به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از آسيا تايمز ؛ اين پايگاه خبري در مقاله‌اي به قلم کاوه افراسيابي به تحولات اخير در سوريه و پيروزهاي ارتش سوريه در برابر شورشيان پرداخته و عنوان کرده اين پيروزها نشان مي‌دهد که اسد رفتني نيست، اما قطر و عربستان در تلاش هستند قطعنامه‌اي ضد سوري را در مجمع عمومي سازمان ملل را به تصويب برسانند که هدف اصلي آن حذف اسد و انتقال قدرت به شورشيان است اما هر گونه گفتگويي در مورد انتقال بدون در نظر گرفتن بشار اسد ناکام و محکوم به شکست خواهد بود.
در سازمان ملل متحد اصطلاح معروف به "فرايند صلح چند سطحي" وجود دارد. فرايند صلح چند سطحي اغلب به تلاش‌هاي تکميلي در جهت جلوگيري از درگيري اطلاق مي‌شود و تاريخ سازمان ملل متحد سرشار از نمونه‌هاي اين فرآيند است. با اين وجود در ماجراي سوريه سازمان ملل متحد با تنظيم يک قطعنامه در مجمع عمومي خود را به بيراهه سوق داده است. اگر اين قطعنامه اتخاذ و اجرايي شود با توجه به کنفرانس صلح آمريکا-روسيه که قرار است اواخر ماه مي سال جاري برگزار شود به احتمال فراوان به عنوان يک عامل منفي عمل خواهد کرد.
اين کنفرانس که قول داده مقامات دولت سوريه و نمايندگان مخالفان نظامي-سياسي را گرد يک ميز جمع کند از سوي اخضر ابراهيمي نماينده ويژه سازمان ملل در سوريه به عنوان اولين خبر خوب در مورد سوريه مورد تمجيد قرار گرفته است. با اين وجود رويکرد ابراهيمي به پيش نويس قطعنامه‌اي که مورد حمايت قطر و عربستان است رويکرد مشتاقانه‌اي نبوده و او با احتياط فراوان در مورد آن اظهار نظر کرده است، درست همانند نمايندگان روسيه در سازمان ملل که آن را ناکار آمد و بي‌ثمر خوانده‌اند. چرا؟
پاسخ ساده است. اين قطعنامه اساسا با خود در تناقض است. اين قطعنامه دولت سوريه را براي استفاده از تسليحات شيميايي مقصر مي‌داند . بر خلاف يافته‌هاي کميته تحقيقات سازمان ملل متحد و در کل هدف ظريف هموار ساختن راه اختصاص صندلي سوريه در سازمان ملل به مخالفان تحت حمايت غرب را مي‌رود.
اين قطعنامه که روز 15 مي در مورد آن راي گيري صورت خواهد گرفت، خواستار انتقال قدرت در سوريه از طريق گفتگوهاي سياسي جدي بين مقامات سوريه و مخالفان است اين دقيقا همان چيزي است که مسکو و واشنگتن ، جان کري و همتاي روس او ، لاوروف به دنبال آن هستند. بنا به گفته روس‌ها دولت سوريه واکنش مثبت نشان داده، اما مخالفان هنوز در حال بحث در مورد حضور يا تحريم اين کنفرانس است.
اما در اين قطعنامه به تاسيس ائتلاف ملي نيروهاي مخالف و انقلاب سوريه در 11 نوامبر سال 2012 در دوحه قطر به عنوان يک نمايندگي کارآمد و موثر مورد نياز براي انتقال سياسي اشاره مي‌کند.مفهوم انتقال سياسي مي‌تواند حيله گرانه باشد بخصوص آن که اين قطعنامه همچنان به قطعنامه‌هاي اتحاديه عرب که خواهان حذف بشار اسد است، اشاره مي‌کند. به عبارت ديگر اين قطعنامه مفهوم گفتمان را که بيشتر به تسليم نزديک است تا سازش يا همزيستي.
همانطور که پيش بيني مي‌شد، ايران، سوريه و چند کشور ديگر که سال گذشته عليه قطعنامه مشابهي راي دارند در مورد پيش نويس اين قطعنامه جديد که با توجه به تلاش‌هاي ديپلماتيک گسترده قطر تصويب خواهد شد، بسيار محتاط آميز اظهار نظر کرده‌اند.
پس چرا، قطر و عربستان براي اجرايي شدن اين قطعنامه عجله دارند، در حالي که اين قطعنامه لحني بر ضد دولت سوريه دارد . بخشي از پاسخ اين است که شورشيان سوريه دچار ضعف بسياري شده‌اند و ارتش سوريه اخيرا پيروزهايي عليه آنها به دست آورده در واقع اگر قطر و عربستان واقعا نگران آتش بس و گفتمان سياسي در سوريه هستند آنها بايد اين قطعنامه را کنار بگذارند يا حداقل تا اعلام نتايج کنفرانس آتي آن را به تعويق بيندازند.
شايد ترس اصلي آنها اين است که ممکن است کاخ سفيد لحن خود را مورد سوريه تغيير دهد و از خواسته پيشين خود مبني بر حذف بشار اسد عقب نشيني کند. اکنون آنها اين موارد را نتيجه نهايي مذاکرات فشرده صلح مي‌دانند که گزينه مورد علاقه قطر و عربستان که مي‌خواهند تعيين کننده حاکم سوريه باشند نيست.
حقيقت اين است که اسد دو سال تمام طوفانهاي نظامي را تحمل کرده و اکنون مي‌تواند بخاطر ضرباتي که به شورشيان زده به خود ببالد . اين به آن معني است که اسد براي آينده‌اي طولاني در سمت خود باقي خواهد ماند، بنابراين تلاش‌هاي صلح بايد روي محور آتش بس آمادگي براي انتخابات ملي تحت نظارت بين‌المللي وانتقال آرام متمرکز باشد. هر گونه گفتگويي در مورد انتقال ، بدون اسد محکوم به شکست است .
در رابطه با اين که پيش نويس قطعنامه جديد سازمان ملل دولت سوريه را در مورد استفاده از تسليحات شيميايي محکوم کرده از دمشق خواسته از به کارگيري هر گونه سلاح شيميايي و بيولوژيکي خود داري کند، بايد خاطر نشان کرد که مسئولان سازمان مللي که در اين مسئله تحقيق مي‌کردند شورشيان را مقصر دانسته‌اند نه دولت دمشق را. در نتيجه اگر اين قطعنامه هفته آينده تصويب شود با يافته‌هاي خود سازمان ملل در مورد عاملان استفاده از سلاح شيميايي در سوريه کاملا مغايرت دارد.
بنابراين رويکرد عاقلانه‌تر مجمع عمومي سازمان ملل باشد اين که منتظر بماند و ببيند چه رخ مي‌دهد، بجاي اينکه مانند يک هئيت دست نشانده که به دنبال يافتن مدرک در جهت خاصي است ، عمل کند.