مشروح اين مقاله به شرح زير است :
در يک سو شاهد آن هستيم که يکسال از برقراري يک حکومت دموکرات در مصر مي گذرد که براي اولين بار در تاريخ اين کشور ، مردم مصر با انجام راي گيري رئيس جمهور منتخب خود را انتخاب کرده اند اما از سوي ديگر شاهد آن هستيم که برندگان انتخابات از اين نقطه قوت خود به نحوي تحقير آميز بر عليه معترضان استفاده مي کنند.
معترضان حاضر در خيابان ها به شدت از چند جنبه نگران آينده کشورشان هستند ، آنها نگران سياست خارجي ، اقتصاد ضعيف و تعصبات مذهبي حاضر در کشورشان هستند که حکومتي دموکراتيک اجازه استفاده منحصرانه قدرت حاضر در مصر را به آنها داده است.
آيا با اين شرايط هيچ راهي براي آشتي دو طرف در مصر نيست؟آيا اميدي براي آينده بهتر مصر وجود ندارد؟آيا مصر نمي تواند تبديل به قدرتي مطرح در جهان با کنار گذاشته درگيري هاي جناحي شود؟
در ابتدا سياست خارجي مصر را اصلي ترين مايه شرم دولت اين کشور است بررسي مي کنيم ، دولت مصر همانند استبداد پيش از آن به تبديل شدن اين کشور به آلت دست صهيونيسم ادامه داد و بازهم فلسطين را در بسياري از عرصه ها تنها گذاشت و همچنين به سخن فرقه گرايان حاضر در اين کشور گوش داد و در خصوص سياست خارجي اين کشور با سوريه تصميمي کاملا غلط را دستور کار خود قرار داد که موجب خوشحالي دشمنان هميشگي مسلمانان شد.
صهيونيست ها همواره سياست هاي کوتاه مدت را دنبال مي کنند و با فريب کشورهايي همچون مصر همواره به دنبال توسعه هاي خودخواهانه خود در منطقه بوده و به نسل کشي هاي خود در فلسطين اشغالي ادامه مي دهند.
مصري ها بايد به اين موضوع همواره دقت داشته باشند که صهيونيست ها همواره از سياست هاي جنگ طلبانه آمريکا حمايت مي کنند و اسير اين اشتباه شدن مي تواند تبعات جبران ناپذيري را در آينده ديپلماتيک اين کشور با متحدانش داشته باشد.
صهيونيست ها در کنار آمريکا همان سياست مداراني هستند که در هنگام حادثه يازدهم سپتامبر القاعده را متهم به اين حادثه تروريستي کردند و اکنون همان گروهک را مجهز به اسلحه مي کنند تا در مقابل ارتش سوريه جنگ افروزي کنند.
پس همانطوري که آشکار است آمريکا و متحدانش همواره از سياست هاي کوتاه مدت استفاده کرده و براي رسيدن به اهداف شوم خود از هرراهي همچون دامن زدن به گروهک هايي که تا ديروز دشمن آنها تلقي مي شد ، ميزنند.
در اين شرايط و با ايراد سخنان بالايي متوجه آن مي شويم که سياست آمريکادوستانه مصر درچند ماه اخير کاملا اشتباه بوده و بسياري از مردم اين کشور نيز يکي از دلايل خود براي حضور در خيابان ها را موضوع فوق عنوان کرده اند.
اما محمد مرسي (رئيس جمهور مصر) به جاي توجه به اين سخنان به رسوايي خود کماکان ادامه داده و از اقدام تکفيري هايي حمايت مي کند که سر و گلو بريدن انسانهاي بي گناه تنها ايدئولوژي آنها براي تحميل سخانانشان است ، کما اينکه اردوغان در ترکيه نيز خشم بسياري از مردم کشورش را با اتخاذ سياست هاي خارجي نادرست برانگيخت.
در هرحال مقامات مصري بايد بدانند که سرنوشت کشور خود را نبايد به دست فرقه گرايان و صهيونيست ها بدهند و به نظر مي رسد که بهترين کشوري که مي تواند در اين رابطه مشاوره خوبي ارائه دهد ، ايران باشد.
مسئله در اولويت آنست که مردم مصر که مدتهاست قيام مردمي خود را تنها نگذاشته اند ، همواره مي گويند که به دنبال بناي مصري واحد و مستقل هستند و شايد دليل اصلي آنها براي ايجاد بيداري اسلامي در کشورشان نيز همين باشد که مدتهاست مقامات مصري آن را به بازيچه گرفته اند.
مردم ، مصري را خواهان هستند که بتواند بدون اتکا به کشورهايي همچون عربستان سعودي و صهيونيست ها به صورتي کاملا مستقلانه کشورشان را در جهان با ايجاد ايده هاي نو و نه صرفا تقليدي سرافراز در تمام عرصه ها ظاهر شود.
در خصوص بحران اقتصادي در مصر مي توان به بدهي بسيار بالاي اين کشور به بانک جهاني اشاره کرد که حتي پس از روي کار آمدن دولت جديد هم تغييري در آن ايجاد نشده است.
اکنون مردم مصر مي توانند ببينند که وعده مبارزه با کاپيتاليسم غربي که مرسي در مبارزات انتخاباتي اش همواره برآن تاکيد داشت ، اکنون بي نتيجه و بي ثمر بوده و هنوز هم مردم اين کشور بدهکاري هاي فراواني را در کشورشان حس مي کنند.
دولت مرسي بايد بداند که مردم اين کشوربه خاطر اعتماد به وي راي داده اند و بايد آنچه که مردم از اومي خواهند را انجام دهد ودر نتيجه تغييرات اساسي در سيستم اقتصادي و قطع وابستگي اين کشور به نيازهايي که مردم اين کشور توان رقابت در آنها را دارند يکي از اقداماتي است که مرسي بايد در دستور کار خود قرار دهد.
بهرحال آنچه که اکنون مردم مصر آن را کاملا حس مي کنند ، فقر و افزايش صعودي قيمت ها در اين کشور است که هر روز مردم بيشتري در اين کشور گرفتار آن مي شوند و در نهايت سومين چالش مردمي در مصر ، بحث افراطي گري در مسائل ديني و همچنين خوشامدگويي دولت به تکفيري هايي است که دامنه اقدامات خشونت بار آنها در تفرقه افکني در خاک اين کشور رو به افزايش است.
تکفيري ها شباهت هاي بسياري به صهيونيست ها دارند ، آنها و صهيونيست ها معتقدند که برگزيده خداوند هستند و آمده اند تا عقيده اي ناب را براي همه به ارمغان آورده و ديگر عقايد را سرکوب کنند و هر کس که در اين راه با عقايد آنها مخالفت کند را از پا در مياورند.
مردم مصر به شدت از وقايع نفرت بار فتنه گري و تفرقه افکني در کشورشان توسط تکفيري ها به ستوه آمده اند و دوست دارند تا حکومت کشورشان پاسخ قاطعي را در اين باره عنوان کند و نه اينکه همانند حکومت حسني مبارک در قبال اين وقايع سکوت اختيار کند.
در هرحال با سخنان گفته شده به اين نتيجه مي رسيم که مردم مصر به دنبال يک حس انقلابي واقعي هستند که در آن چنين وقايعي رخ دهد:
1.آنها به دنبال سياست خارجي به دور از صهيونيست ها ، آمريکاييها و هر ارگان و يا کشور وابسته به آنها هستند.
2.بانک مرکزي در اين کشور بمنظور تخصيص وام هاي بي بهره تاسيس شود.
3.وام هاي تخصيص يافته در اين کشور بمنظور توسعه واقعي اقتصاد هزينه شود و هر فردي در اين کشور بتواند از امکانات برابر استفاده کند.
4.اصل اسلام ناب و واقعي در مصر اجرايي شده و تفرقه افکني در اين کشور به طور کامل حذف شود.
5.حزب گرايي صرف و جلوگيري از ورود انديشه هاي کارا در رئوس فعلي قدرت به طور کامل حذف شود.
قطعا در صورت حل شدن مسائل گفته شده در بالا موضوع بيداري اسلامي معناي واقعي خود را در مصر پيدا خواهد کرد.