روزی که آسمان به زمین دعوت شد...
به گزارش
خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران روزی که زمین مهمان گلی از گل های بهشت شد که با همه‌ی بی‌نشانی‌اش نشانه‌ای به بهشت است...
کلام که توان بیان ندارد آنچه را حس می‌فهمد، قطعا کلام قادر به بیانش نیست.
اما انعکاس حس همچون اشعه‌ای از نور که محیطش را متاثر از وجودش می‌کند، وقتی عالمی متاثر از وجودی می شوند، بی شک او خورشیدی است که سالیان سال می‌درخشد و عالمی را نور می بخشد.
روزی که دامان پدرش از وجودش گرما گرفت، روزی که فاطمه هدیه ای از آسمان به زمین شد، روزی که همسر ترازوی ابدی عدالت جهان شد و وقتی مادری برای خون خدا شد، وقتی عاشورا که هر روز است و هر مکان صاحبش فاطمه است، وقتی عالمی چشم انتظار ظهور فرزند اویند، بی‌شک این روزها سالروز روزی است که آسمان به زمین دعوت شد، این روزها زمین سنگین‌تر است چرا که آسمان را در بغل دارد...
زمین و زمینیان این روزها پر از افتخار و غرور است که آسمانی را نزدیک دارند حال که این روزها دستانمان به آسمان نزدیک است بخواهیم لحظه‌ای را که آخرین واسطه‌ی زمین و آسمان را برساند تا جهانی را از عطر آزادی پر کند؛
این روزها زمین بی‌قرار است که آسمان کاری کند، چشم جهانی را به دیدار منتظرش روشن کند./ف