به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران روزنامه نیویورک تایمز در اقدامی عجیب تصدیق کرده است که گروه موسوم به «مخالفان سوریه» به طور کلی از سوی القاعده رهبری می‌شود.
این روزنامه به صراحت می‌گوید:از همان آغاز برای تحلیلگران مسائل ژئوپلتیک آشکار بود که درگیری در سوریه نتیجه قیامی در «حمایت از دموکراسی» نبوده و بلکه ثمره توطئه‌ای دقیق بین امریکا، اسرائیل و عربستان سعودی است تا بر پایه آن افراط‌گرایان فرقه‌ای و وابسته به القاعده را بر ضد دولت سوریه بشورانند و از آنان حمایت کنند.
این مطلب در اوایل سال ۲۰۰۷، درست چهار سال پیش از آنکه اصطلاحی موسوم به «بهار عرب» آغاز شود، از سوی سیمور هرش، نویسنده و روزنامه نگار سرشناس امریکایی ذکر شده بود. وی در مقاله خود با عنوان «تغيير جهت: آيا بهره بردن از دشمنان‌مان در جنگ با ترور سياست جديد دولت است؟» نوشت:
دولت بوش به طور خلاصه تصميم گرفته است براي تضعيف ايران، که بخش عمده‌اي از آن را مسلمانان شيعه تشکيل مي‌دهند، بار ديگر الويت‌هاي خود در خاورميانه را ترتيب‌بندي کند. در لبنان، دولت امريکا براي انجام عمليات مخفي و تضعيف حزب الله، نهادي شيعه مذهب که از سوي ايران نيز حمايت مي‌شود، با دولتِ عربستان سعودي که سني است همکاري کرده است. امريکا همچنين در عملياتي مخفي که ايران و هم پيمانش يعني سوريه هدف آن بوده‌اند، شرکت کرده، عملياتي که نتيجه جانبي آن تقويت گروه‌هاي افراطي سني بوده است که از اسلام ديدگاهي جنگ‌طبانه اقتباس کرده‌اند، گروهي که با امريکا دشمن و با القاعده دوست است.
امریکا، انگلیس، فرانسه، عربستان سعودی، قطر، اردن و ترکیه در طول دو سال گذشته از طریق لیبی، چچن، لبنان، اردن و عراق میلیاردها دلار کمک نقدی و همچنین هزاران تُن سلاح برای تروریست‌ها فرستاده‌اند. روزنامه دیلی تلگراف با انتشار مقاله‌ای تحت عنوان «امریکا و اروپا سرگرم ارسال هوایی محموله عظیم تسلیحاتی به شورشیان سوریه از طریق زاگرب» نوشت:
گفته شده است که از ماه نوامبر تا کنون سه هزار تُن سلاح که زمان ساخت آن به یوگوسلاوی سابق بازمی‌گردد به واسطه حمل و نقل هوایی از فرودگاه زاگراب و به ویژه از طریق اردن برای شورشیان سوریه ارسال شده است.
این قضیه چنانچه روزنامه دیلی تلگراف و دیگر روزنامه‌ها اشاره کرده بودند، منشا سلاح‌های یوگوسلاوی سابق که برپایه تصاویر آنلاین هر روز تعداد بیشتری از شورشیان آنها را در دست می‌گیرند را آشکار کرد اما ظاهرا تعداد این سلاح‌ها از آنچه پیش از این گمان می‌شد بسیار بیشتر است.
گفته می‌شود عربستان سعودی به دستور امریکا هزینه حمل و انتقال را پرداخت کرد و انتقال تسلیحات نیز با کمک کشورهای همسایه سوریه از جمله ترکیه و اردن انجام شد. اما افزون بر این، در این گزارش آمده است که این محموله‌های تسلیحاتی علاوه بر کرواسی «از چندین کشور اروپایی از جمله انگلیس» نیز ارسال می‌شود، اما ذکر نشده است که آیا این تسلیحات تولید انگلیس است و یا اینکه این کشور آنها را خریداری کرده است.
این در حالی است که بر پایه گزارش‌ها، مشاوران نظامی انگلیس در کنار فرانسوی‌ها و امریکایی‌ها در کشورهای هم مرز سوریه فعالیت دارند و رهبران شورشیان و افسران پیشین ارتش را تعلیم می‌دهند. گمان آن می‌رود که امریکایی‌ها نیز شورشیان را در زمینه حفظ امنیت سایت‌های تسلیحات شیمیایی در داخل سوریه تعلیم دهند.
افزون بر این نیویورک تایمز در مقاله خود با عنوان «تسلیح هوایی شورشیان سوریه با کمک سیا گسترش می‌یابد» تصدیق می‌کند که:
برپایه اطلاعات موجود درباره ترافیک هوایی و به گفته مقامات برخی کشورها و همچنین فرمانده‌هان شورشیان، دولت‌های عرب و ترکیه در ماه‌های اخیر با کمک سازمان سیا به شدت کمک نظامی خود به مخالفان سوریه را افزایش داده و محموله‌ای پنهانی از تسلیحات و مهمات را برای افرادی که بر ضد بشار اسد می‌جنگند ارسال کرده‌اند.
بر پایه گزارش‌ها، این نقل و انتقال هوایی که در اوایل سال ۲۰۱۲ و در مقیاسی کوچک آغاز شد، به طور متناوب ادامه یافت و اواخر سال گذشته نیز جانِ بیشتری گرفت. این تسلیحات به بیش از ۱۶۰ محموله نظامی که از طریق کشورهایی چون اردن، عربستان سعودی و قطر ارسال می‌شود، افزایش یافته است، هواپیماهای حامل مهمات در فرودگاه اسن بوغا در نزدیکی آنکارا و یا دیگر فرودگاه‌های ترکیه و یا اردن به زمین می‌نشینند.
وزارت خارجه امریکا اخیرا اعلام کرده است که همسو با خواسته هم‌پیمانانش برای «تامین» بیش از یک میلیارد دلار، کمک‌های نقدی بیشتر، تجهیزات و حتی خودروهای زره‌پوش در اختیار شبه نظامیان فعال در سوریه قرار خواهد داد. روزنامه نیویورک تایمز در مقاله خود با عنوان «کری می‌گوید کمک امریکا به شورشیان سوریه دو برابر خواهد شد» آورده است که:
با احتساب وعده برای کمک‌های جدید، میزان کلی کمک‌های غیر مهلک امریکا به این ائتلاف و گروه‌های شهریِ داخل کشور به ۲۵۰ میلیون دلار رسیده است. جان کری، از دیگر کشورها خواسته است تا با هدف تامین یک میلیارد دلار کمک بین‌المللی، کمک‌های خود را افزایش دهند.
با وجود سیل نجومی پول نقد، سلاح و تجهیزاتی که از سوی غرب روانه سوریه می‌شود، پیداست که وزارت خارجه امریکا از همان ابتدای این خشونت نیز می‌دانست که اصلی‌ترین گروهِ جنگنده در سوریه القاعده یا به طور دقیق‌تر النصره بوده است. در بیانیه مطبوعاتی رسمی وزارت خارجه امریکا با نام «عنوان‌های تروریستی جبهه النصره به عنوان نام مستعار القاعده در عراق» به روشنی بیان می‌کند که:
جبهه النصره از نوامبر سال ۲۰۱۱ در مراکز شهرهای مهمی چون دمشق، حلب، حما، درعا، حمص، ادلب و دیرالزور نزدیک به ۶۰۰ حمله انجام داده است. در این حملات شمار بسیاری از سوری‌های بی‌گناه جان خود را از دست داده‌اند.
وزارت خارجه امریکا تصدیق می‌کند که القاعده از همان ابتدا صدها حمله در شهرهای مهمِ سوریه انجام داده است. برای کسانی که مقاله نگاشته شده از سوی هرش در سال ۲۰۰۷ را خوانده و پس از آن نیز قیام القاعده در سوریه را مشاهده کرده باشند، توضیح این موضوع امری ساده است؛ غرب به عمد و به طور برنامه‌ریزی شده برای به دست آوردن جایگاهی در سوریه و سپس سرنگونی دولت آن در حمام خونی بی‌سابقه از فرقه‌گرایی و به دنبال آن فجایع انسانی، القاعده را تسلیح و از آن حمایت مالی کرده است، درست همانگونه که سال‌ها پیش برنامه ریزی شده بود.
با وجود این، به گفته سران غربی، انتظار آن می‌رود که افکار عمومی بپذیرد با وجود سیل پول‌های نقد و هزاران تُن تسلیحاتی که از سوی امریکا، انگلیس، فرانسه، عربستان سعودی، قطر، اردن و ترکیه روانه سوریه و به طور انحصاری «میانه‌روهای سکولار» می‌شود، القاعده هنوز هم برجسته‌ترین گروه بین «مخالفان» است.
چنین چیزی چطور ممکن است؟ اگر یک اتحادِ سیاسی ۷ عضوی، تمامی منابع خود را خرجِ «میانه‌روهای سکولار» در منطقه می‌کند، پس چه کسی منابع بیشتری در اختیار القاعده قرار می‌دهد؟ پاسخ ساده است. هیچ‌گاه چیزی به اسم «میانه‌روهای سکولار» در کار نبوده است، حقیقتی که نیویورک تایمز اکنون آن را به روشنی اذعان داشته است.
نیویورک تایمز با انتشار مقاله‌ای تحت عنوان: «شورشیان اسلامگرا؛ مساله بغرنج سیاست‌ها درباره سوریه» نوشته است:
در تمام سوریه، مناطقی که تحت کنترل شورشیان قرار دارد با دادگاه‌های اسلامی که وکلا و کشیش‌ها در آن کار می‌کنند و همچنین تیپ‌های جنگنده‌ای که از سوی افراط‌گرایان رهبری می‌شود، نشانه‌گذاری شده است. حتی شورای عالی نظامی، سازمانی که غرب امید داشت با تاسیس آن گروه‌های افراطی را از معرکه خارج کند، پر از فرماندهانی است که می‌خواهند قوانین اسلامی را به دولت آتی سوریه القاء کنند.
افزون بر این در این مقاله آمده است که:
خویِ اسلامگرایانه مخالفان منعکس کننده تفکر حامیان این شورش است، شورشی که از ابتدا از سوی اکثریت سنی سوریه که اغلب در مناطق حاشیه‌ای زندگی می‌کنند، رهبری شده است. انجامیدن این نارضایتی به یک جنگ داخلی تفاوت‌های فرقه‌ای را تشدید کرده است و ناکامی گروه‌های شورشی جریان اصلی برای حفظ منابع تسلیحاتی نیز به اسلامگرایان اجازه داده است تا جای آنها را پر کرده و حامیان را نصیب خود کنند.
«برای حفظ منابع تسلیحاتی» از جانب چه کسی؟ به گفته غربی‌ها، آنان با میلیاردها دلار پول نقد و هزاران تُن تسلیحات «گروه‌های شورشی جریان اصلی» را تجهیز کرده‌اند، و اکنون نیز به گفته بی‌بی‌سی، تعلیم دادن این شورشیان نیز جزو برنامه‌هایشان بوده است. اما سوال اینجاست که اگر تمامی این کمک‌های مالی و تسلیحاتی به عمد و به طور مستقیم به دست النصره نرسیده، پس کجا رفته است؟
نیویورک تایمز همچنین تصدیق می‌کند که:
یکی از نگرانی‌های بزرگ امریکا جبهه النصره است، رهبر این گروه به تازگی اعلام کرده است که النصره با القاعده در عراق همکاری می‌کند، وی همچنین بیعت خود با ایمن الظواهری، معاون اسامه بن لادن را نیز اعلام کرد. النصره مسئولیت شماری از انفجارهای انتحاری را بر عهده گرفته است.
دولت سوریه اکنون نه تنها با کسانی می‌جنگند که آشکار شده از تروریست‌های القاعده هستند، بلکه با تروریست‌هایی درگیر است که حتی اهل سوریه نیز نیستند.
بدترین جای ماجرا هنوز باقی است، نیویورک تایمز کاملا تصدیق کرده است که حوزه‌های نفتی سوریه که اتحادیه اروپا تحریم‌های خود را از آن برداشته و اکنون از آن نفت خریداری می‌کند، اکنون به طور کامل در اختیار القاعده قرار دارد، این بدان معناست که اتحادیه اروپا اکنون به طور عمد در ازای نفت به تروریست‌های بین‌المللی که خونِ هزاران بیگانه به گردنشان است، پول می‌پردازد. نیویورک تایمز می‌نویسد:
(النصره) در جایی دیگر حوزه‌های نفتی دولت را به چنگ آورده و از نفت خامی که از آنها تولید می‌شود کسب درآمد می‌کند.
جنگنده‌های النصره در مناطق نفت خیز دیرالزور و الحسکه، حوزه‌های نفتی دولت را تصرف کرده، تعدادی از آنان را در اختیار شبه‌نظامیان قبیله‌ای قرار داده و باقی آنان را خود اداره می‌کنند.
این روزنامه همچنین در ادامه اظهار می‌کند که:
حضور النصره از همه بیشتر در حلب احساس می‌شود، جایی که این گروه اردوگاهش را در مکانی که پیش از این بیمارستان کودکان بوده بنا نهاده و برای تاسیس یک کمیسیون شریعت در بیمارستان چشمِ مجاور این ساختمان و تسلط بر مناطق تحت کنترل شورشیان، با دیگر گروه‌های شورشی همکاری کرده است.
جنگجویان النصره همچنین کنترل کارخانه برق را در اختیار دارند و برای پویایی نانوایی‌های شهر آرد پخش می‌کنند.
این جمله آخر که «برای پویایی نانوایی‌های شهر آرد پخش می‌کنند» اهمیت بسیاری دارد، چرا که این «آردی» که آنها «پخش می‌کنند» قطعا به صورت مستقیم از سوی امریکا ارسال می‌شود.
واشنگتن پست با انتشار مقاله‌ای تحت عنوان «امریکا به طور پنهانی به سوری‌ها غذا می‌رساند» نوشته است:
در مرکز استانِ شورشی زده حلب در شمال سوریه، گروه کوچکی از غربی‌های بی‌باک ماموریتی خطیر و پنهانی را بر عهده گرفته‌اند. این افراد که در یک جامعه کوچک روستایی زندگی می‌کنند، روزانه در خودروهای بی‌نشان نشسته، خطر بمبارانِ هوایی و دزدیده شدن را به جان می‌خرند تا به مردم نیازمند سوریه کمک و غذا برسانند، کمک‌هایی که هزینه‌شان همه و همه از سوی امریکا پرداخت می‌شود.
واشنگتن پست افزون بر این مدعی است که اکثر سوری‌ها النصره‌ی القاعده را مسئول فراهم آوردن این کمک‌ها می‌دانند:
محمد فواد ویسی، مرد سبزی فروش ۵۰ ساله‌ای که مغازه‌اش در کنار یک نانوایی قرار دارد می‌گوید: «امریکا هیچ کاری برای ما انجام نداده است، هیچ کاری» و سپس برای تاکید بر حرفش روی زمین تف می‌کند. نانواییِ کنار مغازه این مرد با آردهایی که امریکا بهای آن را پرداخته انباشته شده است. اما ویسی جبهه النصره، گروهی که امریکا آن را به سبب ارتباط با القاعده یک نهاد تروریستی نامیده است را مسئول تهیه این آردها می‌داند، اگر چه خود نیز تصدیق می‌کند که مطمئن نیست این آردها از کجا آمده‌اند.
آشکار است که این پازل اکنون تکمیل شده است. در حقیقت حق با آقای محمد فواد ویسی بود، جبهه النصره، این گروهی که از سوی وزارت خارجه امریکا در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار گرفته است برای مردم آرد تهیه می‌کند، آردی که مستقیما و با نیت قبلی از سوی امریکا تهیه می‌شود، چیزی که آشکارا بر خلاف قوانین ضد تروریستی، قوانین بین‌المللی و تکذیب‌های مکرر وزارت خارجه امریکا مبنی بر تقویت شورشیانِ درون سوریه است.
ناگفته پیداست که امریکا و هم‌پیمانان آن از تروریسم حمایت می‌کنند و بدتر آنکه به نظر می‌رسد کمکی که آنان در اختیار مردم سوریه قرار می‌دهند به عنوان یک سلاح سیاسی از سوی القاعده استفاده می‌شود و به آنان اجازه می‌دهد که دائما سوریه را تحت انقیاد خود درآورند. لازم به ذکر است که خودِ روزنامه نیویورک تایمز نیز تصدیق می‌کند که جبهه النصره با جنگنده‌های خارجی و نه سوری پر شده است.
آنچه آشکار شده دسیسه‌ای بیدادگرانه و شبکه‌ای از دروغ‌های در هم آمیخته است و لابد دولت‌های غربی نیز انتظار دارند مبادا مردمشان بویی ببرند که مالیات‌هایشان برای تسلیحِ به عمد تروریست‌ها و حمایت از آن هزینه می‌شود. بازی تمام شده است، اکنون همه می‌دانند که امریکا دو سال است که از القاعده در سوریه حمایت می‌کند، این کشور مسئول مستقیم مرگ‌ها، کشتارها و فجایع انسانی‌ایست که در سوریه و مرزهای آن به وقوع پیوسته است.
درحالی که امریکا تلاش می‌کند به واسطه القاعده و با استفاده از بهانه آشنا اما نخ‌نمای «سلاح شیمیایی» در سوریه مداخله نظامی کند، به نظر می‌رسد حتی پیش از آنکه پای یک امریکایی رسما خاکِ سوریه را لمس کند، امریکا و هم‌پیمانانش یک جنایت عظیمِ انسانی و تاریخی را بر علیه مردم سوریه مرتکب شده‌اند.