به گزارش
خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛ دستانی به آسمان بلند، آسمان شکافت، ابر باریدن گرفت تا خود را به زمین رساند، زمین سیراب از آن گشت، آنگاه شکافت، حیات جان گرفت و زمین زنده شد. . .
نمی دانستم جهان این خوشبختی شگرف را مدیون کدام دعای مستجاب بود که خدا نام متبرک تو را به پیشانی زمین نوشت وسرنوشت آبها را به سخاوت دستان تو سپرد. . .
آب روان بر روی زمین ماند تا روزی در کربلا در دستان تو جای گیرد اما آب به آب بازگشت شرمنده؛ شرمندگی ای که تمام آب های عالم را شرمسار کرد؛ شرمنده ادب عباس . . .
این روزها منور به نور میلاد فخر زمین است که ادب را معنا کرد و جان بخشید، او بود که نشان داد می توان دلیر بود اما سراسر ادب و تواضع ، او بود که معرفت ودلدادگی به حق را از نو بنا کرد. . .
امروز عالمی اسمش را رمز پیروزی و گره گشایی می دانند، وقتی مهرش دل ها را در نور دیده و نه تنها محبان علی و شیعیان را بلکه عالمی از هر دین و کیشی را مجذوب کرده . . .
باب الحوائج نام گرفته به خاطر دستانی که نه بخاطر قدرت و نه بخاطر ثروت بلکه بخاطر پاکی و شرافتشان گره گشا گشته . . .
امروز هر کجا نام زیبای او جاری می شود، ناگهان حس اطمینان دلنشینی پیدا می شود، عباس جان امروز دلتنگ تو شده ایم وتشنه ی جوانمردی است، هر چند آیین تو مردانگی است و شیوه ات جانبازی ؛
بدان فرات برای بوسیدن لب هایت ترک برداشته . . . /ف
گزارش از نرجس رئیسی