"كامران شرف شاهي" شاعر، در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبيات باشگاه خبرنگاران، گفت: قاعدتا يك شعر خوب و ماندگار شعري است كه ماننده پرنده با دو بال احساس و انديشه به پرواز درآيد از اين جهت شاهد اين واقعيتيم كه عاطفه و احساس پررنگ‌تر و بيشتر متوجه فرم نه محتوا است.
وي افزود: اگر چه اين آثار ممكن است مخاطب را به طور موقت تحت تأثير قرار داده اما به سبب برخوردار نبودن از عنصر حاكميت و انديشه به اندازه كافي اثري طولاني‌مدت و ماندگار از خود به جا نمي‌گذارد در حاليكه رمز ماندگاري آثار شاعران بلند‌مرتبه و داراي آوازه‌اي جهانگير، غني بودن حكمت و انديشه و ارائه پيام‌هاي بزرگ و سرنوشت‌ساز است.
شرفشاهي اظهار داشت: به عنوان مثال در آثار شاعراني مانند "حافظ"، "فردوسي"، "مولانا"، "عطار"، "صائب" و "نظامي" شاهد بيان انديشه‌هاي بلند و متعالي و پيام‌هيي هستيم كه تنها بر زمان و جغرافيايي خاص محدود و منحصر نشده و براي تمام دوران‌ها و تمام بشريت داراي سخني است كه طراوت خود را از دست نمي‌دهد.
وي ادامه داد: قطعا رسيدن به مراتب حكمت و انديشه لازمه‌اش از يك سو مطالعات وسيع و عميق و از ديگر سو اخلاص، تزكيه و تحقيق است خصوصا براي رسيدن به مرتبه والاي حكمت شاعر بايد خود را از نفسانيت و ناپاكي‌هايي كه حجاب او براي رسيدن به مراتب بالاتر بوده پاك كند.
اين شاعر عنوان كرد: اين موضوع غالبا ناديده گرفته مي‌شود و خدايي شدن شاعر علاوه بر بالا بردن بينش و نگرش او به هستي، به كلام او، حس و حال، شور و مقبوليتي مي‌بخشد كه چنين حالتي در آثار تمام شاعران، به سهولات امكان‌پذير نيست، شاعر بايد تنها به فرم‌گرايي و استفاده از صنايع اكتفا نكرده بلكه بايد خلوتي داشته باشد.
وي بيان كرد: شاعر از انديشه و تفكر در عالم هستي خود را كنار نكشد و با دردهايي عميق و جانكاه جامعه خويش و بشريت بيگانه نباشد، در گذشته شاعران در تمام علوم عصر خويش داراي مطالعات گسترده و تبحر چشم‌گيري بودند چنانچه با مراجعه به ديوان شاعران نامدار اين آثار دائرة‌المعارفي از تمامي علوم آن عصر را خواهيم يافت.
شرفشاهي تصريح كرد: امروز به لحاظ پيشرفت علوم و فن‌آوري‌هاي جديد امكان چنين مطالعاتي براي شاعران ميسر نيست و بسياري از دقايق، علوم و تكنولوژي نيز چندان لازمه سرودن نيست و كارايي چنداني هم در شعر ندارد.
وي افزود: اين نكته يك واقعيت غيرقابل انكار است كه هر چه دايرة‌المعارف و دانسته‌هاي شاعر در زمينه‌هاي گوناگون گسترده‌‌تر، توانايي مضاعفي براي خلق مضامين بكر و تازه خواهد داشت، شاعر هيچ‌گاه نبايد عطش خود را نسبت به فراگيري و دانستن نكات بيشتر از دست بدهد./ي2