آیه ۲۷ – ۲۹ سوره فرقان
وَيَوْمَ
يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ
الرَّسُولِ سَبِيلًا ﴿۲۷﴾ يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ
فُلَانًا خَلِيلًا ﴿۲۸﴾ لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ
جَاءنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿۲۹﴾
و
روزی است که ستمکار دست های خود را می‌گزد [و] می‌گوید ای کاش با پیامبر
راهی برمی‌گرفتم (۲۷) ای وای کاش فلانی را دوست [خود] نگرفته بودم (۲۸) او
[بود که] مرا به گمراهی کشانید پس از آنکه قرآن به من رسیده بود و شیطان
همواره فروگذار نده انسان است (۲۹)
از آنجا که گفته‌اند: «دوستی با مردم دانا نکوست» چه خوش‌تر که آدمی با دانایانِ تاریخ دوستی کند و بهترین دوستی با خوبانِ تاریخ مطالعهٔ آثار و شرح احوال و زندگی ایشان است که به راستی بر طول زندگی انسان می‌افزاید.
این مسئله به خصوص درباره مطالعهٔ شرح حال بزرگان جهان به قلم خود ایشان یا دیگران صادق است آن چنانکه گویی با یکی از نوادر نازنینان جهان دوستی و انس و الفت دائم داشته است و چه افتخاری از این برتر.
شرح حال مفصل بن جان سن ادیب و سخن شناس انگلیسی به قلم دوستش جیمز بازول یکی از این جمله است: مطالعهٔ کتب آسمانی و تفکر در آنها و پیروی از آنها نیز همراه شدن با رسولان است.
اصحاب ذوق دوستی را برترین موهبت الهی به انسان دانسته‌اند زیرا عشق پادشاه خوبی است و دوستی نقطهٔ کمال عشق است و اگر زوج عاشق و معشوق با هم به مقام دوستی برسند عشقشان به کمال است.
اکنون اگر دوستی که برترین موهبت است به فساد گراید به بدترین بلا و مصیبت بدل می‌شود و هیچ خطری در راه سالک بیش از دوست بد نیست. خداوند فرموده است: هر کس دوستی رحمان را فراموش کند او را با دوستی چون شیطان قرین می‌کنیم و شیطان سخت مشتاق است تا آدمیان را خوار و خفیف کند.
چه بسیار داستان‌ها در ادبیات جهان هست که موضوع آن دوستی‌های شیطانی است از جمله بهترین این داستان‌ها که در شمار داستان‌های برجستهٔ ادبیات جهان است کتاب تصویر دوریان گری است.
این داستان بدیع و استثنایی نشان می‌دهد که چگونه جوانی زیباروی و نیک سرشت به تأثیر نفسِ اهریمنی دوستی به نام هری با وسوسه لذات وهمی و زودگذر، زندگی خود را تباه می‌کند و در منتهای خفت و خواری خنجری را در قلب خود فرو می‌برد.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید