به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، مهد علیا گوهرشاد آغا یا گوهر شاد بيگم امیرزاده ای بود که در دوران تیموری زندگی می کرد. وی هنگامى که بنا به نذر خود براى ساختن مسجد، زمین هاى مناسب نزدیک حرم امام رضا علیه السلام را مى خرید، پیرزنى حاضر به فروش کلبه محقّر خود نشد و این کلبه قناسى پنج ضلع، درست در میانه ی بنای مسجد قرار گرفت.
گوهرشاد آغا پیرزن را مجبور به فروش نکرد بلکه گرداگرد خانه او را خرید و مسجد با شکوه گوهرشاد را ساخت. پیرزن پس از آن که کار مسجد تمام شد، نزد گوهرشاد رفت و قناسی خانه اش را به او فروخت تا از بهای آن در میان مسجد بزرگ گوهرشاد مسجدکی به نام خود به یادگار بگذارد.
چندى پیش در میانه صحن کبیر گوهرشاد، پهنه بسیار وسیع، چهار دیوارى مربع مستطیلى بود از سنگ، با نرده هاى سنگى که تیرک ها و ستون هاش از هم فاصله زیاد داشت. این قسمت میانى به «مسجد پیرزن» معروف بود.
اما در این اواخر آن نرده ها را برداشته اند و مسجد پیرزن را آبدان بزرگى کرده اند که از آبش وضو مى گیرند.
دیگر شیوه زنى آن زال و دادگرى گوهرشاد، کم کم به فراموشى سپرده مى شود، مگر نام آن آبدان را « حوض پیر زن » بگذارند یا راهنمایان و زیارتنامه خوانان، نسل به نسل این حکایت را براى زائران و فرزندان خود بازگو کنند یا قصه را بر لوحی بنگارند و کنار حوض نصب کنند تا این یادگار شنیدنی و پند آموز جاودانه شود./س