وی با وجود کهولت سن از سلامت جسمانی خوبی برخوردار بود اما کهولت سن و نارسایی تنفسی امکان ادامه حیات را از این یادگار گرانقدر دفاع مقدس گرفت.
او با اینکه سن زیادی داشت و بخشی از خاطرات دفاع مقدس را از یاد برده بود، اما وقتی نام رفقای شهیدش را می‌شنید، اشک می‌ریخت و از درون به یاد آن روزهای پرحماسه می‌سوزد.
به گفته علی رحمانیان، فرزند بابابزرگ جبهه‌ها، او آنقدر شیفته و مرید امام خمینی(ره) بود که در نهایت در شب رحلت پیر و مراد رزمندگان، امام (ره) به دیدار حق شتافت.
مرحوم رحمانیان، وصیت کرده بود که پس از فوتش در کنار همرزمان شهیدش در شلمچه به خاک سپرده شود؛ اما تا امروز پیگیری‌های فرزندانش برای تحقق خواسته این پیرمرد مهربان و یار رزمندگان به نتیجه نرسیده است.