به گزارش
باشگاه خبرنگاران، شعر پیش رو، از سروده‌های الكساندر سرگیویچ پوشكین است و یادبود نام دارد. در میدان پوشكین شهر مسكو، بر روی پاسنگ مجسّمه‌ی پوشكین، كه آپكوشین به سال ١٨٨٠ساخته است، ابیات این شعر حك شده‌اند. بند نخست آن پیش از هرچیز خواننده‌ی خوش‌ذوق پارسی زبان را به یاد این بیت از شعر حكیم فردوسی می‌اندازد كه قرنها پیش از آن كه پوشكین بر كره‌ی خاك قدم نهد توسّط حكیم طوس سروده شده بود:
برآوردم از نظم كاخی بلند
كه از باد و باران نیابد گزند
یادبود بنای یابودی از برای خویشتن ساخته ام غیر كار دست
گذر مردمانش نخواهد پوشانید
بلندای رفیع و تسلیم ناپذیرش
از ستون الكساندر نیز فراتر خواهد بود
من نخواهم مرد به كمال. كه از رهگذر غزل‌های عاشقانه‌ام
روحم بیش از خاكسترم دوام خواهد آورد و زوال را در پس پشت خواهد گذارد
و تا مادامیكه در پرتوِ انوار ماه حتّی یك شاعر
زندگی كند، من نامدار خواهم بود
خبر من تمام روسیه‌ی بزرگ را در خواهد نوردید
فرزند خلف اسلاو، فنلاندی، و اكنون تونگوس وحشی
و كالمیكِ استپ نشین،
و هر زبان گویایی در آن، نام مرا بر لب خواهد راند.
و برای قرنها مردمانم دوست خواهند داشت
چه، احساساتی نیكو را با نوای چنگ‌اَم بیدار كرده ام
كه در این زمانه‌‌ی شداید آزادی را ستوده‌ام
و برای اوفتادگان، طلب رحم و عطوفت نموده‌ام
آه ای الهه‌ی شعر و خنیا، فرامین خدای را بنیوش
از رنجش‌ها و آزردگی‌ها مهراس و در پی افتخار و تاج مباش
ستایش و افترا هر دو را با بی‌تفاوتی پذیرا شو
و با احمق و نادان به بحث منشین