ای پیامبران از چیزهای پاکیزه بخورید و
کار شایسته کنید که من به آنچه انجام می‌دهید دانایم (۵۱) و در حقیقت این امت‌شماست
که امتی یگانه است و من پروردگار شمایم پس‌از من پروا دارید (۵۲) تا کار [دین] شان
را میان خود قطعه قطعه کردند [و] دسته دسته شدند هر دسته‌ای به آنچه نزدشان بود دل
خوش کردند (۵۳)
در این آیه خداوند رابطهٔ میان غذای پاک و کارهای نیکو را به عنوان یک اصل مسلم از قوانین عالم معرفی کرده است و اگرچه خطاب آن با رسولان است اما همه انسان‌ها را شامل می‌شود که نمی‌توان هر غذای ناپاکی را که از راه غارت اموال جامعه فراهم شده است خورد و کار خوب کرد.
خداوند تمامی بشریت را یک امت به حساب آورده است که خدای واحدی دارند و باید تقوی و پرهیزگاری پیشه کنند یعنی از هر کار بدی پرهیز کنند.
اما اکثر مردمان به جای تسلیم شدن به خدا و فرامین او به دنبال هواهای نفسانی هر یک مذهبی اختیار کردند و کار دین را آشفته و پریشان ساختند و هزار گرد و خاک در این میدان برانگیختند. در حالی که حقیقت دین ساده و آشکار و روشن است: «خداوند را بپرستید و کار خوب بکنید و از کار بد بپرهیزید».
اما متاسفانه آنها از این دستور ساده استفاده نکردند و دین را به فرقه های گوناگون کشاندند و هر فرقه ای به خیالاتی دل خوش داشتند که ماییم پرچمدار دیانت و غیر خود را محکوم و مطرود دانستند.
و مخالفانشان را مورد آزار و شکنجه قرار دادند و اندیشه های خود را چنان قداست بخشیدند که به تعبیر فردوسی گفتند:
به من نگرود هر که اهریمن است
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید