حال ما خوب است، ملالی نیست جز جیب های خالی ...

بوکسي ها نه تنها توان برگزاری اردوهای برون مرزی را ندارند بلکه در برگزاری همین اردوی داخلی نیز با مشکل مواجه اند. حکایت تیم ملی هم که در نوع خود شگفت انگیز است. ما برای رقابت های آسیایی آماده می شویم که هیچ تدارکی برای آن ندیده ایم. رقابتهایی که حریفانمان از روزها و حتی ماه ها و سال ها با برنامه ریزی برای آن آماده شده اند.

ما در فاصله 40 روز مانده به رقابت ها،‌ انتخابی برگزار می کنیم تا از میان مهره های نه چندان آماده،‌ تیم ملی مان را ببندیم. مهره هایی که ماه ها حتی از شرایط تمرین عادی هم به دور بوده اند. به هر حال به هر ترتیب تیم ملی شکل گرفت. بدون هیچ اردوی برون مرزی و بازیکنان در مجموعه ورزشی انقلاب مشغول به تمرین شدند و در این برهه از زمان که لازم بود مسئولان فدراسیون در خصوص پاداش به قهرمانان در مسابقات  پیش رو قول بدهند هیچ خبری از این کار نیست و مسئولان معتقدند وقتی نمی توانند پاداش ها را بپردازند چرا باید قولی بدهند.

مشکلات غذا خوری محل اردو و همین بی تیمی و عدم حمایت از ملی پوشان از دغدغه های این روزهای تیم ملی است. به تازگی نیز 2 ماه قبل از شروع مسابقات بوکس نوجوانان در اوکراین مسئولان از عدم اعزام آن ها به رقابت ها خبر دادند. مسئله ای که حالا زمانی برای پرداختن به آن نیست و مسوولان به جای تلاش برای فراهم کردن بودجه و اسپانسرها از همین مدت زمان زیاد باقی مانده تا شروع رقابتها عقب نشینی می کنند. حتی اردوی تیم ملی جوانان که هزینه ای برای فدراسیون ندارد نیز کنسل می شود تا همین اندک قدم های فدراسیون برای ملی پوشان نیز انجام نشود.

همین بی پولی و بی خیالی ها باعث شده تا ما چند سال در جا بزنیم و امسال حتی یک لیگ با حضور 4 تيم بوکس نیز نداشته باشیم و این عدم برگزاری لیگ بود که قربانیان زیادی را در تیم ملی و مسابقات انتخابی نشان داد.

همین مهدی طلوتی المپیکی ما به خاطر این بی لیگی و نا آمادگی از لیست اعزامیان به مسابقات آسیایی خط خورد.

حالا فدارسیون بوکس اگر چه استعدادهای زیادی را شناسایی کرده اما این طناب مشکلات مالی دست و پایش را بسته است و این عدم پخش تلویزیونی نیز راهی برای ورود حاميان مالي به بوکس نگذاشته است و ما فقط می توانیم به آینده و پیشرفت بوکس کشورمان امیدوار باشیم./آق