ماهیت جشنواره‌‌ تئاتر دانشگاهی در گروی اجرای عمومی آثار برگزیده‌ است

به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره‌ بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، خیل‌نژاد جشنواره‌ تئاتر دانشگاهی را ویترین هزاران دانشجویی می‌داند که در این عرصه در تهران و شهرستان‌ها به صورت آکادمیک و غیرآکادمیک با هزاران امید در حوزه تئاتر فعالیت می کنند.
وی با این توضیح که برای مشخص‌تر شدن جایگاه تئاتر دانشگاهی بد نیست تا نگاهی به اجرای نمایش‌های برگزیده‌ این جشنواره‌ داشته باشیم تا ببینیم که این رویداد با حداقل امکانات چه نتایج پرباری برای تئاتر کشور به همراه داشته است، گفت: از دوره‌ دوازدهم تا به امر‌وز نمایش‌های «مکبث» رضا ثروتی، «وُلپن» مهدی کوشکی، «نان»، «سفیدبرفی و هفت‌کوتوله» نصیر ملکی‌جو، «از اطراف میلاد» حمید دهقانی، «شب‌ و روز امروز»، «از این سال‌‌ها ده‌هزار خنده طلب دارم ده‌هزار روز خوش» سیاوش بهادری‌راد، «این روبان سیاه»، «بازی‌خانه‌ي قیاس‌الدین مع‌الفارق» سید محمد مساوات، «تیم شنا»، «اسکیس» جابر رمضانی، «گزارش بازگشت» پیام لاریان، «زمستان» باقر سروش، «استخوان‌هایی که خاک کردیم» سید احسان عرفانی و غیره که هر یک توانستند با وجود نیرو‌های نه‌چندان نام‌آشنای تئاتری در سالن‌های تهران اجرای پرمخاطبی داشته باشند و همچنین جنس جدیدی از مخاطبان رو به تماشای تئاتر بکشانند و موجب پویایی نسل‌های قبل‌ترهم شوند.  
وی ادامه داد: اجرای عمومی آثار دانشجویی که موجب بیشتر مشخص شدن هویت و ماهیت جشنواره‌ تئاتر دانشگاهی می‌شود در کنار ترجمه‌، مقالات و پژوهش‌ها، نمایش‌نامه‌ها، رادیو تئاترها، نمایش‌های خیابانی و معرفی مدیران تئاتری تنها بخشی از کارکرد جشنواره‌ است. پس می‌بینیم که تئاتر دانشگاهی پس از پانزده دوره همچنان به عنوان قلب زنده‌ تئاتر کشور می‌تپد.
کارگردان نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟» افزود: اما امروز بعد از گذشت 15 دوره از جشنواره زیر نظر وزارت علوم و چندین دوره تحت لوای جهاد دانشگاهی، همچنان این جشنواره با مشکلاتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند که بهتر است هرچه زودتر مرتفع شوند تا تمام پتانسیل‌های دانشجویان بروز علمی و عملی پیدا کنند.  
وی با تقسیم بندی مشکلات جشنواره تئاتر دانشگاهی در چهار بخش توضیح داد: نخست نگارش سند چشم‌انداز جشنواره‌ست برای سال‌های آینده که خود این امر موجب معرفی و حتی نوع گزینش دبیر هنگام اختتامیه‌ جشنواره‌ فعلی خواهد شد. دوم ایجاد پل ارتباطی بین شورای تئاتر دانشگاهیان (مرکز هنرهای نمایشی)، مرکز تئاتر مولوی (دانشگاه تهران)، خانه‌ي تئاتر دانشگاهی، مدیران گروه‌ها‌ي نمایشی و مدیران ارشد تئاتر کشور است، چرا که تمام نهادهای نام‌برده هر یک به نوعی و در حد توان مادی و سخت‌افزاری خود سعی دارند به جریان تئاتر دانشگاهی کمک‌‌ کنند و این هوشمندی دبیر جشنواره‌ است که با متحد نمودن تمام این اهرم‌ها و ایجاد هما‌هنگی بین‌شان موجب پویایی بیشتر بارقه‌های دانشجویان ‌گردد. سوم آسیب‌شناسی دوره‌ قبلی جشنواره‌‌ به کمک برگزیدگان همان دوره تحت عنوان «اتاق فکر جشنواره» است تا جشنواره‌ بعدی با حداقل ضعف‌ها برگزار شود.
کارگردان نمایش «پچ‌پچه‌های پشت خط نبرد» ادامه داد: بخش چهارمی که جشنواره برای روزآمد شدنش باید بیش‌تر به آن توجه کند چینش داوران بخش نهایی است. چندین دوره‌ است که داوران مشابهی برای بخش نهایی انتخاب می‌شوند که مزیت‌ها و بدی‌های خود را دارد. شاید این نگاه که داوران و استادان مشخصی که چندین سال است این بخش را داوری می‌کنند به دلیل آگاهی از تمام هم‌و‌غم‌های دانشجویان، جریانات دانشجویی و شناخت توانایی‌های آنان مثبت باشد، ولی باید بپذیریم که داوری آثار هنری به دور از سلیقه‌ شخصی شخص داور معنا نخواهد یافت و مثل قضاوت دیگر عرصه‌های آکادمیک چهارچوب‌بندی شده و مشخص نیست؛ کاستی این نگاه ثابت زمانی نمود می‌یابد که خروجی چندین دوره از جشنواره شامل تمام سلیقه‌‌های دانشجویی نباشد.  
خیل نژاد تصریح کرد: بهتر است که استادان تئاتر دانشگاهی با اعتماد بیشتری جوان‌ترها را در کنار خود به عنوان داور بپذیرند و این اعتمادسازی، خودش موجب تعامل و تکامل جوان‌ترها می‌شود. نخستین گام چنین حرکتی می‌تواند در همین دوره از جشنواره (به مثابه سال‌های دور جهاد دانشگاهی) بی افتد که استادان و دانشجویان، هر دو گروه با تعامل همدیگر، به قضاوت بخش نهایی بنشینند تا شاهد آن باشیم که نگاه تازه‌ای که خودش نیز پرورش یافته‌ جشنواره‌ تئاتر دانشگاهی است، به بخش نهایی داوری تزریق شود و خروجی متنوع‌تری داشته باشیم.
وی جشنواره‌ تئاتر دانشگاهی را سکوی پرش خود و دیگر دانشجویان دانست و اضافه کرد: در جشنواره‌ تئاتر دانشگاهی که همچنان برترین رویداد تئاتری کشور است، حضور داشته باشم و یا نه، آن را رصد می‌کنم و امیدوارم در این دوره نیز دانشجویان با استعدادی به بدنه‌ تئاتر کشور معرفی شوند. /ص