به گزارش
باشگاه خبرنگاران ، اين ديوارنگاره ها با طرح مضامين مرسوم هنري ، نقوش گياهي و انتزاعي سنت هاي مردم و رويدادهاي گذشته اين سرزمين را روايت مي کند.
«کمال زاد» محقق تاجيک با اشاره به اينکه سابقه ي اين ديوارنگاره ها به دهه 80 ميلادي مي رسد ، گفت: بيشتر اين ديوارنگارها در زمان حاکميت شوروي با هدف تبليغات کمونيسم و با الهام از سبک هاي نقاشي هنرمندان سوسياليستي ساخته شده بود.
«احمد اف» روزنامه نگار تاجيک نيز مي گويد: هنرمندان تاجيکستان پس از استقلال اين کشور در طراحي ديوارنگارها ، افسانه هاي عاميانه ، زندگي روزمره و گذشته تاريخي ملت تاجيک را به تصوير مي کشند.
ديوارنگاري در آسياي مرکزي سابقه ي طولاني دارد. آثار کشف شده به زبان سّغدي در منطقه پنج کنت تاجيکستان حکايت از تاريخ 4 هزار ساله ي ديوارنگاري در اين منطقه دارد.
«صابر اف» کارشناس موزه ملي تاجيکستان نيز با اشاره به اينکه ديوارنگاري هنر مشترک همه کشورهاي فارسي زبان است ، گفت: داستان هاي شاهنامه فردوسي ، صحنه هاي شکار و نبرد جنگاوران و سوگواري بر مرگ سياوش از جمله ديوارنگاره هاي به جا مانده از اواخر عصر ساسانيان است که در شمال شرقي تاجيکستان کشف شد و برخي از آنها اکنون در موزه هاي تاجيکستان و برخي نيز در موزه سن پترزبورگ نگهداري مي شوند.
اين سطوح وسيع و پرمخاطب در حال حاضر نه تنها وسيله‌اي براي هنرنمايي بلکه شيوه اي براي آگاه سازي تاجيکان از گذشته تاريخي خود است./ي2