به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران بجنورد، در زمان های گذشته تشخیص زمان دقیق سحری به دلیل نبود امکانات مشکل بود بنابراین افراد از طریق حرکت ستاره ها زمان سحر را تشخیص می دادند.
طایفه عشایر و کوچ نشینان و چوپان ها چون بیشتر وقت خود را در بیابان سپری می کردند از این روش برای تشخیص سحری استفاده می کردند. در هنگام سحر نیز افراد خوش صدا با چاوش خوانی مردم منطقه را برای خوردن سحری بیدار می کردند.
در مناطقی که چاوش خوان وجود نداشت افراد با کوبیدن بر تشت های مسی که به اعتقاد آنان موجب ایجاد فضایی معنوی شده و آرامشی خاص به فضا می بخشد مردم را به عبادت کردن و خوردن سحری دعوت می کردند.
یکی از فعالیت هایی که در آستانه ماه رمضان انجام می شود؛ ذبح گوسفندان پروار شده توسط خانواده ها برای درست کردن قرمه و به منظور دسترسی آسان به غذا به دلیل محدودیت زمانی پخت و پز در هنگام ماه مبارک رمضان می باشد.
باید توجه داشت که نوع غذاها در افطار متناسب با فصل های سال تغییر می کند، در فصل بهار غذاهایی هم چون فتیر مسکه، والون که در واقع نوعی غذا شبیه به آش دندونی و متشکل از گندم و نخود سالم بود که در آن از روغن زرد حیوانی به دلیل تقویت بنیه جسمانی استفاده می کردند.
یارمه فیزیکی از دیگر غذاهای مرسوم در فصل بهار ویژه ماه مبارک رمضان بود که از گندم نیم دانه، گوشت قورمه، روغن زرد و ادویه جات تهیه می شد.
صفا و صمیمیت در این ماه بین روزه داران بیشتر از سایر مواقع بوده است؛ دید و بازدید و سرکشی از یکدیگر و عیادت از مریض از جمله کارهایی است که بعد از افطار انجام می شد. کمک به محرومان و بردن افطاری برای آن ها را در طول ماه مبارک رمضان و به ویژه در شب های احیاء از دیگر آیین های مرسوم بین این قوم می باشد.
تشویق کوچک ترها توسط بزرگ ترها در این ایام به دلیل گرفتن روزه از دیگر مراسم این آیین است. در میان کرمانج رسم است افرادی که تازه به سن شرعی روزه داری می رسیدند در هنگام افطار از سوی بزرگتر خانواده هدیه و چشم روشنی به او داده می شود.
افرادی هم که به سن روزه داری رسیده اما به دلیل علاقه به این فریضه الهی روزه می گیرند نیز از سوی بزرگ ترهای فامیل جایزه دریافت می کنند.
در هنگام عید فطر افراد در محیطی باز، هموار و خوش منظر به نام خرمنگاه دور هم جمع شده و پس از جمع آوری فطره، نماز عید فطر را به جا می آورند./س