این دو صفت قوی و امین در آیه 39 سوره نمل نیز آمده است و همچنین در سورهٔ یوسف آنجا که حضرت یوسف خود را برای مقام خزانه داری یا به اصطلاح امروز وزارت دارایی معرفی می کند، همین دو صفت را با دو لفظ دیگر نشان شایستگی خود دانسته است که فرمود: «مرا بر خزائن زمین بگمار زیرا من مردی دانا و توانا و امین و حافظم» یعنی هم ازین علم آگاهم و هم به سبب امانت، مال جامعه را از دستبرد خود و دیگران محفوظ می دارم.
این دو صفت «دانا و امین» یا «قوی و امین» اولی از مقوله دانایی است که موجب توانایی است و به تعبیر توانا و استوار فردوسی:
توانا بود هر که دانا بود به دانش دل پیر برنا بود
و دیگری از مقوله اخلاق است که مایه مصونیت از خیانت و تصرف عدوانی است.
در این آیه نوعی از صنعت حسن طلب نیز هست زیرا دختر شعیب موسی را پسندیده بود و به زبان لطیفی از پدر خواست که مقدمات پیوندی را فراهم آورد و چه لطیف است شیوه های زنان در رسیدن به آنچه دل در آن بسته اند.
امروز در جهان متمدن اصل بر شایسته سالاری است و مهم ترین شیوه رسیدنِ به آن عرضه کردن فرصت مساوی برای تمام افراد واجد صلاحیت است تا اگر خواهند خود را نامزد شغلی و مقامی کنند، گروهی پاک و بی غرض را بگمارند تا بهترین را در میان داوطلبان انتخاب کنند.
اما جای بسی شرمندگی است که جز در موارد کم اهمیت و غیر موثر از این شیوه پیروی نمی کنند بلکه با گروه گراییِ مافیایی تبلیغات به هم پیوسته و اتهامات متقابل، دسیسه ها و فتنه ها و جنایهای پنهانی هر که را مناسب تر برای اجرای مقاصد اهریمنیِ گروه های قوی تر است بر می گزینند و بدتر آنکه گاه انسانهای شایسته اما ضعیف همت را وا می دارند که از شایستگی دست بکشند و به حلقه ناشایستگان بپیوندند.