص نفت این کشورها بهانه قرار گرفته است .
در انتهای این مقاله آمده است : بدیهی حکومت حاکم در مصر همانند "مبارک" و "مرسی" ارزش چندانی برای خواسته ها و توصیه های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا و هم پیمانانش قائل نیستند . ژنرال السیسی نیز پس از کودتا همواره آنچه خود واطرافیان نظامی خود تشخیص داده اند ، در قبال اعتراضات مردمی و حامیان مرسی و اخوان المسلمین اجرا نموده اند .