سرپرست گروه موسیقی تبری برادران محمدی در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران مازندران گفت: غرنه، ساز مازندرانی از جنس نی، باریکتر و کوتاه تر از ل له وا، شامل: سری، بدنه، شاخ گاو، در جشنهای میدانی و محافل عروسی نواخته می شود.
محمدی افزود: سرنا ساز دیگری است که معمولا با نقاره همراه است و کاربرد آن در جشنها و مراسم ورزشی بوده و آهنگ های پیشنمازی، یک چوبه و ورساقی از آن بوده و از تکنیک نفس برگردان برای آن استفاده می شود.
به گفته سرپرست گروه موسیقی تبری برادران محمدی؛ دسرکوتن یا نقاره از دو عدد چوب و کاسه سفالین کوچک و بزرگ تشکیل شده و پوست نقاره در گذشته از پوست گراز بوده و در جشنها و اعیاد به همراه سرنا اجرامی شد.
محمدی افزود: تشت لگن یا تشت لاک توسط یک یا دو نفر ازبانوان در مجالس عروسی در روستاها نواخته و برای صدا دهی بهتر از یک یا دو ظرف برنجی یا زیردستی برنجی در روی لگن مسی اجرا می شد./ب