به گزارش
خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، یکی از برنامه های فدراسیون تنیس روی میز کشورمان اعزام نوشاد و نیما عالمیان به رقابتهای مختلف بین المللی است.
اینکه چرا در هر اعزام فقط این 2 نفر انتخاب می شوند و اینکه صلاحیت اعزام
را هر دوی آنها دارند یا خیر موضوع بحث ما نیست! آنچه اکنون به آن می
پردازیم طرح این پرسش اساسی است که چه دلیلي دارد که ماهها و حتی سالها
سایر پینگ پنگ بازان ایران را که اتفاقا توانایی پیشرفت و ساختن آینده
طلایی پینگ پنگ را نیز دارند، از مسابقات برون مرزی محروم کرده اند؟
اینکه نوشاد عالمیان به عنوان نفر اول تنیس روی میز ایران شایستگی های خود
را با کسب نتایج درخشان در مسابقات نشان داده است، اعزامش به مسابقات مختلف
جای سخنی باقی نمی گذارد اما آیا پینگ پنگ فقط یک نوشاد عالمیان را دارد؟
حق اخلاق پسندها، لطف الله نسبی ها، نوروزی ها ، مالمیری ها، فرقدانی ها،
احمدی فرها و بسیاری از جوانان مستعد دیگر کجا می رود؟
بازیکنانی که هر روز با انگیزه به تمرین ادامه می دهند فقط به خاطر عشقی که
به پینگ پنگ دارند آیا شایسته است که از مسابقات محروم باشند و با درج
ستاره ای مقابل نامشان در رده بندی فدراسیون جهانی در آستانه حذف از رنکینگ
قرار بگیرند.
بر اساس این گزارش، رقابتهای سانتوز برزیل 17 تا 20 مرداد برگزار می شود و
ایران درحالی نوشاد و نیما عالمیان را به این مسابقات اعزام می کند که فقط 2
بازیکن در رنکینگ 90 و 80 در آن شرکت می کنند و سایر بازیکنان در رده 120
به بعد هستند.
نوشاد عالمیان درحالی به این پیکارها می رود که در رده 47 جهان قرار دارد و
سطحش نسبت به بازیکنان شرکت کننده در مسابقات برزیل بسیار بالاتر است.
سرمربی تیم ملی در مصاحبه ای اعلام کرده است که خودش اختیار تام دارد و
اوست که تصمیم می گیرد چه کسانی به کدام مسابقات بروند اما در شرایطی که
مسابقات چین چند روز بعد از اتمام مسابقات برزیل برگزار می شود آیا شایسته
است که نوشاد چین را به خاطر برزیل از دست بدهد؟
آیا سایر پینگ پنگ بازان ایران حق ندارند که حتی در مسابقاتی مثل برزیل به مبارزه بپردازند؟ /مح