به گزارش
خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران؛ قدم زدن در کوچه باغ آرزوها چقدر دلنشين و خوش است، آرزوهايي که پايان ناپذيرند و رسيدن به هر کدام از آن‌ها تازه شروعي براي آرزويي ديگر است و اين از ويژگي‌هاي مشترک همه‌ي انسان‌هاست.
اين آرزوهايند که در مسير آن تن‌ها فرسوده مي‌شود و چهره‌ها پير و موها سپيد مي‌گردند.
خواسته‌ها و خواهش‌هاي دل پايان ندارد و فکرها کمتر به داشته‌هايمان است و هميشه در حسرت نداشته‌هايمان هستيم، اين است که آرامش و اطمينان از تن‌ها دور مي‌شود و ناراحتي و بي‌قراري همراه هميشگي آدمي مي‌شود.
اما آنچه در زمان اين نداشته‌هاست، کمي قناعت است که داشتن آن نعمتي است بي‌پايان...
وقتي کسي قانع شد حسرت، حرص آرزوها و خواسته‌ها و خواهش‌ها از روح و جسم او فاصله مي‌گيرد و آنچنان احساس دارايي و بي‌نيازي مي‌کني که هيچ دارا و توانگري با هر ميزان ثروتي نيز اين چنيين احساسي نخواهد داشت.
حضرت علي (ع) در حکمت 57 نهج‌البلاغه مي‌فرمايد؛ قناعت ثروتي پايان‌ناپذير است.
پس آنچه بالاترين و بي‌پايان‌ترين دارايي‌هاست قناعت است که آرامش بعد از رسيدن به همه‌ي آرزوها را همين امروز و الان براي شما به ارمغان مي‌آورد و بهترين هديه‌ها سفارش به قناعت است؛ با دست‌هاي خالي نيز مي‌توان ثروتي بي‌انتها به ديگران هديه کرد./ز
گزارش از نرجس رئيس