امروز در تاریخ؛
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 26 فروردین 1392 خورشیدی برابر با 4 جمادیالثانی 1434 هجری و 15 آوریل 2013 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخ امروز از این قرار است:
شهادت افسر مسلمان مصری «خالداسلامبولی» توسط رژیم مصر (1982 م)خالد
شوقی اسلام بولی افسر مسلمان و مبارز مصری در سال 1958 م به دنیا آمد. او
در مدرسه فرانسوی نوتر دام قاهره تحصیل کرد و سپس به ارتش پیوست. پس از
امضای قرارداد ننگین کمپ دیوید که در آن انور سادات رئیس جمهور وقت مصر
حکومت غاصب اسرائیل را به رسمیت شناخت، نقشه ترور این خائن به آرمان
فلسطین، در ذهن خالد اسلام بولی ترسیم شد. این نقشه در ششم اکتبر 1981 م
عملی گردید و هنگامی که انور سادات در مراسم رژه نظامی ارتش مصر در سالگرد
جنگ اکتبر 1973 مشرکت کرده بود، خالد اسلام بولی در لحظه عبور زرهپوشها و
خودروهای نظامی از مقابل جایگاه، همراه با چند تن از نظامیان همرزم خود
به سوی سادات آتش گشود. خالد اسلام بولی و گروهی که برای قتل او هم قسم شده
بودند. پس از این عملیات شجاعانه، خالد اسلام بولی که رهبری آن را بر عهده
داشت دستگیر و پس از یک محاکمه طولانی، در 15 آوریل 1982 مدر 34 سالگی
تیرباران شد. وی در جریان محاکمه خود فریاد میزد: مردم! من فرعون مصر را
کشتم. رحلت عالم بزرگوار و فقیه مجاهد آیت اللَّه «شیخ محمد تقی بافقی» (1325 ش)
آیتاللَّه شیخ محمد تقی بافقی در حدود سال 1253 ش (1292 ق) در بافق یزد به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی در یزد، راهی نجف اشرف گردید و از محضر درس آخوند خراسانی، سید محمد کاظم یزدی و سید احمد کربلایی استفادهای وافر برد. آیتاللَّه بافقی پس از اقامت 19 ساله در نجف، در قم اقامت گزید و به درس و بحث پرداخت. این فقیه مبارز در جهت جلوگیری از منکرات از هیچ مصیبتی نمیهراسید به طوری که بر اثر مخالفت علنی با جریان کشف حجاب و ورود خانواده بیشرم و بیحجاب پهلوی به حرم حضرت معصومه (س)، در دوم فروردین 1306، توسط شخص رضاخان مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
سپس سالها در شهر ری در تبعید بود. آیتاللَّه بافقی پس از شنیدن واقعه خونین مسجد گوهرشاد مشهد توسط عمال پهلوی در تیرماه 1314، دچار سکته قلبی شد و برخی از اعضای بدنش آسیب دید. وی پس از فرار و اخراج پهلوی اول به قم بازگشت و سرانجام در 26 فروردین سال 1325 ش برابر با 12 جمادیالاول 1365 قدر 72 سالگی درگذشت و در حرم حضرت معصومه (س) مدفون گردید.
رحلت عالم و فقیه بزرگوار آیتاللَّه «سید ابوالفضل موسوی تبریزی» (1382 ش)
آیتاللَّه سید ابوالفضل موسوی تبریزی در سال 1314 ش (1354 ق) در تبریز به دنیا آمد و پس از طی دوران دبستان، در سیزده سالگی وارد حوزه علمیه تبریز شد. وی پس از طی دوره مقدمات، در هفده سالگی راهی حوزه علمیه قم گردید و در محضر استادانی همچون آیتاللَّه علی مشکینی و حضرت امام خمینی (ره) به مدارج بالای علمی دست یافت. آیتاللَّه موسوی تبریزی در جریان نهضت اسلامی مردم بر ضد رژیم پهلوی به مبارزات سیاسی پرداخت و در سال 1347 به عضویت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم درآمد.
ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز، دو دوره به نمایندگی مجلس شورای اسلامی و سه دوره نمایندگی مجلس خبرگان رهبری را بر عهده گرفت و در این سنگرها خدمت نمود. آیتاللَّه موسوی تبریزی همچنین مدتی به عنوان دادستان کل کشور و ریاست دیوان عدالت اداری، مشغول فعالیت بود و منشأ خدمات ارزندهای گردید. ایشان در سالهای پایانی عمر خویش به عنوان مشاور عالی قوه قضاییه و عضو مجمع جهانی اهلبیت در خدمت نظام اسلامی حضوری فعال داشت تا اینکه در 26 فروردین 1382 ش برابر با سیزدهم صفر 1424 قدر 68 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
درگذشت «میخائیل لاماناسوف» ادیب شهیر روسی و پدر ادبیات روسیه (1765 م)
میخائیل لاماناسوف ادیب و نویسنده مشهور روسی در 19 نوامبر 1711 م به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در مسکو و سن پترزبورگ به پایان رسانید. لاماناسوف در 20 سالگی در آکادمی زبانهای خارجی (اسلاو، یونانی، لاتین) ثبت نام کرد و از موفقیت در دروس، به سال 1736 مدر آکادمی سلطنتی علوم پترزبورگ پذیرفته شد و از طریق همین آکادمی عازم آلمان گردید. وی در کنار کسب علم و دانش به مطالعه و پژوهش در آثار ادبی، کلاسیک یونان، روم و آلمان پرداخت.
لاماناسوف به عنوان یک ادیب و نویسنده آثاری ارائه نموده است از جمله کتاب دستور زبان روسی، راهنمای کوچک فصاحت و تاریخ قدیم روسیه. وی زبان ادبی روسی را دگرگون نمود و ادبیات را به سوی تصنّع و طمطراق سوق داد به همین دلیل وی را پدر ادبیات روس میدانند. لاماناسوف شاعری بود که از طبقات پایین اجتماع برخاسته بود و در عرصه علم و ادبیات روسیه قرن هجدهم چهرهای شاخص و برجسته به حساب میآمد. میخائیل واسیلیویچ لامانوسوف سرانجام در 15 آوریل 1765 مدر 54 سالگی درگذشت.
یورش تروریستی امریکا به شهرهای لیبی به بهانه مبارزه با تروریسم (1986 م)
در سپیده دم پانزدهم آوریل 1986 م، دهها هواپیمای نظامی امریکا، به بهانه مقابله با تروریسم، محل سکوت سرهنگ معمَّر قذافی رهبر لیبی در طرابلس و بن غازی را به شدت بمباران کردند. در این یورش که هواپیماهای امریکایی با ریختن بیش از یکصد تن مواد منفجره، قصد قتل رهبر لیبی را داشتند، صدها نفر از مردم لیبی کشته و زخمی شدند. در پی این تجاوز که تروریسم بینالمللی و دولتی لقب گرفت، نیروهای مسلح لیبی، ایستگاه ارتباطاتی امریکا در جزیره لامبیدوزا در دریای مدیترانه واقع در 300 کیلومتری شمال طرابلس را با موشک هدف قرار دادند. همچنین، عملیات گستردهای به منظور سنگربندی سواحل لیبی توسط ارتش آن کشور آغاز شد.
هرچند پیش از این تجاوز، ناظران سیاسی انجام چنین تهاجمی را به دلیل استقرار ناوگان در سواحل لیبی، بعید نمیدانستند، با این حال، حمله امریکا به لیبی، اوج تروریسم دولتی را نشان داد و ثابت کرد که مدعیان دروغین حقوق بشر، هیچ گونه ارزشی برای انسانها قائل نیستند و حاضرند در راه دستیابی به اهداف پلید خود، مردم بیگناه کشوری را که تن به تسلیم نمیسپارد، مورد تجاوز وحشیانه قرار دهند. هدف اصلی از این حمله، علاوه بر جلوگیری از پرخاشگریهای قذافی در مجامع بینالمللی علیه امریکا و رژیم صهیونیستی و گرفتن انتقام از لیبی، سرنگونی خود قذافی بود. این حمله یک تجاوز آشکار در مجامع بینالمللی قلمداد شد.
غرق کشتی عظیم «تایتانیک» در اقیانوس اطلس (1912 م)
کشتی
اقیانوسپیمای تایتانیک، در اوایل قرن بیستم میلادی توسط انگلستان ساخته
شد و علاوه بر عظمت و بزرگی ظاهری، در داخل آن نیز از لوازم لوکس استفاده
شده بود. این کشتی که انگلیسیها آن را غرق ناشدنی نامیده بودند، با 46/300
تُن، بزرگترین کشتی جهان تا آن مقطع به شمار میرفت. با این همه این کشتی
در اولین سفر خود در جریان پیمودن اقیانوس اطلس دچار مشکل شد و در واقع،
آخرین سفر خود را انجام داد. در نیمه شب 15 آوریل 1912 م، این کشتی با یک
کوه یخ عظیم برخورد کرد و با تمامی استحکام و بزرگیاش، هم چون مقوایی درهم
شکست.
سرعت زیاد، کمی تعداد قایقهای نجات و ناآزمودگی کارکنان کشتی
باعث شد تا از حدود دو هزار مسافرِ تایتانیک، در حدود هزار و پانصد نفر به
همراه کشتی در اعماق دریا غرق شوند و فاجعهای بزرگ و مصیبتبار را در آغاز
قرن بیستم رقم بزند. این حادثه سبب شد تا مقررات و تشریفات فراوانی برای
تأمین ایمنی کشتیهای اقیانوس پیما وضع گردد که کار گیری بیشتر وسایل
ایمنی، تجدیدنظر در وسایل موجود در تمام کشتیهای مسافربری و ایجاد مقررات
سختتر برای گشت و دیدبانی از جمله آنهاست.
ترور «ابو جهاد» از مبارزان فلسطینی توسط عوامل رژیم صهیونیستی (1988 م)
خلیل الو زیر معروف به ابو جهاد از پایهگذاران و مرد شماره دو سازمان آزادیبخش فلسطین، در سال 1941 مدر غزه متولد شد. وی از فرزندان شایسته ملت مظلوم و مسلمان فلسطین بود که با درک ضرورت مبارزه مسلحانه با اشغال گران میهنش، فلسطین، به اتفاق هم فکرانش، در قاهره، یک سازمان مسلح را با خط مشی چریکی به نام جنبش آزادیبخش فلسطین موسوم به ساف پایهگذاری کرد و بعدها به عنوان مسئول شاخه نظامی این جنبش برگزیده شد. ابو جهاد که در جمهوری خلق چین آموزشهای نظامی دیده بود، مسئول گردآوری سلاح از دولتهای مختلف جهان برای ساف نیز بود.
ترور نخستوزیر اردن در سال 1971 و گروگانگیری و قتل ورزشکاران اسرائیلی در المپیک 1972 م مونیخ نیز به دست همین سازمان انجام گرفت. رژیم صهیونیستی از سالیان قبل، قصد داشت ابو جهاد را ترور کند. در سال 1978 م بمبی به قصد ترور کردن او در مسیر عبور اتومبیلش منفجر شد که وی از این سوء قصد جان سالم به در بُرد. ابو جهاد پس از حمله نیروهای رژیم صهیونیستی به لبنان در سال 1982 م، به کشور افریقایی تونس رفت، اما سرانجام در پانزدهم آوریل 1988 در محل سکونت خود به دست عوامل رژیم صهیونیستی در چهل و هفت سالگی به قتل رسید.
تحریم هوایی لیبی توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد (1992 م)
در پانزدهم آوریل 1992 م شورای امنیت سازمان ملل متحد، قطعنامهای مبنی بر تحریم هوایی و تسلیحاتی لیبی تصویب و داراییهای آن کشور را در خارج مسدود کرد. این تحریم تحت فشار امریکا و انگلیس انجام شد که مدعی هستند، لیبی در انفجار و سرنگونی هواپیمای امریکایی در سال 1988 مبر فراز لاک ربی اسکاتلند و کشته شدن 272 سرنشین آن دست داشته است. واشینگتن و لندن خواستار تحویل گرفتن دو لیبیایی متهم به دخالت در این انفجار و محاکمه آنان بودند که طرابس از این کار امتناع کرد تا آن که در سال 1999 م، لیبی دو متهم را تحویل دیوان بینالمللی دادگستری داد. پس از این اقدام، شورای امنیت، تحریم لیبی را به حال تعلیق در آورد. این تحریم علاوه بر لطمات انسانی، حدود 25 میلیارد دلار خسارت به لیبی وارد کرد. با این حال لیبی سرانجام غرامت کشته شدگان حادثه هواپیمای امریکایی را نیز با بازماندگان قربانیان پرداخت نمود.
کناره گیری «محمد نجیب اللَّه» آخرین رئیس جمهور کمونیست افغانستان (1992 م)
ژنرال محمد نجیباللَّه زمام دار کمونیست افغانستان، در سال 1947 مدر خانوادهای از نژاد پشتو در افغانستان به دنیا آمد. وی در 18 سالگی به عضویت حزب کمونیست افغانستان درآمد و دو سال بعد به کمیته مرکزی این حزب راه یافت. نجیب اللَّه در سالهای بعد مدارج ترقی را در پستهای دولتیِ نظام کمونیستی افغانستان طی کرد و سمتهایی هم چون ریاست سازمان پلیس مخفی افغانستان و وزیر امنیت افغانستان را به دست آورد. در نهایت با اشاره و حمایت شوروی و پس از کنارهگیری به برک کار مل، نجیباللَّه در چهارم مه 1986 م به دبیر کلی حزب کمونیست افغانستان و در سال بعد به ریاست جمهوری افغانستان رسید.
نجیباللَّه سرانجام با تشکیل شورایی مرکب از نمایندگان طرفین درگیر در افغانستان که از طرف سازمان ملل تعیین شده بودند، در پانزدهم آوریل 1992 م پس از نزدیک به پنج سال ریاست جمهوری از قدرت کنارهگیری کرد و در مقر نمایندگی سازمان ملل در کابل پناهنده شد. با استعفای نجیباللَّه، دوران حکومت چهارده ساله کمونیستی در این کشور مسلمان به پایان رسید. با این حال، حاکمان بعدی، از این فرصت به نحو مطلوب استفاده نکردند و جنگهای داخلی آغاز شد.
امضای توافق نامه ایجاد سازمان تجارت جهانی (1994 م)
مقدمات تشکیل سازمان تجارت جهانی در جریان جنگ جهانی دوم، توسط امریکا و انگلیس فراهم شد و بر این اساس در سال 1947 م، 23 کشور پیشرفته جهان، موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت موسوم به گات را امضا کردند. این موافقت نامه مقرر میداشت تا مذاکراتی جهت کاهش تعرفههای گمرکی، رفع محدودیتهای بازرگانی و از میان بُردن موانع تجارت آزاد، انجام شود، سرانجام هشتمین دور از این مذاکرات در آوریل 1994 در مراکش خاتمه یافت و بر اساس سند نهایی این گفتگوها، گات در جهت جهانی شدن تجارت به سازمان تجارت جهانی تغییر نام داد و تعداد زیادی از کشورهای جهان عضو آن شدند.
در حال حاضر امریکا و تعداد دیگری از کشورهای غربی از نفوذشان در سازمان تجارت جهانی در جهت منافع خود استفاده میکنند. همچنین بسیاری از کارشناسان اقتصادی، از میان برداشتن تعرفههای تجاری را به خاطر برتری اقتصادی کشورهای غربی، به نفع این کشورها و به ضرر کشورهای جهان سوم میدانند.
برخی از رخدادهای امروز
69: «اتو» مدعی امپراتوری روم در جنگ «بدریاکوم» در شمال ایتالیا از نیروهای دولتی شکست خورد و روز بعد خودکشی کرد.
1205: پاپ وقت اجازه نداد یهودیان در کردوبا (قرطبه) اسپانیا کنیسه بسازند.
1541: حکمران وقت مراکش پرتغالیها را از «اقادیر» بیرون راند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید