اکبری ارتفاع فعلی این سد را 21 متر و حوزه آبگیر آن را 37 میلیون مترمکعب دانست و گفت: ارتفاع این سد قبل از بازسازی اولیه که در سال 51 صورت گرفته، حدود 16متر بوده که در حال حاضر به افزایش پنج متری رسیده است.
وی افزود: به لحاظ ایجاد یک منطقه گردشگری، طاق‌هایی به سبک معماری دوره صفویه به آن اضافه شده که به دلیل شرایط نامطلوب نگهداری، باعث شکستگی و فرسودگی آن شده است.
وی گفت: این سد دارای پی آبرفتی است و همین امر خسارت‌هایی را به بدنه آن وارد کرده که در حال حاضر با مقاوم‌سازی بدنه سد و تزریق مواد شیمیایی به داخل بدنه، تلاش شده تا نفوذپذیری آب به داخل بدنه را کاهش داده و استقامت بدنه سد را افزایش دهیم.
معاون فنی و عمران موقوفات آستان قدس رضوی با اشاره به همجواری این سد با شهر مشهد افزود: این پروژه از حساسیت بالایی برخوردار است و جهت انجام عملیات بازسازی، آب این بند تخلیه و از مهرماه سال گذشته، کار تجهیز کارگاه آغاز شد.
وی تصریح کرد: بازسازی محوطه گردشگری بند گلستان، آبیاری اراضی پایین دست، بهره‌برداری از روان آب‌های منطقه و ممانعت از هدررفت آن و تقویت چاه‌های موجود در اطراف این بند، از جمله مزایایی این سد است.
وی با اشاره به بهکارگیری فناوری روز جهت بازسازی این بند، افزود: به دلیل حساسیت این بند از جنبه تاریخی آن و حفظ و نگهداری آن، برای بندکشی میان آجرها، به ماده خاصی نیاز داریم که باید از خارج کشور تهیه شود.
معاون فنی و عمران موقوفات آستان قدس رضوی گفت: اکنون بخشی از لایه‌های بین آجرهای بند تخلیه و پرکردن میان این لایه‌ها به وسیله مواد مخصوص آغاز شده، تا درز و شکاف‌های روی بدنه سد و زیر سد را کاملا پر کند.
اکبری عنوان کرد: آزمایشاتی در زمینه آبگیری این سد صورت گرفته که طبق برنامه زمان‌بندی، امیدواریم در ابتدای سال 93 این طرح به اتمام برسد.
اکبری با اشاره به اینکه عملیات بازسازی این سد تاکنون 24 درصد پیشرفت داشته، گفت: اولویت اول ما مقاوم‌سازی بدنه و پی، با حفظ هویت تاریخی بند گلستان است.
وی تاکید کرد: این پروژه از لحاظ ایمنی و بهداشت محیط زیست(HST) جزو کارگاه‌های برتر در مشهد است و به دلیل اینکه اکیپ‌های مختلفی در این منطقه مشغول به کار هستند، تمهیدات ویژه‌ای از لحاظ استانداردهای ایران و بین‌الملل دارا است.
اکبری با اشاره به اینکه ایرانیان بنیانگذار سدسازی هستند، خاطرنشان کرد: بند گلستان یکی از بناهای تاریخی مشهد است که سابقه احداث آن به زمان نوادگان «تیمور» بر می‌گردد و از یک تکنولوژی واحد برای ساخت آن استفاده شده است./ج1