به گزارش
گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران ؛ به نقل از پول نيوز، در سال‌های اخيرا مؤسساتی تحت عنوان حمايت از مخترع شروع به کار کرده‌‌اند که به عنوان واسطه ای ميان مخترع و سرمایه گذار (شرکت يا شخصی که تمايل به خريد اختراع و يا ثبت آن به نام خود دارد) عمل می‌کنند.
هر چند که اين امر، شيوه جديدی در دنيا نيست و پيش از اين نيز فرآيند خريد و فروش اختراع برای توليد انبوه و يا جلوگيري از بين رفتن يک صنعت، در کشورهای ديگر معمول بوده است، اما خريد اختراع برای ثبت به نام شخص خریدار که ممکن است هيچ اطلاع علمی خاصی نیز در مورد آن نداشته باشد، نمی‌تواند عنوان مخترع را برای کسی به ارمغان آورد. فروش اختراع، ناشی از برخوردار نبودن مخترع از درآمد کافي و حمايت نشدن اوست.
از این رو وزاتخانه‌های صنعت، معدن و تجارت و جهاد کشاورزی باید ادار‌اتی مستقل را با هدف ارتباط با نخبگان و مخترعان کشور دایر و از طرح های کارساز و گره‌گشای آنان در زمینه صنعت، معدن و کشاورزی استقبال کنند.
اکتفا به تولید مقاله؛ ناشی از کمبود منابع مالی و نبود حمايت کافیکمبود منابع مالی و نبود حمايت کافی دولت از اختراعات ارزنده دانشمندان ایرانی، خود به خود موجب شده تا ما در حد تامین کننده منابع اولیه و به تولید انبوه رسیدن بسیاری از اختراعات جهانی تنزل کنیم و دانشمندانمان نیز به توليد مقالات علمی اکتفا کنند.
مقالاتی که بعضا پایه اختراعات بیگانگان قرار می گیرند و خود از مواهب آن ها محروم می مانیم. چرا که نقطه اوليه شروع يک اختراع، هميشه جرقه ای ناشی از تراکم اطلاعات است و این پیدایش به مرور زمان و نه صرفا به دست يک نفر گسترش مي يابد. در بسياري از مواقع مخترع نمی داند که اختراع او - هر چند که در سطح يک ايده و تحقيق اوليه باشد - چه تاثيراتی ممکن است بر دنیای علم بگذارد و تا چه اندازه می‌تواند مسير آن را به کلی دگرگون سازد.
هنوز در ابتدای راه حمایت از مخترع هم نیستیمحمايت از ايده های نو و مبتکران گمنامی که با هدف گسترش علم به فعاليت می پردازند، از وظايف جامعه‌ای است که به رشد علمی خود اهميت می‌دهد. مخترعان کشور و تشکل‌های غیردولتی آن‌ها از دولت انتظار دارند که به التفات‌های هر از گاهی و حمایت‌های موردی از برخی اختراعات، اکتفا نکند. توقع فعالان این حوزه، تسریع ثبت اختراع و از آن مهم‌تر تسریع تحقق و بارآوری آن است. سرعت رشد تکنولوژی دنیا به حدی است که نشان می‌دهد ما از حیث حمایت از مخترع و فرهنگ اختراع، هنوز در ابتدای راه هم نیستیم.
قانونی که لازم بود اما کافی نیستقانون «طرح ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی، علائم و نام‌های تجاری» تبعات ناخواسته‌ای برای بخش اختراعات کشور دارد که لزوم وارسی و تجدیدنظر در برخی از مفاد آن را با نظرخواهی از اعضای کارشناسی جامعه مخترعان، نشان می دهد. درست است که اختراع تنها به معنای توليد يک دستاورد فيزيکي ملموس نيست اما در کشورهای دیگر، دستاوردهای مربوط به ابتکارات، نوآوری و اختراع، و حتی طراحی به طور مجزا از يکديگر ثبت و حمايت می شوند.
متاسفانه در ايران به علت نبود قانون ثبت «ابتکارات» و «طراحی‌ها»، همه نوآوری ها بايد از يک مجرا در سازمان ثبت اختراعات بگذرند و از این رو تحقيقات علمی و موضوعات مربوط به فناوری، هر چند که در حد يک ايده باشند، تحت عنوان اختراع ثبت می شوند. این است که گروهی بدون اطلاع از مسائل کارشناسی موجود در این زمینه تنها با استناد به آمار بالای ثبت اختراع در ایران و با تاکید بر این که بسیاری از اختراعات ثبت شده در حد طرح و مقاله هستند، مدعی هستند که فرآيند ثبت اختراع در ايران از آن‌چه که بايد باشد، ساده تر است.
اما مسلم است که بايد از طرح های اوليه مبتکران و مخترعان گمنام هر چند که برروی کاغذ باشند، حمايت شود و برای تحقق اين امر، همچنان تسهيل فرآيند ثبت اختراع به عنوان يکي از بهترين راهکارهای موجود مطرح است.