به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، در گزارش های قبلی پیرامون درگیری در وزنه برداری و اختلاف سلیقه المپیکی ها با کادر فنی تیم ملی نوشتیم اما نمی دانستیم که این آقایان دچار توهم شده اند و "من" تمام وجودشان را گرفته است.
گفته بودیم که همیشه پای یک "من" در میان است تا این چند "من" خیلی راحت افتخارات ملی را به چند من بفروشند.
بهداد سلیمی جوان مازندرانی که پس از حسین رضازاده افتخار ما در سنگین وزن های المپیک و جهان است اگر چه دل خونی از کوروش باقری سرمربی تیم ملی دارد اما نباید از این نکته غافل شد که به هر حال کوروش سرمربی اوست و هر چقدر هم با وی مشکل داشته باشد نباید به این شکل واکنش نشان می داد.
البته و صد البته که سنگینی وزنه ها روی دوش بهداد سلیمی فقط و فقط احساس نمی شده و نخواهد شد چرا که سرمربی، فدراسیون و تمامی مردم در این موفقیت دخیل بوده اند و بهداد کمی از من بودنش می بایستی کم کند.
جمله بسیار سنگین بهداد شاید اگر حق هم با اوبود کفه ترازو را به سمت کوروش باقری سنگین تر کرد "من می روم ببینم چه کسی برایت مدال می گیرد" باعث شد تا دیدگاه ها نسبت به بهداد سلیمی کمی متفاوت تر شود اگر چه بهداد به عنوان نماینده دیگر ناراضیان روبروی کوروش باقری ایستاد اما کار وی را نمی پسندیم و البته بهداد می بایستی با میانجیگری رضازاده رئیس فدراسیون وزنه برداری دوباره با حل اختلافات به تیم ملی باز گردد و کمی خویشتن دار باشد.
و اما در مورد کوروش باقری، شاید وی سرمربیگری در وزنه برداری را به سبک و سیاق برخی فوتبالی ها دنبال می کند و شاید ادبیات وی برای برخی قهرمانانی که در المپیک درخشیده اند خوشایند نباشد، بحث فنی کوروش را حتی در اوج اختلافات خود المپیکی ها تأیید می کنند اما در بحث اخلاقی که مشکل اصلی وزنه برداران المپیکی است شاید کوروش می بایستی تجدید نظر کند.
نشان لیافتی که باقری گرفت اگر چه به شخص باقری داده شد اما آیا بهدادها، سجادها و کیانوش ها دخیل نبودند؟
کوروش هم نباید همه موفقیت را به نام خود بداند ضمن اینکه پیراهن تیم ملی متعلق به شخص خاصی نیست. بهداد یا کوروش هم می روند اما تیم ملی ما کماکان استوار و پابرجاست اما عجله کوروش در مورد مدال آوری و قهرمان پروری اگر چه دلمان را قرص می کند اما باید اشاره کرد که امثال بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی و کیانوش رستمی سال ها طول کشید تا ساخته شده اند و چقدر هزینه برده تا توانستند به اینجا برسند.
آیا این صحیح است که این همه پول بیت المال به دلیل اختلاف سلیقه و اخلاقیات متفاوت ورزشکاران و کادر فنی به هدر برود؟ مگر می شود به راحتی قهرمانانی از دست داد که داشتن آنها آرزوی هر مربی است؟
ضمن اینکه شئونات سرمربی و پیراهن ملی بالاتر از این قهرمانی هاست اما مشکل قابل حل است اگر از منیت ها کم کنیم و زبانمان را حفظ کنیم، چرا که هر چقدر سنگینی وزنه خوب است، حرف های سنگین زدن خوب نیست.
خوشحاليم که رضا زاده احساسي عمل نکرد و از معترضان خواست مشکلات خود را عنوان کنند و امیدواریم وزنه برداري رنگ آرامش بگيرد.
گزارش از اکبر باقري