باشگاه خبرنگاران- مهرداد اوستا در شعر "وفا" از وفاداري معشوق شكوه سر داده و اين شكوه را با كلماتي روان بيان كرده تمام واژه كه در خدمت بيان مقصود شاعر به كار گرفته شده اند.
اندوه حاصل از اين بي وفايي، در تمام شعر موج زده و با كلماتي نظير "شكوفه اشك" و "چشم ناله" دلنشين و ملموس تر مي شود بي وفايي، مضمون غالب در ادبيات كلاسيك ماست.
در اين شعر، شاعر وفادار و معشوق در عين بي وفايي به سر برده براي معشوق واژه هايي مانند "جلوه كردن" و "فروغ اميد" را استفاده كرده است.
تشبيهاتي مانند "شكوفه اشك"، "سمند شتاب" ديده مي شود با كلماتي مانند "چشم ناله"، "دست شكوه"، "روي بخت" به شعر زندگي بخشيده بهره شاعر در اين بي وفايي غم و محبت است كه در نتيجه آن روزگار سياهي را براي خود رقم زده و عبارت كنايي مانند " رنگ پريده بودن" را استفاده كرده است./ي2