امام علی(ع) درباره فواید روحی این عمل می‌فرمایند: "گرسنگی کشیدن، چه نیکو یاریای برای پاکدامنی است".
همچنین از آن حضرت نقل شده که فرمودند: "گرسنگی کشیدن، چه نیکو یاری دهندهای بر سرکشیِ نفْس و شکستن عادت آن است".
پیامبر خدا(ص) نیز در خصوص فواید روحی گرسنگی می‌فرمایند: "شیطان در درون آدمیزاده بسان خون، جریان مییابد گذرگاههای او را با گرسنگی ، تنگ کنید".
همچنین در دیوان منسوب به حضرت علی(ع) چنین نقل شده که: "خود را گرسنه بدار که گرسنگی، از آثار پرهیزگاری است، آنکه زمان درازی را گرسنگی کشد، سرانجامْ روزی (روز قیامت) سیر خواهد شد".
در حدیث معراج نیز روایت جالبی آمده که: " پیامبر(ص) در شب معراج، از پروردگار خود خواست و چنین گفت: پروردگارا! مرا به کاری راه نمای که با آن به تو نزدیک شوم.
فرمود: «شبت را روز، و روزت را شب بدار».
پرسید: پروردگارا! چگونه چنین توان کرد؟
فرمود: «خواب خویش را نماز، و خوراک خود را گرسنگی قرار بده.
ای احمد! به عزّت و جلالم سوگند، هیچ بندهای برایم چهار چیز را تضمین نمیکند، مگر این که او را به بهشت در میآورم: زبان فرو بندد و آن را جز بدانچه به وی مربوط است، نگشاید؛ دل خویش را از وسواس حفظ کند؛ آگاهی من از او و این را که او در زیر نگاه من است، پاس بدارد؛ و نور دیدهاش، در گرسنگی باشد.
ای احمد! کاش، شیرینیِ گرسنگی، سکوت، خلوت و آنچه را از آن به ارث بردهاند، چشیده بودی!».
پرسید: پروردگارا! ارث گرسنگی چیست؟
فرمود: «حکمت، حفظ دل، تقرب به خداوند، اندوه دائم، کم هزینگی برای مردم، حق‌گویی، و اهمّیت ندادن به این که در گشایش و آسانی میزید یا در سختی و دشواری.
ای احمد! آیا میدانی با کدام حالت و وقت، بنده به من تقرّب میجوید؟».
گفت: نه، ای پروردگار!