مشروح
اين مصاحبه به شرح زير است:
پرس تي‌وي:آقای مکی ، برخی می گویند که حملات هوایی اخیر اسرائیل به معنای
شبهه آمیز مقدمه ای بر مداخله نظامی در سوریه بوده و برخی دیگر نیز معتقدند این
حملات تنها بمنظور فشار بیشتر بر دولت بشار اسد است،نظر شما چیست؟
مکی:
البته این موضوع بسیار، بسیار ممکن و قابل تصور است
که اسرائیل از این زمان و در حالیکه سوریه درگیر جنگ بزرگ داخلی است ، برای اعمال هژمونی
خود و تداوم منافع ژئوپولیتیکی اش با استفاده از مسئله سلاح های شیمیایی و با استفاده
از موضوع دسترسی به سلاح حزب الله به عنوان بهانه ای برای حمله استفاده کند و در
عین حال تمامیت ارضی این کشور را در حالیکه این کشور بخاطر کشمکش های داخلی تضعیف
شده ، نقض کند.
مشکل بزرگ در بحث سوریه قطعا نمی تواند موضوع وتوی
روسیه باشد;جهت گیری این کشور در قبال سوریه کاملا واضح است و آنها از
هرگونه راه حل سیاسی استقبال می کنند و از تمامی مخالفان در سوریه برای مذاکره
دعوت می کنند تا با این اقدام سرنوشتی صلح آمیز را در این حربه رقم بزنند.
در واقع اين آمريکا است که بحران را در سوريه به اين مرحله رسانيده است و باني اين جنگ داخلي در سوريه تلقي مي شود و با قطعيت تمام مي توان گفت که اين کشور شورشيان حاضر در سوريه را مسلح مي کند و به دنبال رويه سياسي تغيير حکومت در اين کشور است.
اما روسيه در بازي اقتصادي تغيير حکومت در سوريه وارد نمي شود و اين همان دليلي است که جان کري ، وزير خارجه آمريکا را به مسکو کشانده تا با عجز و التماس از مقامات روسي بخواهد تا با سياست تغيير ر‍ژيم در سوريه موافقت کنند.
علاوه بر اين،در خصوص مساله سوريه با اسرائيل اين موضوع را مي توان خاطر نشان شد که دليلي مشروع براي ارسال اسلحه از سمت سوريه به حزب الله در حاليکه اين کشور درگير جنگي داخلي است وجود ندارد چرا که اين بحران در سوريه خون ارتش اين کشور را تا حدي خشک کرده است.
اين موضوع مغاير با سياست ارتش سوريه در قبال حل بحران جنگ داخلي در کشورش است که در چنين وضع هشدار آميزي به حزب الله لبنان اسلحه صادر کند و اگر بنا بر ارسال اسلحه به حزب الله بود آنها (مقامات سوري) در خلال 10 سال گذشته و قبل از آغاز جنگ داخلي اين کار را مي کردند.
در حال حاضر دليلي واقعي و در عين حال منطقي وجود ندارد که سوريه به حزب الله لبنان اسلحه صادر کند و در وضع کنوني اين موضوع يک حماقت محض مي تواند توصيف شود.
پرس تي وي:آقاي مکي اخيرا از سمت بازرسان سازمان ملل گزارش شده است که مي گويند:مواردي وجود دارد که در سوريه سلاح هاي شيميايي استفاده مي شود اما اين سلاح ها توسط دولت اين کشور استفاده نمي شود ، بلکه توسط شورشيان آن است.
آيا اين به معناي آنست که نقشه هاي آمريکا تغيير کرده است؟آيا شما اين موضوع را بعنوان تغيير در بازي توصيف مي کنيد؟
ما ميدانيم که آمريکايي ها بارها گفته اند که خط قرمز ما براي دولت بشار اسد در صورت اثبات ، استفاده از سلاح هاي شيميايي است و در صورت اثبات استفاده از آن ما به سراغ تغيير رويه و به احتمال بسيار استفاده از گزينه نظامي روي خواهيم آورد.
مکي:البته،اصطلاح تغيير بازي در جملات زير بسيار مشهود است.
اوباما اعلام کرده است که خط قرمز آمريکا براي سوريه استفاده از سلاح هاي با ماهيت شيميايي است.اکنون سازمان ملل که بعنوان بزرگترين سازمان بين المللي معتبر در جهان شناخته مي شود عنوان کرده که شورشيان سوري در جنگ با ارتش اين کشور از سلاح کشنده و شيميايي سارين استفاده کرده اند بر عليه مردم استفاده کرده اند.
تنها درجهان نيروهاي القاعده هستند که از سلاح هاي شيميايي استفاده مي کنند و استفاده از اين سلاح توسط شورشيان سوري به نوعي ارتباط آنها را با بزرگترين سازمان تروريستي جهان را برقرار مي کند.
آنچه که اکنون اساس موضوع تلقي مي شود ، بحث ديوانگي و سردرگمي رسانه هاي غربي بخصوص در هفته هاي اخير است ، جاييکه آنها نمي دانند در خصوص مقوله سلاح هاي شيميايي و استفاده از آن در سوريه چه نوع خبري را منتشر کنند.
در ابتداي کار رسانه ها عنوان کردند که دولت سوريه از اين سلاح ها استفاده مي کند و مدعي آن بودند که مدارکي براي اين ادعاي خود دارا هستند که مشخص شد که اين موضوع اساسا مجعول ترين دروغ گفته شده تلقي شد و بعدها مشخص شد که اين سلاح ها توسط شورشيان ساخته و استفاده مي شود.
اما نکته منزجر کننده آنست که رسانه ها و مقامات بين المللي به جاي پيگيري اين خشونت بزرگ در سوريه سياست سکوت را برگزيدند و با اين کار خود علنا اين اقدام شورشيان را تاييد کردند.
آن چيزي که اکنون در خصوص اين موضوع مي توان گفت آنست که ايالات متحده آمريکا در سياست خارجي خود بر عليه سوريه عملي غير اخلاقي را انجام مي دهد و در اين موضوع زياده روي بيش از حدي انجام داده است.
آمريکا در نهايت به دنبال تغيير حکومت در سوريه است تا با آن به اهداف غايي خود دست پيدا کند ف حال اينکه شورشيان سوري از سلاح شيميايي استفاده کنند يا نکنند.
اما سوال مهم در اين قضيه آنست که آيا آمريکاي ها باز هم شورشيان سوري را که از سلاح هاي شيميايي استفاده مي کنند تا دندان مسلح خواهد کرد؟
موضوع آنست که سياست خارجي آمريکا به نوعي همواره همراه با دورويي بوده است ، بحث تروريسم و تغيير حکومت و دادن اختيار به گروههاي راديکالي و بنيادگراي اسلامي در سراسر جهان از ايده هاي اصلي آمريکايي ها محسوب مي شود ، طوري که پيش از اين نيز آنها شورشيان در افغانستان و عراق را نيز مسلح کرده بودند.
پس پاسخ سوال مطرح شده اين خواهد بود: آنها قطعا شورشيان در سوريه را مسلح خواهند کرد.
پرس تي وي:آقاي مکي ، پيش از شما آقاي کورب از واشنگتن همراه ما بودند و به ما گفتند که باراک اوباما ، رئيس جمهور آمريکا به خاطر عدم انجام اقدامات کافي در سوريه همچون ارسال نيرو و اسلحه به شورشيان به اطلاح نظامي بشدت هدف انتقادات قرار گرفته است.
شما در خصوص سياست مورد هدف اوباما در سوريه چه فکري مي کنيد؟
آيا شما اين موضوع را نوعي سياست انفعالي قلمداد مي کنيد؟
مکي:کلمه انفعال کاملا کلمه اي اشتباه تلقي مي شود.سياستي که اوباما در قبال سوريه در نظر گرفته ، تجهيز و اختصاص بودجه کافي براي گروههاي اسلامي راديکالي در اين کشور است.
کاري که آمريکايي ها از زمان آغاز بحران در سوريه کرده اند ، جرياني مستمر از محکوم کردن ها ،انتقاد هاي شديد اللحن از دولت سوريه و درخواست از بشار اسد بمنظور استعفا از رياست جمهوري سوريه و دفاع از تئوري تغيير حکومت در سوريه بوده است.
اگر شما آغاز بحران را بخاطر بياوريد يعني زماني که دولت سوريه به شورشيان پيشنهاد داد تا اسلحه هاي خود را بر زمين گذاشته و به زندگي عادي خود بازگردند ،هيلاري کلينتون (وزير خارجه وقت آمريکا) علنا عنوان کرد که از چنين اقدامي حمايت نمي کند.
کلينتون در آن زمان عنوان کرد که شورشيان مي بايست اسلحه بدست باقي بمانند و به مبارزه با دولت سوريه بپردازند.
آمريکا بدنبال سياست شعله ور کردن بحران در سوريه بوده و در صدد تبديل سوريه به تئاتر تروريسم با حمايت قدرت هاي منطقه اي همچون قطر و عربستان سعودي است.
البته آمريکا کمک هاي غير اسلحه اي نيز به شورشيان سوري انجام داده است اما در حال حاضر کمک هاي موشکي بويژه ارسال موشک هاي استينگر از خاک ترکيه در اولويت قرار گرفته است.
قطعا آمريکا نقش بسيار بزرگي در بحران سوريه ايفا مي کند و زمانيکه اسرائيل سوريه را مورد حمله هوايي قرار داد،مقامات آمريکايي عنوان کردند که اين حق اسرائيل است که از قدرت نظامي اش براي محافظت خود استفاده کند.
بنابراين با جملات فوق آشکار مي شود که آمريکا بدنبال سياست دوگانه و حمايت از تروريسم در سوريه است.
کاري منطقي که مي بايست آمريکاييها انجام دهند آنست که به دنبال راه حلي سياسي بجاي پافشاري در جهت تغيير حکومت باشند.
بحث دوم مبحث بازرسان تسليحاتي است.اميدوارم بحث سلاح هاي شيميايي در عراق را بخاطر بياوريد،آنها (بازرسان) وارد عراق شدند و بر موضوع وجود سلاح هاي شيميايي در عراق پافشاري کردند اما مدتي بعد مشخص شد که چيزي وجود ندارد و آنها سپس نظرشان را تغيير داده و عنوان کردند که سلاحي وجود ندارد.
اين موضوع نشان مي دهد که بازرسان تسليحاتي همواره صحيح قضاوت نمي کنند.درواقع قدرت هاي غربي از صحبت هاي بازرسان تسليحاتي بعنوان بهانه اي براي دخل و تصرف استفاده مي کنند.
اين موضوع در خصوص سوريه نيز حقيقت دارد ، جائيکه هيچگونه دليل منطقي وجود ندارد که ارتش سوريه بر عليه مردم کشورش از سلاح شيميايي استفاده کند اما بازرسان تسليحاتي با شايعه پراکني سعي در ساختن نمايشي جديد دارند که دولت سوريه از سلاح شيميايي استفاده مي کند.
با اظهارات فوق در نهايت به اين جمع بندي مي رسيم که اسرائيل که سودجو ترين کشور در بحران سوريه محسوب مي شود کماکان با حمايت بي شائبه آمريکا درصدد تغيير حکومت در سوريه باقي مانده است.حال اينکه در همين حال ارتش آزاد سوريه دچار اضمحلال شده و ضعف شديدي را در پيکره خود حس مي کند.
پرس تي وي:آقاي مکي بسياري از مردم معتقدند که تشخيص شورشياني که از اين سلاح ها استفده مي کنند به سادگي امکان پذير نيست و نمي توان گروهي را مسبب استفاده از سلاح هاي شيميايي تلقي کرد.
در مرتبه اول آنها مي گويند که تروريست هاي فوق بعنوان مبارزاني معمولي در نظر گرفته مي شوند و در مرتبه دوم اين سوال وجود دارد که گروههاي اصلي مخالف در سوريه چه کساني هستند؟
مکي:هيچگونه معيار و ملاک شناخته شده اي براي اثبات اين موضوع که سلاح هاي ارسال شده آمريکا به دست گروههاي راديکالي اسلامي نمي رسد،وجود ندارد.
مهمان برنامه شما آفاي لورنس کورب به ارتش آزاد سوريه اشاره کردند ; در واقع اين جنبش اساسا اسلام گرا بودند و سکولار و يا ليبرال بحساب نمي آمدند و ما در هفته هاي اخير مي بينيم که ارتش آزاد سوريه از به گونه اي از محافل ناپديد شده است و با اين نکته مي توان فهميد که غالب نظاميان اسلام گرا هستند.
جبهه النصره يا النصره ، بزرگترين نيروي به اصطلاح نظامي از احزاب مخالف در سوريه بحساب مي آمد.
آنها ارتش ، سرمايه و ايدئولوژي هاي فوق راديکالي را در ذهن مي پرورانند تا در نهايت سوريه را به ويرانه اي تمام و کمال تبديل کنند.
به همين دليل ارتش آزاد سوريه تنها مترسک بوده و سرابي بيش محسوب نمي شود و قرار است تا با آن به غربي ها نمايشي ارائه شود که ارکان اين ارتش تماما سکولار بوده و مبارزاني آزاد هستند.
آنها مبارزاني آزاد و سکولار محسوب نمي شوند چرا که جرقه آتش بحران جنگ داخلي در سوريه را آنها درست کردند و همواره تحت حمايت غربي ها بويژه آمريکا بوده اند.
آمريکا به دنبال راه حلي سياسي در سوريه نيست بخاطر اينکه آنها مي خواهند که جنگ در سوريه تداوم داشته باشد ،آنها مي خواهند که مردم سوريه همديگر را قتل عام کنند و بر روي خاکسترهاي ويراني اين کشور بنشينند و در خصوص منافع سياسي خود در اين کشور ارزيابي هاي خاص خود را انجام دهند.
اما در نقطه مقابل تمام اين اتفاقات قطعا ارتش آزاد سوريه قدرتمند باقي نخواهد ماند چرا که عملا اين ارتش متشکل از طيفي از سربازان خارجي از سراسر جهان است که هيچگاه از سمت مردم سوريه بعنوان نجات دهنده آنها بحساب نيامده و نخواهد ماند.
اين ارتش متشکل از سربازان خارجي از کشورهايي همچون افغانستان و چچن است و تنها چندهزار سرباز و يا به گفته اخضر ابراهيمي 40 هزار سرباز دارد که به اصطلاح خود را جهادگر ناميده و در عين حال از سمت غربيان حمايت شده و در هنگام حمله هوايي اسرائيل به سوريه آنها را تشويق مي کنند.
پس اساسا ارتش آزاد سوريه که هويتي پشت پرده دارد از سمت اسرائيل ،آمريکا و وهابيون حمايت مي شود تا با توجه به حمايت غربي ها ، سوريه را به بخش هاي کوچکتر تقسيم کند.
به واقع مي توان گفت هدف نهايي اي براي احزاب مخالف در بحران سوريه نمي توان متصور شد و بزودي سوريه به کانون شکست ديپلماسي آمريکايي تبديل خواهد شد چنانچه آمريکا سيسات کورکورانه مجهز کردن شورشيان سوري را ادامه دهد.
امال به نظر من ارتش آزاد سوريه نمي تواند هويت مقتدرانه خود را در آينده حفظ کند چرا که گروههاي تندروي مجهز به سلاح هاي شيميايي برائت خود را از اين ارتش اعلام کرده و عنوان داشته اند تا تلاش مي کنند رويه اي نوين در جنگ پيش رو گيرند ،اتفاقي که خوشايند مخالفان نخواهد بود و آنها با اين کار ضربه اي مهلک بر پيکر خود مي زنند.