به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، روزنامه گاردین در شماره امروز خود در اینترنت در گزارشی نوشت: نظامیان انگلیسی که به اداره یک بازداشتگاه سری آمریکا در بغداد کمک می کردند، برای اولین بار درباره سوء رفتارهایی که در آنجا شاهد بودند، صحبت کردند. آن بازداشتگاه که به کمپ ناما معروف بود، کانون جدی ترین موارد نقض حقوق بشر در عراق پس از تهاجم تحت رهبری آمریکا به آن کشور بود.
گاردین دریافته است، نیروهای دو اسکادران نیروی هوایی سلطنتی انگلیس و یک اسکادران یگان هوایی ارتش وظایفی شامل نگهبانی و تدارکات را در آن زندان سری عهده دار بودند و بسیاری زندانیان در آن بازداشتگاه توسط جوخه های تعقیب و بازداشت متشکل از نیروهای سرویس هوایی ویژه (اس ای اس) و اسکادرانهای سرویس دریایی ویژه (اس بی اس) انگلیس دستگیر شده بودند.
واحد نیروهای ویژه مشترک آمریکا و انگلیس با نام مستعار نیروی ضربت صد و بیست و یک ابتدا مسئول دستگیری افرادی بود که تصور می شد اطلاعاتی درباره تسلیحات کشتار جمعی صدام داشتند. زمانی که معلوم شد رژیم صدام مدتها قبل برنامه تسلیحات کشتار جمعی اش را رها کرده بود، گروه ضربت صد و بیست و یک مسئول تعقیب و دستگیری افرادی شد که ممکن بود از محل اختفاء دیکتاتور مخلوع و وفاداران به وی مطلع باشند. متعاقبا وظیفه دستگیری رهبران القاعده که پس از سرنگونی رژیم عراق به آن کشور آمده بودند، به گروه ضربت صد و بیست و یک واگذار شد.
مظنونانی برای بازجویی توسط بازجوهای نظامی و غیرنظامی آمریکا به زندان سری واقع در فرودگاه بین المللی بغداد موسوم به کمپ ناما منتقل می شدند، اما روشهایی که در مورد آنها اعمال می شد، چنان وحشیانه بود که محکومیت یک ارگان حقوق بشر آمریکا و مامور ویژه تحقیق پنتاگون را در پی داشت.
در دهمین سالگرد تهاجم به عراق تعدادی از اعضاء سابق گروه ضربت صد و بیست و یک و واحد جانشین آن موسوم به گروه ضربت شش- بیست و شش لب به تشریح سوءرفتارهایی گشودند که شاهد آن بودند. به گفته آنها، زندانیان عراقی به مدت طولانی در سلولهایی به اندازه یک لانه بزرگ سگ نگهداشته می شدند، با استفاده از شوک الکتریکی شکنجه می شدند مدتها در حالی که دست و پایشان در حالتهای دردناکی بسته شده بود نگه داشته می شدند، معمولا بر روی سرشان گونی کشیده می شد و برای بازجویی به کانتینرهای ضد صدا برده می شدند و با پریشان حالی از آنها خارج می شدند.
شاهدان می گویند درباره بدرفتاری با زندانیان شکایت کرده بودند اما معلوم نیست چه تعدادی از شکایات آنها ثبت شده یا به سطوح بالاتر فرماندهی منتقل شده بود. سخنگوی وزارت دفاع انگلیس می گوید، در اسناد این وزارتخانه هیچ چیز خاصی درباره شکایات نیروهای انگلیس در کمپ ناما ثبت نشده است.
با این وجود، بروز شواهدی درباره مشارکت انگلیس در اداره چنین بازداشتگاه بدنامی سوالات جدیدی درباره نقش وزارء انگلیس در تایید عملیاتی که به نقض جدی حقوق بشر انجامید، مطرح می سازد.
جف هون وزیر دفاع وقت انگلیس تاکید داشت که از وجود کمپ ناما مطلع نبود. از طرف دیگر وزارت دفاع انگلیس به کرات از پرداختن به سوالاتی که درباره تایید فعالیت های انگلیس درکمپ ناما توسط این وزارتخانه طفره می رفت. همچنین وزارت دفاع انگلیس هیچگاه نگفت که آیا وزراء دولت انگلیس در جریان نگرانی ها درباره نقض حقوق بشر در آن بازداشتگاه قرار داشتند یا نه.
اما یک ویژگی عملیاتی نیروهای انگلیسی به هنگام انتقال زندانیان به کمپ ناما حاکی از آن است که وزارء دولت و مقامات ارشد وزارت دفاع انگلیس احتمالا می دانستند که آن زندانیان با خطر سوءرفتار مواجه بودند. تقریبا همیشه یک سرباز آمریکایی به هنگام انتقال بازداشتی ها به آن بازداشتگاه سربازان انگلیسی را همراهی می کرد و متعاقبا نام وی به عنوان کسی که آن زندانی را دستگیر کرده بود، ثبت می شد.
به کرات به اعضاء اس ای اس و اس بی اس در مورد اهمیت این اقدام تاکید شده بود چون به دولت انگلیس امکان می داد از یک بند کنوانسیون ژنو که به نحوه برخورد با زندانیان مربوط می شد، شانه خالی کند. طبق بند مربوط دولت انگلیس ملزم می شد هر زندانی را که به آمریکا تحویل می داد، چنانچه با وی مطابق با کنوانسیون ژنو رفتار نمی شد، فورا خواستار بازپس گیری آن شود. بدین ترتیب، زندانیان در آن بازداشتگاه به تعبیر برخی وکلاء به یک سیاه چاله حقوقی محکوم می شدند.
وقتی یکی از اعضاء اس ای اس به نام بن گریفین گفت که دیگر به عراق باز نمی گردد و فاش کرد نیروهای انگلیسی تعداد زیادی از بازداشتی هایی را تحویل ارتش آمریکا داده اندکه با شکنجه مواجه بودند، وزارت دفاع انگلیس برای توضیح این مسئله تحت فشار قرار گرفت. گریفین خود از وزارت دفاع انگلیس خواست درباره فعالیتهای نیروی ضربت که وی عضو آن بود، تحقیق کند. اما وزارت دفاع با کسب یک حکم حقوقی برای ساکت کردن وی، به او هشدار داد اگر مجددا این مسئله را مطرح کند، به زندان خواهد افتاد.
فعالیتها در آن بازداشتگاه کاملا سری بود و در مورد ورود به زندان نیروهای ویژه کنترل شدیدی اعمال می شد. یکی از افرادی که گزارشها در سطح وسیعی از حضور مکرر وی در آنجا حکایت دارد، ژنرال استنلی مک کریستال فرمانده وقت نیروهای عملیات ویژه مشترک آمریکا در عراق است.
طبق نتایج تحقیقات دیده بان حقوق بشر مستقر در نیویورک، زندانیان در کمپ ناما مورد ضرب و جرح قرار می گرفتند، در هوای بسیار سرد نگهداشته می شدند، به کرات تهدید به مرگ می شدند و مورد رفتار های تحقیرآمیز و اشکال مختلف شکنجه های روحی و جسمی قرار داشتند. این گزارش از ضرب و جرح زندانیان با ضربات قنداق تفنگ و استفاده از آنها به عنوان هدف برای تمرین با تفنگهای غیرکشنده حکایت دارد و اینکه در برخی موارد افسران اس ای اس در ضرب و جرح زندانیان به هنگام بازجویی دخالت داشتند. زندانیان زن نیز در آن بازداشتگاه مورد بازجویی قرار می گرفتند.
یک مامور تحقیق آمریکا به دیده بان حقوق بشر گفته بود، برای بسیاری سوء رفتارهایی که در مورد زندانیان در کمپ ناما صورت می گرفت، مجوز لازم بود. این امر حاکی از آن است که توسل به آن روشها برای بازجویی با تایید سلسله مراتب فرماندهی صورت می گرفت.
امروز با گذشت ده سال از تهاجم به عراق و ایجاد نیروی ضربت مشترک آمریکا و انگلیس که تعداد کثیری از عراقی ها را دستگیر و بازجویی کرد، وزارت دفاع انگلیس در پاسخ به سوالاتی که درباره سوء رفتار با آنها مطرح می شود، می گوید که فقط روایت هایی از آن بدرفتاریها شنیده است و هرگونه شواهد بیشتر در مورد نقض حقوق بشر باید برای تحقیق به مقامات ذی صلاح ارائه شود.