سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

امروز در تاریخ؛

از بمب گذاری در حسینیه شهدای شیراز تا تجدید حیات مشروطیت

بمب گذاری در حسینیه شهدای شیراز، ولادت صدرالمتالهین شیرازی، آغاز دومین دوره مشروطه یا تجدید حیات مشروطیت، آغاز جنگ داخلی لبنان توسط فالانژها و ... از مهم‌ترین رخدادهای تاریخ امروز است.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 24 فروردین 1392 خورشیدی برابر با 2 جمادی الثانی 1434 هجری و 13 آوریل 2013 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخ امروز از این قرار است:


بمب گذاری در حسینیه شهدای شیراز و شهادت تعدادی از اعضای کانون فرهنگی رهپویان وصال (1387 ش)
روز شنبه 24 فروردین سال 1387 انفجاری در حسینیه شهدا، وابسته به کانون رهپویان وصال در شیراز به وقوع پیوست و تعدادی شهید و مجروح برجای گذاشت.

این جنایت با هدایت سرویس‌های امنیتی بیگانه تو سط افرادی وطن فروش انجام گرفت. تعدادی از عوامل این بمبگذاری در پی وقوع انفجاری در یکی از هتل‌های تهران دستگیر شدند و پس از محاکمه به سزای عمل ننگین خود رسیدند.

آغاز دومین دوره مشروطه یا تجدید حیات مشروطیت (1288 ش)
دومین دوره مشروطه با افتتاح دومین مجلس شورای ملی در تاریخ 24 فروردین 1288 ش آغاز شد. این دوره با محدودتر کردن مداخله شاه و لغو سیستم صنفی انتخابات به دلیل ناهماهنگی در ترکیب اعضای مجلس شورای ملی و کارشکنی عناصر وابسته به دربار و مداخلات کشورهای خارجی و نابسامانی‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، با مشکلات فراوانی مواجه گردید. مجلس دوم از یک سو با مقاومت در برابر تحمیلات دولت روسیه و انگلیس، رسالتی را که قیام دلیرانه مردم مسلمان ایران برعهده‌اش گذارده بود عمل می‌نمود و از سوی دیگر با استخدام مستشاران خارجی و واگذاری پست‌های مهم به آنان، حیات و نفوذ دوباره روشنفکران غرب‌گرا را جانی دوباره داد.
این امر زمینه دخالت بیشتر روس و انگلیس را فراهم آورد و حوادث دردناکی را باعث گردید. قیام شیخ محمد خیابانی در تبریز، آغاز نهضت جنگل در گیلان و قیام تنگستانی‌ها در بوشهر از جمله وقایع مهم و مردمی این دوره به شمار می‌روند. دوره دوم مشروطه با قدرت‌گیری رضاخان و آغاز دیکتاتوری او رو به افول نهاد و دوره سوم مشروطه از 22 بهمن 1302 آغاز شد.

رحلت ادیب گرانمایه، علامه «سیدمحمد فرزان بیرجندی» (1349 ش)
استاد سید محمد فرزان بیرجندی، در سال 1273 ش در بیرجند در استان خراسان به دنیا آمد. وی در خلال فراگرفتن کتب صرفی و نحوی که در مدارس طلاب تدریس می‌شد، از مطالعه کتبی که در این‌باره وجود داشت غفلت نداشت و به موازات آن، ادبیات عرب دوره جاهلیت را به خوبی آموخت. او سپس سال‌های طولانی به تدریس در مدارس استان‌های کشور و دانشکده الهیات و ادبیات دانشگاه تهران پرداخت. استاد فرزان بیرجندی، علاوه بر اطلاعات وسیع در ادبیات عرب، زبان فرانسه را نیز به خوبی می‌دانست. وی درباره کلیله و دمنه، مرزبان‌نامه و نیز قرآن کریم کتبی به نگارش درآورده است. این ادیب برجسته سرانجام در 24 فروردین 1349 ش در 76 سالگی در تهران درگذشت و در بقعه ابوالفتوح رازی در ری به خاک سپرده شد.

درگذشت آیت‌اللَّه «شیخ مجتبی حاتمی لنکرانی» (1365 ش)
آیت‌اللَّه مجتبی حاتمی لنکرانی در سال 1290 ش (1331 ق) در اصفهان به دنیا آمد و در اوایل جوانی برای ادامه تحصیلات حوزوی راهی حوزه علمیه نجف اشرف گردید. وی در نجف از محضر حضرات آیات: میرزای نایینی، آقاضیاءالدین عراقی، محمدحسین غروی، سیدابوالحسن اصفهانی و علامه محمدجواد بلاغی و... استفاده برد و به مدارج والای علمی دست یافت. ایشان سپس به تدریس در حوزه نجف پرداخت و شاگردانی را تربیت کرد. آیت‌اللَّه حاتمی لنکرانی مدتی در سامرا اقامت داشت تا این که در حدود سال 1350 ش به اجبار دولت عراق، مجبور به ترک آن کشور گردید و به زادگاهش مراجعت نمود. ایشان تا پایان عمر در اصفهان به تدریس علوم مذهبی و ارشاد مردم مشغول بود تا اینکه در بیست و چهارم فروردین 1365 ش برابر با دوم شعبان 1406 ق در 75 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و به سوی دوست شتافت.

ولادت صدرالمتالهین شیرازی
محمدبن ابراهیم قوامی شیرازی، ملقب به صدرالمتالهین یا ملاصدرا در ظهر روز 9 جمادی‌الاولی سال 980 قمری دیده به جهان گشود. در دوران جوانی، با شیخ‌بهایی آشنا شد که سنگ بنای شخصیت علمی و اخلاقی ملاصدرا توسط این دانشمند جهان‌دیده کم‌نظیر بنا نهاده شد و تکمیل این بنای معنوی را استاد دیگرش میرداماد عهده دار شد. از شاگردان او می‌توان به حاج ملاهادی سبزواری و ملامحسن فیض‌کاشانی اشاره کرد. او حکیم خانه به دوشی بود که به جرم آزادگی روح و فکر مجبور شد تا از پایتخت و پایتخت‌نشینان روی گرداند. وی دلایل بیزاری خود را، جاهلان فرزانه نمای زمان خود بیان داشته است که موجب عزلت وی در کهک (روستایی دورافتاده در قم) شد.

پس از بازگشت به شیراز شهرتش عالمگیر شده بود و طالبان حکمت از اطراف برای درک فیض به حضورش می‌شتافتند. او خود در مقدمه اسفار می‌گوید: به‌تدریج آنچه در خود اندوخته بودم همچون آبشاری خروشان فرود آمد و چون دریایی پر موج در منظر جویندگان و پویندگان قرار گرفت. آثار بسیاری از این حکیم فرزانه برجای مانده است. او در طول عمر 71 ساله‌اش 7 بار با پای پیاده به حج مشرف شد و سر بر این راه نهاد و به هنگام سفر هفتم در شهر بصره تن رنجور را وداع کرد و در جوار حق قرار گرفت.

رحلت محقق و پژوهشگر اسلامی آیت‌اللَّه مجتبی محمدی عراقی (1380 ش)
آیت‌اللَّه شیخ مجتبی محمدی عراقی در سال 1294 ش در یکی از روستاهای اطراف اراک زاده شد و پس از تحصیلات ابتدایی به فراگیری علوم دینی روی آورد. وی پس از گذراندن دروس سطح به محفل درس خارج آیات عظام: شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد تقی خوانساری و سیدمحمد حجت کوه کمرهای حاضر شد و مبانی علمی‌اش را استوار ساخت. آیت‌اللَّه محمدی عراقی پس از ارتحال آیت‌اللَّه بروجردی، به تألیف و تحقیق روی آورد و آثار بسیاری به سامان رسانید که: علمای گمنام، فهرست کتب کتابخانه مدرسه فیضیه در 2 جلد و تصحیح مجمع الفائدة و البرهانِ محقق اردبیلی در 14 جلد و غوالی اللَّئالی ابن ابی جمهور در 4 جلد از آن جمله است. وی از بیشتر اساتیدش و مراجع نجف و قم، اجازه روایت، اجتهاد و امور حسبیه داشت و در جریان جنگ تحمیلی، فرزندش را به کاروان شهیدان تقدیم نمود. سرانجام این عالم بزرگوار و محقق خدمتگزار در 24 فروردین 1380 ش برابر با 18 محرم 1422 ق در 86 سالگی بدرود حیات گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.

درگذشت «مؤیدالدین محمد ابن علقمی» وزیر مستعصم باللّه (656 ق)
مؤیدالدین محمد بن احمد بن علقمی بغدادی، وزیر شیعی مذهب و روشن ضمیر مستعصم باللَّه، آخرین خلیفهٔ عباسی، عالم و فاضل و آگاه در امور سیاسی و دارای کفایت و فطانت و حسن تدبیر بود. وی به اهل تقوی و علم ارج نهاد و احترام می‌کرد. ابن علقمی پس از حملهٔ مغول و تسخیر بغداد وانقراض سلسلهٔ عباسی در حفظ میراث اسلامی تلاش نمود ودر همان سال درگذشت.

کشتار وحشیانه مردم هند توسط استعمارگران انگلیسی (1919 م)
در سال 1919 م حکومت استعمارگر انگلیس به منظور جلوگیری از شورش و مبارزه مردم هند، قانون دولت را تصویب کرد. به موجب این قانون به پلیس اختیار داده شد که هر فردی را که مظنون می‌دانستند، بدون دلیل و حکم قانونی دستگیر و حتی تا مدتی نامعلوم، او را زندانی کنند. این قانون، خشم مردم هند را برانگیخت. از این رو در روز سیزدهم آوریل 1919 م در حالی که بیش از پنج هزار نفر هندی بدون سلاح در باغِ جالیپان والا در شهر آمریتسار در اجتماعی آرام برای کسب استقلال گرد آمده بودند، به دستور یکی از فرماندهان انگلیسی به گلوله بسته شدند.
این درحالی بود که به شرکت کنندگان در این گردهماییِ آرام حتی هشدار و فرصت ترک محل داده نشد. پس از این قتل عام که بیش از هزار و دویست کشته و حدود چهار هزار زخمی بر جای گذاشت، فرمانده انگلیسی اجازه مداوای مجروحین و رساندن آب و آذوقه به آنان را نیز نداد. پس از تصویب قانون دولت در هند و کشتار بی‌رحمانه مردم این کشور در جالیپان والا، نهضت مقاومت مردم هند به رهبری گاندی اوج گرفت و سرانجام به شکست استعمار انگلیس منجر شد.

روزی که ایران دارای جت جنگنده شد
در رابطه با پیمان بغداد- یکی از اتحادیه‌های نظامی غرب پیرامون شوروی- دولت آمریکا 24 فروردین 1339 (13 آوریل 1960) و در جریان اجلاس سران آن اتحادیه در تهران که پس از کناره‌گیری عراق به سنتو (سازمان پیمان مرکزی) تغییر نام داده بود، به نیروی هوایی ایران جت جنگده از نوع «اف 86» تحویل داد و به این ترتیب، ایران برای نخستین بار دارای جنگنده جت شد.

ایران از خرداد 1303 دارای نیروی هوایی است. این نیرو در شهریور 1320 به رغم تسلیم شدن نیروی زمینی (در نتیجه خیانت چند افسر ارشد) تا آخرین قطره بنزین از آسمان وطن دفاع جانانه کرد.

اشغال اتریش توسط نیروهای متفقین در اواخر جنگ جهانی دوم (1945 م)
اتریش پس از جنگ جهانی دوم، کشوری مستقل بود، اما چندی قبل از آغاز جنگ، هیتلر، اتریش را ضمیمه خاک آلمان نمود و سربازان اتریشی نیز به نفع آلمان وارد جنگ شدند. در آوریل 1945 م، پس از عقب‌نشینی آلمان از اتریش و اشغال آن توسط دولت‌های متفق، اتریش به چهار منطقه تجزیه شد که هر منطقه توسط یکی از دولت‌های امریکا، شوروی، انگلیس و فرانسه اداره می‌گردید و ویِن پایتخت اتریش، تحت اداره مشترک چهار دولت قرار داشت. ده سال بعد، در سال 1955 م بین چهار کشور اشغال‌گر و دولت اتریش، قراردادی به امضا رسید که به موجب آن، بی‌طرفی و استقلال اتریش تضمین شده و نیروهای چهار کشور اشغال‌کننده، خاک اتریش را تخلیه خواهند کرد. تخلیه نیروهای اشغال‌گر در سال 1955 م پس از ده سال آغاز شد و از آن پس اتریش بی‌طرفی خود را در مناقشات بین‌المللی حفظ نمود.

آغاز جنگ داخلی لبنان توسط فالانژها (1975 م)
لبنان از آغاز دهه 1970 م دوران مصیبت‌باری را آغاز کرد که تا سال 1980 م نیز ادامه یافت. در آغاز این دهه، فلسطینیان رانده شده از اردن و نیز نیروهای مسلح سازمان آزادی‌بخش فلسطین به لبنان نقل مکان کردند. استقرار مرکز عملیات این افراد در بیروت و شهرهای دیگر لبنان، بهانه‌ای به رژیم صهیونیستی داد تا این کشور را از زمین و هوا مورد تعرض و تجاوز قرار بدهند. در سال 1975 م، اختلاف بین گروه‌های مسیحی و مسلمان در بیروت، در سیزدهم آوریل این سال، به آغاز یک جنگ تمام عیّار بین این گروه‌ها منتهی شد که در نتیجه آن، نیمی از شهر بیروت ویران شد.
دولت مرکزی لبنان در این زمان حتی در خود بیروت هم تسلط نداشت و شهر عملاً به نواحی خودمختار که در هر کدام یک گروه مسیحی یا مسلمان فرمان‌روایی می‌کردند، تقسیم شده بود. این جنگ خونین داخلی که با تحریک رژیم صهیونیستی آغاز شده بود، تلفات و خسارات فراوانی به لبنان وارد آورد. هدف رژیم صهیونیستی آن بود که چریک‌های فلسطینی و نیروهای مسلمان و ملی‌گرای ضد رژیم اسرائیل در لبنان را در جنگ داخلی درگیر کند و آنان را از حمله به نظامیان صهیونیست باز دارد.

برپایی نخستین تظاهرات مردم عراق علیه اشغال‌گران پس از سه دهه اختناق (2003 م)
بعد از سقوط صدام و حزب بعث عراق در 9 آوریل 2003 م و اشغال این کشور توسط نیروهای مهاجم، به ویژه سربازان امریکا، نخستین تظاهرات مردمی در عراق علیه اشغال‌گران برگزار گردید. در این تظاهراتِ خودجوش که در 13 آوریل 2003 با حضور صدها تن از مردم ستم‌دیده عراق، در بغداد انجام گرفت، شرکت کنندگان با سردادن شعارهای «اللَّه اکبر، لا اله الا اللَّه» و نه امریکا نه اسرائیل، به جهانیان اعلام داشتند: ما اشغال‌گران را نمی‌خواهیم. بوش و صدام یکی هستند. امریکا به نام آزادی هرج و مرج را برای ما به ارمغان آورده است و ما امنیت می‌خواهیم نه اشغال‌گری. مردم عراق در این تظاهرات خواستار تشکیل دولت اسلامی در عراق شدند و فقط دولت اسلامی را ضامن حفظ حقوق همه نژادها و مذاهب دانستند. در واقع اولین تظاهرات مردمی در عراق بعد از 35 سال حاکمیت اختناق‌آمیز صدام و حزب بعث، نمایش اعتراض علیه امریکا، اسرائیل و رژیم سرنگون شده صدام حسین بود.

تولد خانم «ژرژ سانْدْ» نویسنده معروف فرانسوی (1804 م)
اورور دوپن بارون دو دووان معروف به ژرژ سانْدْ، بانوی داستان‌نویس فرانسوی در سیزدهم آوریل 1804 م در پاریس به دنیا آمد. وی پس از مرگ پدر به مدرسه شبانه روزی رفت و در آن‌جا تعداد فراوانی از آثار نویسندگان را مطالعه نمود. ژرژ ساند در جوانی کتاب‌های سرخ و سفید و داستان ایندیانا را نگاشت و با انتشار آن به شهرت رسید. با این حال چاپ کتاب دیگر وی به نام للیا، به دلیل مبارزه با برخی عقاید جامعه، با جنجال فراوان و حمله شدید مخالفان مواجه گشت. آثار فراوان داستان و نمایشی ژرژ ساند سراسر زندگی او را از شهرت و پیروزی برخوردار ساخت و تا نیم قرن پس از مرگش ادامه یافت.

نکته انکارناپذیر این که ژرژ ساند اولین زنی است که از تجربه‌های زنانه‌اش در کار ادبی سود برده است و پس از او، در واقع، بیشتر شخصیت خود او استوار مانده است تا آثارش. از ژرژ ساند آثار متعددی بر جای مانده که هفت تار چنگ، مرداب شیطان، سرگذشت من در 20 جلد، مکاتبات در 6 جلد و اقتصاد بشری از جمله مهم‌ترینِ آنان است. ژرژ ساند سال‌های آخر عمر را در مِلک خود که موسوم به نوهان بود گذراند تا این که در 20 اکتبر 1876 م در 72 سالگی درگذشت.

برخی از رویدادهای امروز
1241: مغول‌ها «کراکو» را در لهستان تصرف کردند.
1401: شهر دمشق به تصرف ارتش امیرتیمور در آمد و غارت شد.
1598: فرمان «نانت» مبنی بر آزادی مذهب در فرانسه امضاء شد.
1742: «توماس جفرسون» اندیشمند و دولتمرد آمریکایی به دنیا آمد.
1906: فرضیه نسبیّت «انشتین» انتشار یافت.
1941: میان شوروی و ژاپن یک قرارداد عدم تعرض امضاء شد.
1945: در پی درگذشت فرانکلین روزولت تنها فردی که سه دوره رئیس جمهوری آمریکا بود بر اثر خونریزی مغزی، هری ترومن معاونش جای او را گرفت و رئیس جمهور ایالات متحده شد. ترومن بود که چهار ماه بعد دستود بمباران اتمی ژاپن را داد.
1960: فرانسه چهارمین کشور اتمی جهان شد.

برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.