به گزارش گروه استان هاي باشگاه خبرنگاران ، فرامرز خوشاب ، اظهار کرد: پرونده مربوط به پرونده ثبت جهانی آثار باستانی ایذه در سازمان یونسکو چند سال پیش به جریان افتاد اما متاسفانه دوستان ما در استان به این گونه مسایل با دید شهرستانی نگاه می‌کنند، چراکه زمانی که پرونده ثبت جهانی ایذه به یونسکو معرفی شده بود، هنوز پرونده آبشارهای شوشتر کلید نخورده بود.
وی ادامه داد: این که این پرونده به چه دلیل راکد مانده معلوم نیست، اما هر گاه می‌گویم چرا این پرونده راکد مانده است فقط می‌گویند پیگیری می‌کنیم.
او بیان کرد: نکته جالب این است که بعضی از مسؤولان سازمان میراث فرهنگی با اعتماد به نفس روبه‌روی ما قرار می‌گیرند و با دیدگاه شهری به دنبال کارهای شهرستان و خاستگاه خودشان هستند. یعنی یکی از مدیران استانی با دیدگاه شهرستانی به دنبال پرونده شهر خودش است، در حالی که در مملکت ما اگر قرار باشد اتفاقی بیفتد باید دید ملی وجود داشته باشد.
وی بیان کرد: اگر برای پرونده ثبت جهانی آثار ایذه پیگیری صورت نگیرد آن وقت بودجه، هزینه و صلاحیت یک اثر نادیده گرفته می‌شود و منابع ملی هدر می‌رود. همچنین ایجاد اشتغالی که می‌توانست از طریق ثبت جهانی برای استان و کشور اتفاق بیفتد از بین خواهد رفت و در مقابل، ما بودجه‌ای را برای به جریان انداختن پرونده‌ای هزینه می‌کنیم که احتمال ثبت جهانی آن کم است.
خوشاب گفت: ما می‌گوییم که با توجه به مولفه‌های ثبت جهانی، ثبت شدن این آثار 80 درصد رد خواهد شد. مگر این که آن‌ها هزینه‌هایی چند صد برابر کول فرح و اشکفت سلمان ایذه را انجام بدهند که به مولفه‌های یونسکو شاید نزدیک شود.
این دوستدار میراث فرهنگی تصریح کرد: اعتراض ما اول به استاندار خوزستان است زیرا وی از اهمیت و جایگاه آثار باستانی ایذه کاملاً با خبر است. دوم این که مدیر کل سازمان میراث فرهنگی خوزستان اگر منافعی ملی برایش ارجحیت دارد، پس چرا در این قضیه اهمال‌کاری کرده است؟ همچنین نمایندگان ادوار مختلف شورای اسلامی ایذه هم در قضیه پیگیری این پرونده نقش دارند.
وی ادامه داد: از دیگر ارگان‌هایی که می‌توانستند روند پیگیری پرونده ثبت جهانی ایذه را تسریع کنند شورای شهر و مجموعه شهرداری بودند که متاسفانه کاملاً بی‌توجه به مسایل فرهنگی هستند و حتی در بعضی مواقع به بعضی آثار باستانی تعرض کرده‌اند.
خوشاب خاطرنشان کرد: پرونده ثبت جهانی ایذه سال 2004 به سازمان یونسکو ارسال شد اما هنوز هیچ نتیجه‌ای نگرفته است. در حالی که پرونده ثبت جهانی آبشارهای شوشتر بعد از پرونده ایذه به جریان افتاد اما زودتر به ثبت جهانی رسید. در حال حاضر مسؤولان میراث فرهنگی به جای این که پرونده ما را پیگیری کنند به پرونده دیگری چسبیده‌اند که احتمال ثبت جهانی آن بسیار اندک است.
او توضیح داد: علت اصلی به نتیجه نرسیدن پرونده ثبت جهانی آثار ایذه وجود نگرش شهرستانی در میان مدیران و معاونت‌های سازمان میراث فرهنگی است چراکه ما در این چند سال پشت این پرونده بوده‌ایم و هر ماه به آن‌ها گوشزد کرده‌ایم، اما ظاهرا شهرستان ما جزو الویت‌ها نیست چراکه اگر این گونه بود بایستی چند سال پیش این پرونده به جریان می‌افتاد./ج1