به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، در این داستان ساختگي، درگیری میان جبهه خوب (شورشیان سوری) و جبهه بد (دولت بشار اسد) است. در این میان نقش غرب این است که فرشته رهایی باشد؛ یعنی با دقت بر اوضاع نظارت کند تا در صورت لزوم برای حل بحران مداخله نماید.
جان کری در دیدار سه شنبه خود با ولادیمیر پوتین فهمید که نمی تواند برای تشديد بحران سوریه روی کمک روس ها حساب کند. در نتیجه رسانه های غربی مدام در حال القای این موضوع هستند که تنها غرب می تواند به معضل سوریه پایان دهد.
شبکه بی بی سی اخیرا اعلام کرده که "پس از اینکه مشخص شد دولت سوریه از سلاح های شیمیایی استفاده کرده، فشارها برای مداخله افزایش یافته". همواره صحبت از افزایش فشار برای مداخله است اما منبع این فشار کجاست؟
براساس گزارش بی بی سی، اکثریت مردم انگلیس، امریکا و آلمان مخالف مداخله و تجهیز نظامی شورشیان سوری هستند. بنابراین بی بی سی از جانب مردم سخن نمی گوید. مداخله نظامی –که دولت انگلیس، در صورت دستیابی به نتایج مطلوبش، تاحدی با آن موافق است- از طریق خود رسانه ها تشدید و القا می شود.
*** شواهد جعلي سلاح های شیمیایی
به گزارش بی بی سی، در ششم ماه می " غرب در بررسی های خود به این نتیجه رسید که دولت سوریه از سلاح های شیمیای استفاده کرده!". علیرغم لحن قاطع این گزارش، هیچ یک از شواهد به دست آمده قطعی نبوده‌اند. مسئله اینجاست که قدرت های غربی در برابر مردم هیچگاه به "فقدان" شواهد کافی و "احتمال" استفاده¬ دولت سوریه از سلاح های شیمیایی اعتراف نمی کنند.
بی بی سی پیش از این نیز بارها حقایق مهم را غلط ارائه داده است. همانطور که تقریبا یک سال پیش در طی گزارشی بیان کرد که "سازمان بین المللی انرژی اتمی در گزارش خود آورده است که ایران بطور پنهانی درحال دستیابی به سلاح هسته ای است!"؛ در صورتیکه هرگز چنین موضوعی در گزارش آژانس نیامده بود.
*** فشار گزارشگران برای مداخله نظامي
آنچه از گزارشات اخیر بی بی سی برداشت می شود این است که گویی جنگ طلبی برخی گزارشگران بی بی سی از مقامات دولت این کشور نیز بیشتر است. نیک رابینسون، سردبیر اختصاصی بی بی سی در مصاحبه خود از دیوید کامرون، نخست وزیر انگليس می پرسد: "آیا نگران این موضوع نیستید که سران غربی از ترس تکرار مسئله عراق در سوریه واکنشی از خود نشان ندهند؟"
کامرون در پاسخ بیان می کند که "من واقعا نگران این مسئله هستم" و در ادامه می افزاید که آنچه وی از جریان عراق نتیجه گرفته این است که انگلیس می بایست تنها در درگیری هایی که شانس پیروزی دارد وارد شود.
در اینجا مقصود رابینسون از این سوال این بود که شاید "اشتباهات" گذشته غرب است که مانع از ایفای نقش بشردوستانه آنان در مورد سوریه می شود اما پاسخ کامرون تقریبا ربطی به سوال نداشت.
بسیاری از گزارشگران همانند رابینسون به دنبال ایجاد زمینه مداخله نظامی هستند. در تاریخ 5 می، "جرمی واین" از "فیلیپ هاموند"، وزیر دفاع انگلیس، سوالات زیادی می پرسد که همه نشانگر فشار رسانه ها بر دولت برای مداخله در بحران سوریه است.
فیلیپ هاموند: "همه 70 هزار قرباني درگیری های سوریه قربانی سلاح های شیمیایی نیستند...بیشتر آنها با سلاح های متداول کشته شده اند." جرمی واین:"بنابراین دلایل زیادی برای این کار (مداخله نظامی) وجود دارد..."
کارلا دل پونته، عضو کمیسیون مستقل بین المللی سازمان ملل، در مصاحبه خود به گزارشگران اعلام می کند که شورشیان سوریه "مظنونین اصلی" استفاده از سلاح های شیمیایی هستند. با این حال، باز هم در گزارش-های بی بی سی از اعمال فشار برای مداخله نظامی کاسته نمی¬شود.
*** تحلیل حملات به سوریه
در گام بعدی، جاناتان مارکوس، تحلیلگر سیاسی بی بی سی، به بررسی راه های حمله امریکا به سوریه می پردازد. ارزیابی مارکوس بیشتر شبیه به ارائه استراتژی نظامی است تا تحلیل اتفاقات گزارش شده:
"حملات هوایی می تواند با پرتاب موشک هدایت شونده ازهواپیما خارج از قلمرو هوایی سوریه و یا از ناوها و زیردریایی¬های مستقر در مدیترانه انجام شود. البته، پیش از حملات هوایی گسترده می بایست تمام موشک ها، رادارها و سیستم های فرمان را نابود کرد!!"
اینگونه است که ایده حمله هوایی خارجیان به سوریه به تدریج کاملا عادی مي شود و گزارشگران به جای گزارش قربانیان و وضعیت اسفبار مردم بمباران شده، به بحث مداخله نظامی می پردازند.
نکته حائز اهمیت در روایت های بی بی سی،«دفاعی» جلوه دادن حملات هوایی اسرائیل است؛ دفاع در برابر سلاح هایی که به "گمان" آن ها درحال انتقال به حزب الله بوده(!). آیا اگر دولت سوریه برای جلوگیری از حملات هوایی اسرائیل به نیروهای هوایی آن ها در خاک اسرائیل حمله می کرد، بی بی سی باز هم این اقدام را دفاعی جلوه می داد؟
به نوشته مارکوس، حملات اسرائیل "برای نشان دادن قدرت این کشور طراحی شده بود". در پی حملات هوایی اسرائیل به سوریه، مارکوس می نویسد: "این حملات، دفاعی و اخطاردهنده بوده است". در واقع می توان گفت بی بی سی به منظور عادی نشان دادن حملات اسرائیل آن ها را "اخطاردهنده "و "نشان قدرت" می-خواند.
گزارشگران بی بی سی برای ایجاد زمینه جنگ از ارائه حقایق سرباز می زنند و تنها داستانی ساده شده از "خوب در برابر بد" را ارائه می دهند. این گزارش ها در واقع نشان دهنده موضع دولت انگلیس در برابر بحران سوریه است.