به گزارش خبرنگار حقوقي قضايي باشگاه خبرنگاران، محمدجعفر نعناكار طي يادداشتي به حادثه 12 تير 1367 پرداخت كه متن اين يادداشت بدين شرح است:
یک سال پس از تجاوز رژیم عراق علیه ایران در سال ۱۳۶۰ حمله به کشتی‌هاى تجارى در خلیج فارس آغاز شد و با اعلام مین‌گذارى سواحل بندر امام خمینى (ره) و حمله به دو کشتى تجارى در ۲۱/۱۰/۱۳۶۰ امنیت خلیج فارس توسط عراق مختل شد و به دنبال تحویل هواپیماهاى سوپراتاندار و این حملات که عراق به صراحت مسئولیت آن را بر عهده مى‌گرفت، شوراى امنیت عکس‌العمل مناسبى نشان نداد، ولى متعاقب انتساب چند حمله به ایران و شکایت شوراى همکارى خلیج فارس، شوراى امنیت در ۱۱/ ۳ /۱۳۶۳ مطابق با اول ژوئن ۱۹۸۴ مبادرت به صدور قطعنامه ۵۵۲ كرد و در آن خواستار توقف این حملات شد.
از آغاز جنگ تا ۱۰ ژوئیه ۱۹۸۴، ۱۱۲ کشتى در خلیج فارس مورد حمله موشکى قرار گرفت. جمهورى اسلامى ایران در ژانویه ۱۹۸۵ به دبیر کل وقت سازمان ملل اعلام داشت که از هر گونه اقدامى براى تامین آزادى و امنیت کشتی‌رانى که در خلیج فارس صورت گیرد حمایت و استقبال خواهد کرد، اما حملات به کشتیها ادامه یافت تا تیر ۱۳۶۶ حدود ۵/۸ میلیون تن کالا از محوله‌هاى کشتیها در خلیج فارس به زیر آب رفت، ۴۱ کشتى کاملا نابود و به ۳۴ تن محوله کالا آسیب وارد و بیش از ۲۰۰ تن از ملوانان کشورهاى مختلف به قتل رسیدند و به همین تعداد نیز مجروح شدند.
بدین ترتیب عراق در هدف خود مبنى بر بین‌المللی کردن جنگ خلیج فارس تا اندازه زیادى موفق شد و قدرت‌هاى غربى و در راس آن‌ها
آمریکا حضور گسترده و تهدیدآمیزى در خلیج فارس یافتند و بالاخره کشتى‌هاى کویتى با
پرچم آمریکا در خلیج فارس حرکت کردند و اسکورت نظامى نفت‌کش‌ها و کشتى‌هاى تجارى
مورد نظر آمریکا در خلیج فارس آغاز شد.
۲۱ سپتامبر ۱۹۸۷ کشتى (ایران اجر) مورد حمله نیروهاى نظامى آمریکا واقع شد. همچین حملات نظامى آمریکا به سکوهاى نفتى ایران دخالت آشکار آن دولت در منطقه به نفع عراق و علیه جمهورى اسلامى ایران را به وضوح نشان داد؛ یکى از نتایج شوم این همه تشنج‌آفرینى رژیم عراق و دامن زدن ایالات متحده به نا امنى در خلیج فارس، حمله به هواپیماى مسافربرى جمهورى اسلامى ایران بود که در مورخه ۱۲/۴/۱۳۶۷ مطابق با ۳ ژوئیه ۱۹۸۸ برفراز آبهاى سرزمینى ایران و در آبهاى حوالى جزیره هنگام توسط دو موشک از ناو آمریکایى وینسنس که خود به آبهاى سرزمینى ایران تجاوز کرده و در آن مستقر بود شلیک و تمامى مسافران و خدمه هواپیما به وضع اسفناکى به شهادت رسیدند.
متعاقب این تجاوز آشکار، جمهورى اسلامى
ایران ، در روز ۱۴ تیر ۱۳۶۷ طى نامه‌اى به رئیس شوراى امنیت خواستار تشکیل جلسه
فورى شورا براى رسیدگى به موضوع شد. روز ۲۵ تیر ۱۳۶۷ مطابق با ۱۶ ژوئیه ۱۹۸۸ شورا
تشکیل جلسه داد. از سوى جمهورى اسلامى ایران دکتر ولایتى وزیر امور خارجه وقت
ایران و از جانب آمریکا جرج بوش معاون وقت رئیس جمهورى در جلسه حضور داشتند.
وزیر خارجه جمهورى اسلامى ایران در فرازى از سخنان خود عنوان کرد: حضور نظامى آمریکا در خلیج فارس تنها منادى مرگ و بى‌قانونى و شرارت بوده و جز ناامنى چیزى به ارمغان نیاورده است. عمل جنایتکارانه آمریکا در حمله به هواپیماى کشورى به هیچ وجه در قالب دفاع مشروع قابل توجیه نیست. شوراى امنیت پس از استماع سخنان ولایتى و جرج بوش در جلسه شماره ۲۸۲۱ خود در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۱۹۸۸ (۲۹/۴/۱۳۶۷) قطعنامه شماره ۶۱۶ را تصویب کرد.
متن قطعنامه به شرح زیر است : "شوراى امنیت ، با
بررسى نامه مورخه ۵ ژوئیه ۱۹۸۸ جانشین نماینده دائم جمهورى اسلامى ایران خطاب به
رئیس شوراى امنیت و با استماع بیانات نماینده جمهورى اسلامى ایران، وزیر امور
خارجه على اکبر ولایتى و سخنان نماینده ایالات متحده آمریکا معاون رئیس جمهور جرج
بوش، با ابراز تاسف عمیق از این که یک هواپیماى غیر نظامى "ایران ایر" در پرواز
برنامه‌ریزى شده بین‌المللى ۶۵۵، در پرواز بر فراز تنگه هرمز به وسیله موشک شلیک
شده از ناو جنگى ایالات متحده آمریکا (وینسنس ) منهدم شد، با تاکید بر ضرورت
تبیین حقایق سانحه توسط بازرسى بى‌طرفانه، با اضطراب عمیق از تشنج دائم التزاید
در منطقه خلیج فارس، ۱ – تاسف عمیق خود را از ساقط ساختن هواپیماى غیر نظامى
ایران به وسیله موشکى که از یک ناو جنگى آمریکا شلیک شده و تسلیت عمیق خود را به
خاطر از دست رفتن غم انگیز جان انسانهاى بى گناه ابراز مى‌دارد.۲ – همدردى صمیمانه
خود را به خانواده‌هاى قربانیان سانحه غم انگیز و دولتها و کشورهاى آنان اعلام مى
دارد. ۳ – از تصمیم سازمان بین‌المللى هواپیمایى کشورى در پاسخ به درخواست جمهورى
اسلامى ایران مبنى بر ایجاد گروه تحقیق براى بررسى تمام حقایق موجود و جنبه‌هاى
فنى زنجیره حوادث مربوط به این پرواز و انهدام هواپیما و همچنین از اعلام ایالات
متحده آمریکا و جمهورى اسلامى ایران مبنى بر تصمیمشان براى همکارى با بررسى سازمان
هواپیمایى کشورى استقبال مى کند. ۴ – از تمامى اعضاى کنوانسیون ۱۹۴۴ شیکاگو در
مورد هواپیماى کشورى بین‌المللى درخواست مى‌کند که در همه شرایط مقررات و رویه‌هاى
سلامت هوانوردى کشورى بویژه ضمايم آن کنوانسیون به منظور جلوگیرى از چنین
پیشامدهایى را دقیقا مراعات نمایند. ۵ – لزوم اجراى فورى و کامل قطعنامه ۵۹۸ شورا
را به عنوان تنها مبناى حل جامع ، عادلانه ، شرافتمندانه و پایدار منازعه میان
ایران و عراق ابراز و پشتیبانى خود را از دبیر کل براى اجراى این قطعنامه اعلام و
خود را ملتزم به همکارى با دبیر کل براى تسریع در اجراى طرح اجرایى او مى‌كند.»
در بررسى این قطعنامه ، صرف نظر از کاربرد نام ناقصى به جاى خلیج فارس و قطع نظر
از ارتباطى که در قطعنامه بین مساله جنگ و ساقط ساختن هواپیماى ایرانى ایجاد شده و
یا پیشى بینى‌نشدن محکومیت و جبران خسارت وارده و سایر مسئولیت‌هاى ناشى از حمله
مشاهده مى‌شود که شوراى امنیت از شوراى ایکائو با آن که یک مرجع فنى و تکنیکى و
بالاترین ارگان مسئول امنیت و سلامت پروازهاى بین‌المللى است ، به دنبال در خواست
جمهورى اسلامى ایران براى تشکیل جلسه رسیدگى به موضوع و پس از بررسى در تاریخ
۲۳/۴/۱۳۶۷ (۱۴ ژوئیه ۱۹۸۸) به صدور بیانیه بسنده کرد و در آن ضمن ابراز تاسف عمیق
و همدردى و با تاکید بر اصل عدم کاربرد زور علیه هواپیماهاى غیر نظامى کاربرد سلاح
علیه یک هواپیماى مسافرى (بدون ذکر جزئیات ) را تقبیح کرد و هیاتى را مامور رسیدگى
به موضوع نمود.
قطعنامه شوراى امنیت از نظر محتوا و کلمات به کار رفته در آن، از بیانیه شوراى ایکائو قوى‌تر و محکم‌تر است . مضافا این که با توجه به ساختار شوراى امنیت و جو فشار و تهدیدى که در هنگام تصویب قطعنامه ۶۱۶ علیه جمهورى اسلامى ایران وجود داشت و نیز وضعیت جبهه‌هاى جنگ ، مى‌توان صدور قطعنامه ۶۱۶ را نوعى موفقیت براى جمهورى اسلامى ایران به حساب آورد. جمهورى اسلامى ایران علاوه بر شوراى امنیت و شوراى ایکائو شکایت خود را در دیوان بین‌المللى دادگسترى لاهه نیز مطرح کرد. در بررسى سانحه مشخص شد که هواپیماى مسافرى برفراز آبهاى سرزمینى ایران مورد هدف واقع و در حوالى جزیره هنگام سقوط کرده و در این تهاجم ناو وینسنس به آبهاى سرزمینى ایران تجاوز کرده است. قبل از این واقعه نیز توسط نیروهاى آمریکایى، به هواپیماهاى گشت ایرانى از لحظه برخاستن از باند بندرعباس تا لحظه فرود اخطار داده مى‌شد.
معناى این اقدام آن است که نیروهاى آمریکایى حتى برفراز خاک جمهورى اسلامى ایران نیز هواپیماهاى ایرانى را مورد تهدید قرار مى‌دادند در ۸ ژانویه ۱۹۸۸ امریکاییان مرتکب نقص حریم هوایى ایران براى رهگیرى شدند. از دیگر سو نیروهاى آمریکایى بدون مجوز شوراى امنیت در منطقه حضور پیدا کرده و با نقض بى‌طرفى در خلیج فارس علیه ایران و به نفع عراق عملا در کار بازرسى کشتیها از سوى جمهورى اسلامى ایران ممانعت به عمل مى‌آوردند و نیز در مقابل تهاجم عراق به کشتی‌هاى تجارى ساکت و در برابر عمل متقابل ایران عکس العمل نشان مى‌دادند و تا آنجا پیش رفتند که سکوهاى نفتى ایران و کشتى ایران "ایران اجر" را مورد حمله قرار داده و به آتش کشیدند. ماده ۲ منشور ملل متحد کلیه اعضا را از تهدید به زور یااستعمال زور علیه تمامیت ارضى یا استقلال سیاسى هر کشورى که با مقاصد ملل متحد مباینت داشته باشد، منع نموده است.
نیروهاى نظامى آمریکا مستقر در آبهاى خلیج فارس و دریاى عمان در زمان حادثه و قبل از آن عملا تمامیت ارضى ایران را با استفاده از انواع ترفندها مورد تجاوز قرار داد و به انحاء مختلف کشتیها و هواپیماهاى ایران را مورد تهدید قرار داد. حمله آمریکا به هواپیماى مسافرى در حریم هوایى ایران و در مسیر هوایى بین المللى مشخص و اعلام شد که نقض قاعده حقوقى عدم توسل به زور و همچنین نقض آشکار تمامیت ارضى یک دولت عضو سازمان ملل مى باشد. همچنین مصداق کامل تجاوز مندرج در بند ((ب )) ماده ۳ ضمیمه قطعنامه تعریف تجاوز مورخه ۱۹۷۴ مجمع عمومى سازمان ملل مى باشد که به استناد آن کاربرد هر نوع سلاح توسط یک دولت علیه سرزمین دولت دیگر، محاصره بنادر یا سواحل یک دولت نیروهاى مسلح دولتى دیگر را، از مصادیق تجاوز دانسته است و بالاخره بند ((ت )) ماده مزبور مبین آشکار تجاوز آمریکا به ناوگان هوایى دولت جمهورى اسلامى ایران محسوب مى شود.
هر چند مجمع عمومى سازمان ملل در قطعنامه ۳۳۱۴ توجه شوراى امنیت را به تعریف تجاوز جلب و به آن توصیه کرده است که در احراز تجاوز، تعریف مزبور را به نحو مقتضى راهنماى خود قرار دهد، اما عملا شوراى امنیت در قضیه مطروحه با جو حاکم بر شورا از کنار قضیه گذشته و دولت ایران را به اجراى قطعنامه ۵۹۸ سوق داده است و نهایتا حمایت کامل نسبت به ایمنى هواپیماهاى بین‌المللى و بویژه ممنوعیت مطلق توسل به زور که در ضمیمه دوم کنوانسیون شیکاگو مورد تاکید قرار گرفته و به صورت قاعده مسلم حقوق بین الملل درآمده است از طرف شوراى امنیت کاملا نادیده گرفته شده است.
عنصر تخصصى سازمان ملل متحد یعنى ایکائو نیز از مسائل سیاسى به دور نمانده و به جاى بررسى فنى و ارائه طریق به شوراى امنیت به ابراز تاسف و تسلیت به بازماندگان سانحه پرداخت. به دلیل حاکمیت چنین اوضاعى بر سازمان ملل متحد، آمریکا پس از سرنگونى هواپیما اعلام نمود که در نظر ندارد هیچ تجدید نظرى در دستورات جنگى موجود به عمل آورد و با تشکیل نیروهاى شوراى امنیت براى برقرارى امنیت در خلیج فارس بکرات مخالفت کرد.
انتهاي پيام/