به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، در اوایل ماه آوریل، استاپ وار در نامه ای به وزارت امور خارجه انگليس نگرانی شدید خود را از درگیری روزافزون انگلیس در جنگ سوریه ابراز کرد. دولت در پاسخ بیان کرد که سیاست های خود را در این مورد بررسی و به احتمال زیاد با قانون تحریم ارسال سلاح به سوریه از جانب اتحادیه اروپا مخالفت خواهد کرد.
از آن زمان به بعد، وزارت امورخارجه انگليس با ارسال سلاح و تجهیز شورشيان سوریه مخالفت کرده است. "ویلیام هیگ" وزیر امورخارجه انگلیس در بیانیه خود به مجلس عوام این موضوع را متذکر شد و همچنین در مناقشه ای دو ساعته در باب تجدید تحریم سوریه از جانب اتحادیه اروپا سخن گفته شد.
اعضای تمام حزب های پارلمان انگلیس در این باره شدیدا ابراز نگرانی کردند و این اقدام را به شعله ورتر کردن آتش درگیری های سوریه تشبیه نمودند.
شورای همکاری خلیج فارس که قطر و عربستان سعودی در راس آن قرار دارند، مشتاقانه شورشیان سوریه را حمايت میکنند. از طرف دیگر ترکیه نیز شدیدا در درگیری ها وارد شده و غرب نیز که شورای ملی سوریه را به رسمیت شناخته، حمایت های چشمگیری را تقبل کرده است.
اتحادیه اروپا و بويژه انگليس و فرانسه بسیار مشتاق هستند که بگویند کمک هایشان "غیرمهلک" است اما هرگز منظور خود را از این صفت بیان نکرده اند. کمکی که به شورشیان شده واقعا گزاف است. امریکا به تنهایی 250 میلیون دلار در سوریه هزینه کرده و قطر و عربستان سعودی برخی از شورشیان را حمایت میکنند. شایان ذکر است که قطر از 2011 تا به امروز 3 میلیارد دلار برای کمک به شورشیان سوری هزینه کرده است.
اسرائیل با حملات هوایی گسترده خود به بهانه های واهی به حریم سوریه تجاوز کرده و اخیرا از ارتفاعات جولان اشغالی حملاتی زمینی علیه سوری ها انجام داده است.
واضح است که تنها، راه حلی سیاسی می‌تواند به این اوضاع وخیم پایان دهد اما تا وقتی که قدرت هایی بزرگ بر سر منافع شان در این کشور میجنگند، اوضاع از این هم پیچیده تر خواهد شد.
وقتی درمورد اطمینان انگلیس از اینکه مبادا این سلاح های کمکی به جای رسیدن به گروه های خاص به دست القاعده نیافتد سوال شد، وزارت امور خارجه پاسخ شفافی برای این سوال ارائه نداد.
"جان بارون" نماینده پارلمان انگلیس، که از مخالفین جنگ عراق بوده و همواره از مذاکره با ایران حمایت می کند، گفت :"پیگیری سلاح هایی که ما به سوریه میفرستیم، حقیقتا از توان هر دولتی خارج است". وی افزود: "مگر اینکه خودمان نیروی زمینی در سوریه داشته باشیم که بی شک وزیر خارجه چنین حرکتی را پیشنهاد نمی کنند".
در نتیجه می‌توان گفت مجموعه ای از قدرت های غربی و منطقه ای با انگیزه ها و منافع مالی پیش آمده اند تا خاک سوریه را تکه تکه کنند. از سال 2001 میلیاردها دلار هزینه برای جنگ ها هزینه شده، صدها سرباز انگلیسی کشته شده اند و خون میلیون ها نفر در سراسر منطقه و همچنین افغانستان ریخته شده. اما آیا از این فجایع درس عبرتی گرفته ایم؟
دخالت هایي که در افغانستان، عراق، لیبی و اکنون مالی انجام می‌شود، نه تنها باعث ایجاد جوامع دموکراتیک پایدار نشده، بلکه ارمغانی جز خشونت و بی ثباتی نداشته است.
برندگان اصلی این جنگ ها و خونریزی ها شرکت های نفتی و معدنی و صادرکنندگان اسلحه و تجهیزات هوایی هستند و سرانجام ما و مردم دنیا هستیم که باید تاوان جنگ به اصطلاح "علیه تروریسم" را پس دهیم.