به گزارش خبرنگار
حوزه تجسمي باشگاه خبرنگاران، سال گذشته در اواسط ارديبهشت ماه در يك صبح بهاري خبري بر خروجي سايت‌ها و خبرگزاري آمد مبني بر اينكه رضا كيانيان چكش فروش آثار هنري را زد.
گويا در اين حراج هنري تنها عده‌آي خاص كه شايد از ما بهترون يا اينكه افرادي از جنس خارج نشينان بودند حضور داشتند.
هيچ خبرگزاري رسمي براي اين حراج دعوت نشده بود، چرا كه اين ميهماني كاملا خصوصي بود و خبر بر گزاري حراج هنري روز شنبه از سوي خود برگزار كنندگان اعلام شد و گفته شد كه آن شب بيش از 2 ميليارد تومان اثر هنري فروخته شده است.
البته ناگفته نماند كه اين فروش به اصطلاح بزرگ هيچ وقت به صورت مستند اعلام نشد.
نكته جالب اين است كه هتلي كه ميزبان برگزاري اين حراج هنري بود هيچ فيلمي را ضبط نكرد.
گويا نواي چكش مرتبا در تاريكي شنيده مي‌شده. اينكه آثار را چه كساني خريدند، اصلا مشخص نيست، اما بخشي از پول آثار فروخته شده گويا به مجله‌آي اختصاص مي‌يابد كه مدير آن شخصي است كه از اولين مديران موزه هنرهاي معاصر تهران بوده است.
شنيده‌ها حاكي از آن است كه امسال هم قرار است همين حراج باز هم در سكوت و تاريكي برگزار شود و قرار است روز جمعه 7 تير ماه برخي افراد خاص در هتل آزادي گردهم بيايند و بار ديگر اين حراج را برگزار كنند و قرار است باز هم رضا كيانيان چكش حراج را بزند.
البته گويا برگزاري حراج هنري تنها از سوي برگزار كنندگان اين حراج عرف شده است، چرا كه در هيچ جاي دنيا برگزاري حراج‌هاي هنري مخفيانه نيست.
نكته اينجاست كه اگر كار قانوني است چرا مخفيانه برگزار مي‌شود.
تصور كنيد روزي را كه حراج كريستيز يا ساتبي در سكوت و در گوشي برگزار شود و فرداي آن خبري در فروش حراج كريستيز يا ساتبي داده شود، هر چند كه اين حراج سال‌ها بايد طي طريق كند، البته اگر قانوني باشد. شايد به كور سويي از حراج‌هاي جهاني برسد./ي2