به
گزارش
خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران، کودک از بدو تولد با خيره شدن به
يک شي و نيز خزيدن و لمس اشياء در سنين بچه‌ي که عمدتا 4-6 سال است و به
دوره پرگوئي نيز معروف است با پرسش‌هاي مکرر و در نهايت با جستجو در محيط
اطراف خويش سعي در شناخت و کشف محيط پيرامون خود دارد که حاکي از کنجکاوي
کودک است. اما اينکه اين قوه چگونه مي‌تواند به بهترين وجه پرورش يابد و
موجب شکوفائي استعدادهاي کودک شود موضوعي است که اين گزارش به آن پرداخته
مي‌شود.
ابراهيمي مقدم کنجکاوي را تلاش در جهت شناخت به طريقي که فرد را
به سمت روش کار و آشنائي با محرک مي‌کشاند دانست و افزود: هر محرک جديدي
ممکن است کنجکاوي را برانگيخته و هوش و نيروي ؟ و عصبي را با آن درگير
نمايد.
وي با اشاره به اينکه کنجکاوي از دوره دبستان يا کودکستان شروع
شده و نقطه اوج آن در پايان دبستان و بين سنين 4 تا 10 سالگي است افزود:
البته در نوجواني کنجکاوي کم در بزرگسالي به يک سطح متوسط مي‌رسد.
ابراهيمي
مقدم با تاکيد بر اينکه با طرح سوالات و پرسش‌ها به گونه‌اي سنجيده و
معقول مي‌توان کنجکاوي را در کودکان تحريک کرد گفت: البته بايد توجه داشت
پرخاشگري در جواب کودکان آنان را از طرح سوالات دوباره باز داشته و سبب
کاهش و خاموشي قوه کنجکاوي در آنان مي‌شود.
وي در ادامه محيط زندگي و
تجارب قبلي کودک را در رشد و جهت دهي کنجکاوي کودک به سوي پيشرفت موثر
دانست و اظهار داشت: آشنائي با اشياء جديد زمينه پرسش در کودک و کنجکاوي در
آنان را فراهم و از سوئي پيچيدگي و نوجويي زياد سبب ترس واضطراب، تکرار
زياد يک موضوع سبب کاهش کنجکاوي و حتي کسابت و بيزاري مي‌شود.
ابراهيمي
مقدم در ادامه گفت: بنابر تحقيقات انجام شده ميان کنجکاوي و از سوئي
آفرينندگي و هوش کودکان ارتباط همسو وجود داشته و والدين بايد در جهت
پيشرفت نيروي آفرينندگي اطلاعات دقيق همراه با انديشه انتقادي را فراهم
آورند.
وي با اشاره به اينکه اصولا فرد کنجکاو فاقد اضطراب است افزود:
فرد مضطرب بدليل ترس و تشويش کمتر به کسب تجارب جديد و اين امر سبب عدم
شکوفائي استعداد در آنان مي‌شود.
ابراهيمي مقدم در پايان با تاکيد بر
اينکه کودکان کنجکاو موفقيت تحصيلي بيشتري دارند گفت: البته اين پيشرفت تا
حدود زيادي به تلاش معلم در جهت برانگيختن حس کنجکاوي و عدم کاربرد روشهاي
طولي وار و انفعالي در آنان بستگي دارد.
گفتني است: اما اينکه چرا
برخي افراد کنجکاوترند شايد به دليل ويژگيهاي محيطي و يا نحوه برخورد
والدين با آنان است اما بايد توجه داشت هر چند توجه به کودک به دليل عدم
رشد عقلي کافي در او ضروري است اما محدوديت وسخت گيري بيش از حد والدين
نسبت به کودک آنان را از شکوفائي اين قوه عظيم بازداشته و مانع از شناخت
بيشتر و رشد استعدادهاي آنان مي‌شود./ز
گزارش از بابارشاني