به گزارش گروه استان هاي باشگاه خبرنگاران ، "حسین احمدی"، منطقه زنجان، گفت: در جامعه سنتی شناخت مبتنی بر تجربه زیستی و زندگی بود، در واقع گذشتگان تجربههای خود را به شکل شفاهی منتقل میکردند و هم اکنون آموزش به نهادهای سازمان یافته آموزشی انتقال یافت. به‌عنوان مثال در کودکی آموزش برعهده والدین است که پس از بزرگ شدن کودک آموزشهای رسمی در مدارس و پس از آن رسانه انجام می‌شود و بزرگسالان کارکرد آموزشی خود را از دست می‌دهند.
وی افزود: علاوه بر کارکرد آموزشی بزرگسالان کارکرد اقتصادی داشتند، در واقع فرزندان از نظر مالکیتی به بزرگسالان وابسته بودند، به طوری که حتی پس از ازدواج نیز با والدین خود بودند و با آنها کار میکردند، پس از جا افتادن اقتصاد مبتنی بر پول و امکان اشتغال در بازار فرزندان مستقل شدند و این امر باز باعث شد که والدین کارکرد پشتیبانی زوجهای جوان خود را از دست بدهند.
این جامعهشناس خاطرنشان کرد: بعد از تشکیل زندگی و پیدا کردن شغل فرزندان به والدین خود وابستگی ندارند و حداکثر چیزی که به فرزندان میرسد، ارث است که در اکثر مواقع ارزشمند نیست. با توجه به تغییرات ذکر شده و تبدیل خانواده‌ها از شکل گسترده به خانوادههای هستهای، نه تنها احساس نیاز به کهنسالان از بین رفته است، بلکه تصور می‌شود که پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها عضو اصلی خانواده نیستند و یک مزاحم در روابط شخصی محسوب شوند.
وی اظهار کرد: بنا به دلایل ذکر شده بزرگسالان و سالمندان موقعیت و اهمیت خود را از دست دادند، البته باید توجه داشت که این موضوع در زنان شدیدتر است و مردان بنا به مالکیتهای خود مانند خانه جایگاه بهتری دارند و جایگاه آنها افت نمیکند که سبب کاهش خانوادهپذیری سالمندان و سپردن آنها به مکانهایی مانند خانه سالمندان می‌شود که سبب تبعات مختلف فردی و اجتماعی می‌شود.
احمدی تصریح کرد: زمانی که کهنسالان در مراکز نگهداری سالمندان گذاشته می‌شوند، ارتباط با خانواده کمتر می‌شود و فرزندان از یک تجربه تاریخ زنده محروم می‌شوند و با گذشته خانواده خود ارتباط ندارند و با گذشته زندگی نمیکنند و اطلاعات آنها یک ارتباط رسمی است که اطلاعات تاریخی خود را از سایر منابع مانند رسانهها دریافت می‌کنند از سوی دیگر تیشه به ریشههای فرهنگی خانواده زده می‌شود، زیرا سالمندان یک دانشنامه فرهنگی هستند.
وی یادآور شد: پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها یک پشتوانه برای مراقبت از نودهها هستند، زیرا دفاع از نوهها برعهده آنان است و با گسترش تک فرزندی پدر و مادر به دلیل کمتجربگی اشتباهات و خطاهایی دارند که با سپردن پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها به خانههای سالمندان فرزندان یک حمایت و اقدام عقلانی را برای حمایت از کودکان خود از دست می‌دهند./ج1