"حمید سلیمی" منتقد، در گفتگو با خبرنگار
حوزه سینما باشگاه خبرنگاران، در خصوص فیلم سینمایی "چه خوبه برگشتی" ساخته "داریوش مهرجویی" گفت: "چه خوبه برگشتی" یک کمدی ابزار است که در فضای فانتزی اتفاق می افتد به همین دلیل خیلی از منطق های قصه گویی را باید رعایت می کرد.
وی افزود: "چه خوبه برگشتی" یکی از آشفته ترین فیلم های سالهای اخیر در سینمای ایران است که لحن خود را از دست می دهد و وارد فضاهایی می شود که شیوه روایی داستان را زیر سؤال می برد و در برقراری ارتباط با مخاطب دچار مشکل می شود که این مشکل نه تنها در فیلمنامه بلکه در کارگردانی "مهرجویی" نیز دیده می شود.
وی ادامه داد: این اثر در ادامه تجربه "مهرجویی" با نام "آسمان محبوب" قرار می گیرد که با ایجاد فضای فانتزی و غیرواقعی بخشی از مشکلات جوامع را مطرح می کند.
"سلیمی" بیان کرد: در این فیلم مهرجویی به آدمی و تنهایی او رفته و سعی کرده در این حوزه پیشنهادات جدیدی را ارائه کند.
"سلیمی" عنوان کرد: از مشکلات دیگر این اثر آشفتگی فیلمنامه است و اینکه نویسنده در چه قالبی حرف می زند و تا چه اندازه به نظراتش معتقد است بنابراین در ارتباط با مخاطب دچار مشکل می شود.
این منتقد اظهار داشت: شوخی ها تکراری بازیگران از مشکلات دیگر "چه خوبه برگشتی" است،"حامد بهداد" در این اثر بسیار بد بازی کرده و شاید دلیل سکوت او درباره این فیلم همین مسئله است.
وی بیان کرد: تنها ویژگی مثبت این فیلم بازی "رضا عطاران" است که با استفاده از هوش و توانایی ذاتی خود برخی از سکانس های معمولی را به سکانس های جذاب و قابل تأمل تبدیل می کند.
"سلیمی" ادامه داد: از ویژگی های دیگر این فیلم بازی غافلگیر کننده "حسن پورشیرازی" است که نقش و قامت جدیدی را تجربه کرده و با ارائه بازی خوب، خود را از کارهای دیگرش متمایز کرده است.
این منتقد تصریح کرد: "مهناز افشار" که در این سالها از یک بازیگر تجاری به یک هنرمند دوست داشتنی تبدیل شده بود بازی تأسف برانگیز و بدی را از خود ارائه کرده و گویا درک عمیقی از نقش ندارد و به فیلمنامه کمکی نمی کند و حتی خواسته های کارگردان را برآورده نمی کند.
"سلیمی" اظهار داشت: "چه خوبه برگشتی" به عنوان یک فیلم کمدی موقعیت به خوبی در نیامده است و با نمایش روابط روزمره ایرانیها، سبب یک دوگانگی شده که ضربه ای به شیوه برقراری با مخاطب می زند.
وی بیان کرد: اگر این فیلم برای "داریوش مهرجویی" نبود درباره آن تندتر می شد حرف زد ولی "مهرجویی" اسطوره سینمای ایران است و ما هیچکدام آثار ماندگار را فراموش نمی کنیم.
وی خاطر نشان کرد: سکانس هایی در این فیلم است که رگه هایی از استادی و مهارت "مهرجویی" در آن به چشم می خورد مثل سکانس فینال فیلم و رابطه دو دوست که نشانه از پاکی و منزه شدن آنهاست./ي2