آیه ۱۰۸ سوره یوسف
قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
بگو اين است راه من كه من و هر كس پيروىام كرد با بينايى به سوى خدا دعوت مىكنيم و منزه استخدا و من از مشركان نيستم
سخن در این است که دعوت رسول از روی بصیرت و شهود صورت می گیرد و نیز آنان که به این راه ایمان می آورند و در آن سلوک می کنند از روی بصیرت و آگاهی و اختیار حرکت می کنند.
و چنین نیست که رسول پیش می رود و آنان چون نابینایان به صِرف تبعیت از رسول به دنبال او می روند بلکه این راه با ادلّهٔ روشن و هماهنگی با خرد و دانایی عرضه شده است و ضرورتی نیست که هیچ کس بی اختیار و با تعبد و بی تفکر چیزی را بپذیرد.
و به همین جهت بزرگان دیانت گفته اند حسن و قبح اعمال امری عقلی است نه شرعی یعنی ما به صرف آنکه شریعت گفته است کاری نمی کنیم بلکه چون آن شرع را با عقل هماهنگ می یابیم می پذیریم.
شیخ محمود شبستری در دیباچه گلشن راز درستایش پیامبران و بالاخص پیامبر اکرم به بخشی از همین آیه اشاره کرده است:
در این ره انبیا چون ساربانند دلیل و رهنمای کاروانند
وز ایشان سید ما گشته سالار هم او اول هم او آخِر در این کار
بر او ختم آمده پایان این راه در او مُنزل شده «ادعوا الی الله»
شده او پیش و دلها جمله از پی گرفته دست دلها دامن وی
گلشن راز
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید