آیه ۵۱ - ۵۳ سوره مومنون
یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ
وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی به ما تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿۵۱﴾ وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ
﴿۵۲﴾ فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ زُبُرًا
کُلُّ حِزْبٍ به ما لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ ﴿۵۳﴾
ای پیامبران از چیزهای پاکیزه بخورید و
کار شایسته کنید که من به آنچه انجام می‌دهید دانایم (۵۱) و در حقیقت این امت‌شماست
که امتی یگانه است و من پروردگار شمایم پس‌از من پروا دارید (۵۲) تا کار [دین] شان
را میان خود قطعه قطعه کردند [و] دسته دسته شدند هر دسته‌ای به آنچه نزدشان بود دل
خوش کردند (۵۳)
در ادب فارسی یکی از خاصیت‌های شراب عرفانی این است که حجاب فرقه‌های گوناگون را کنار می‌زند و همه را باطل اعلام می‌کند مگر شوق و مستی الهی که همه را با هم وحدت می‌بخشد:
مستان خدا گرچه هزارند یکی‌اند
مستان هوا جمله دوگانه است و سه گانه است
دیوان شمس
با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی تا بی خبر بمیرد در درد خود پرستی
حافظ
ساقی قدحی پر کن از آن داروی مستی تا از سر سوفی برود علت هستی
عاقل متفکر بود و مصلحت اندیش در مذهب عشق آی کزین جمله برستی
سعدی
ای سوفی سرگردان در بند نکونامی تا دُرد نیاشامی زین دَرد نیارامی سعدی
شراب عرفانی را به همین سبب که هواهای نفسانی را دور می‌کند و همه را در مستی الهی وحدت می‌بخشد، شراب وحدن خوانده‌اند.
میِ صِرفِ وحدت کسی نوش کرد که او هر دو عالم فراموش کرد
سعدی، بوستان
«کلو من الطیبات و اعملوا صالحاً» غذای پاک خورید و کار نیکو کنید. این حروف قدسیِ شگفت کلامی است از حکمت که اگر همه مردم جهان از ذوق این کلمه به وجد آیند و جشن و ضیافت سازند و کاروان شادی به راه اندازند.
موسیقی دانان به الهام آن آهنگ‌ها تصنیف کنند و شاعران شعر بسرایند و مطربان به هزار لحن بخوانند و خطاطان به قلم یاقوت به تحریر آورند جای شگفتی نخواهد بود الّا آنکه ذوق و شور و مستی و زیبایی پرستی از عامهٔ مردمان رخت بر بسته است که چنین گوهر یگانه ایرا همراه با هزار دیگر بر طاق نسیان نهاده‌اند و به کارِ گِل و سنگ مشغولند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید