سعدی افشار به مدت 5 دهه بهترین چهره سیاه‌بازی ایران بود و حتی تبدیل به نماد نمایش روحوضی شد. او مردی با تربیت و فرهنگ مردمی بسیار ریشه‌دار بود. او تکنیک‌های بسیاری به‌ویژه به لحاظ زبانی را به مرور زمان آموخته بود و در کنار آن حضوری استثنایی روی صحنه تئاتر داشت که ناشی از صدای نقره‌ای و زنگ‌دار منحصر به فردش بود.