به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران بیرجند
طبیعت
را مرگ و حیاتی است که هر سال آن را تجربه می‌کنیم . زمستان جمود و مرگ
طبیعت است و بهار حیات دوبارۀ آن . با آغاز هر بهار طبیعت مجدداً زنده
می‌شود و حیاتی دوباره را شروع می کند.
طبیعت خفته ی فصل زمستان ، با
وزش نسیمی بهاری ، چنان با طراوت می‌شود که گویی هیچ زمستانی به خود ندیده
است . بهار با آمدنش، سرود زندگی می نوازد . انگار نسیم بهاری، دمیدن روح
الهی بر زمین‌های مرده است، زمین‌هایی که در پاییز و زمستان، سرسبزی‌شان را
از دست داده و به گورستانی از برگ‌ها و چوب‌های خشکیده تبدیل شده بودند.
قلب
ما نیز مرگ و حیات و زمستانی و بهاری دارد . اگر قلب را قساوت و ظلم
فراگیرد، یا به گناه آلوده شود، مرده است. اما دلِ مرده را هم می‌توان زنده
کرد . پاکی و زیبایی در ژرفای جان انسان ریشه دارد و لذا نیازمند شکوفایی و
بالندگی است . از همین روست که وقتی خداوند طبیعت را زنده می‌کند ، و بهار
را در آن نمایان می سازد ، دل ها به وجد می آیند و نشاط می یابند .
اولیای
دین، قرآن را مهمترین عامل بالندگی انسان و صفای روح و جان او معرفی می
کنند. قرآن نمایشگاهی سرشار از هنر آفرینی خداوند بزرگ است که انسان را به
تعقل و تدبر در صحنه های بی مانند و تصاویر ملکوتی خود فرا می خواند تا چشم
زیبابین بشری را باز کند . چنانکه خداوند در آیات 3 و 4 سوره ملک می
فرماید : «... در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی بینی، بار
دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده میکنی ؟ بار دیگر (به عالم
هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی
تو باز می گردد در حالی که خسته و ناتوان است.» اعجاز بزرگ رسول اسلام (ص)
به مخاطبان خود، خرد ، زندگی ، جنبش ، ایمان ، اراده ، عزت و استواری می
بخشد و دنیایی از عظمت و زیبایی را در برابر انسان به نمایش می گذارد .
آیات قرآن ، تابلویی زیبا از انسان و ارزشهای وجودی او را به تصویر می کشند
و راههای رهایی از تاریکی های زندگی و غلبه برهواهای نفسانی را نشان می
دهند. بدینگونه قرآن را بهار دلها نامیده اند .
حضرت علی (ع) در حدیثی می فرماید : «بهار دل ها و چشمه هاى دانش قرآن است و براى قلب و فکر جلایى جز قرآن نمی توان یافت.»
در
فصل بهار تمام گیاهان زنده، گل ها خندان، درختان با طراوات، جنگل ها و دشت
ها سرسبز، میوه ها آماده چیدن و خلاصه تمام طبیعت زنده، زیبا و پرشکوه و
خرّم و باطراوت است. هنگامى که نسیم قرآن بر قلب ها مى وزد بهار دل ها شروع
مى شود. گل هاى اخلاق و صفات نیکو شکوفه مى کند، درختان پربار تواضع و صبر
و استقامت به بار مى نشیند، و یخ هاى حاصل از گناه ، کم کم آب مى شود، و
آثار باقى مانده زمستان گناه که بوى مرگ و نابودى قلب را مى دهد به تدریج
از بین مى رود. روشن است که هر چه بیش تر از قرآن بهره ببریم، بهار قلب
هایمان پربارتر و پایدارتر خواهد شد . خداوند درمورد کتاب آسمانی خود می
فرماید : «ای مردم! اندرزی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است؛ و درمانی
برای آنچه در سینه‌هاست؛ و برای هدایت و رحمتی است برای مؤمنان!» ( سوره
یونس ، آیه 57 )
اگر به فصل بهار دقت کنیم ، دو موضوع مهم در آن دیده می
شود، یکی عظمت خدا ، که بیانگر توحید است و دیگری زنده شدن مجدد طبیعت که
یادآور معاد و برانگیخته شدن دوباره انسان در روز رستاخیز است. بنابراین
بهار هم فصل توحید و هم فصل معاد است. قرآن نیز بهار دل ها است و انس و
آشنایی با آن، اعتقاد به توحید و معاد را در وجود آدمی نهادینه می کند .
قرآن کریم انسان را به تفکّر در جهانی که او را احاطه کرده است ترغیب، و
او را به شناخت کلیه رموز جهان هستی رهنمون می کند و انسان را با دو موضوع
مهم جهان هستی، یعنی مبدأ و معاد آشنا می‌نماید .
عطر دل انگیز
آیات قرآن ، مشام جان را زنده میسازد و دلی که به قرآن زنده شود ، هرگز
افسرده نمی گردد . قرآن سفره گسترده و پر نعمت الهی است. آوای دلنشین تلاوت
آیاتش، روح بخش و صفا دهنده ضمیرهای پاکِ پرهیزکاران است و زمزم زلال
معارف قرآن، صفای دلها و حیات جانها است .
یکى از وجوه اعجاز قرآن
«اعجاز تأثیرى» آن است. بدین معنا که قرآن از جهت شدت تأثیرگذارى و جذّابیت
دارای ویژگی خارق العاده ای است. تأثیر شگفت قرآن مجید بى تردید از ابعاد
اعجاز آن است و هیچ بشر معمولى قادر نیست کتابى تا این اندازه مؤثر بیاورد.
«ساوراى» شرق شناس فرانسوى مى گوید: « قرآن داراى تأثیرى خاص و جذابیتى
مخصوص است که مانند آن براى هیچ یک از کتابها نیست.»
در باره تأثیر قرآن
داستان جالبی از صدر اسلام نقل شده است : اخنس بن قیس، ابوجمل و ولیدبن
مغیره از بزرگان عرب و مخالفان پیامبر بودند . با این حال آنها شب هنگام از
کوچه هاى تاریک مکه مى گذشتند و پشت دیوار خانه حضرت رسول(ص) مى ایستادند و
تا بامداد به آواى خوش قرآن گوش مى دادند. ولیدبن مغیره در این باره مى
گوید: « به خدا قسم این سخن شیرینى خاصى دارد و زیبائى مخصوصى از آن مى
درخشد. درختى است که شاخه آن پرمیوه و تنه آن پربرکت است. این سخنى است که
بشر نمى تواند آن را به زبان آورد.»
" کنت گریک "، محقق انگلیسی
در کتاب " قرآن را چگونه شناختم " نوشته است : « تاثیری که قرآن در یک زن
یا مرد مسلمان می گذارد ، ناشی از اعتقادی است که هر مسلمان به قرآن دارد و
این تاثیر ، طبیعی است . اما یک فرد غیرمسلمان مثل من ، بدون اعتقاد به
قرآن ، آن را می گشاید . با این حال ، همین که شروع به خواندن می کند ، تحت
تاثیر قرار می گیرد و به هر نسبت که در خواندن قرآن جلو می رود ، تاثیر
کتاب بر او بیشتر می شود و این تاثیر امری استثنایی است . » وی افزوده است :
« ما انگلیسی ها ، زبانی را که چهارده قرن پیش در بریتانیا و سایر جزایر
انگلستان بدان تکلم می کردند ، نمی فهمیم . دانشمندان فرانسوی که استاد
زبان هستند ، نیز نمی توانند زبان فرانسه چهارده قرن قبل را درک کنند . ولی
مرور زمان ، اثری در مطرود نمودن زبان قرآن نداشته است . هنگامی که ما
قرآن را می خوانیم ، مثل این است که در یکی از کشورهای عرب زبان ، روزنامه
ها و کتابهای امروزی را مطالعه می کنیم . »
حضرت علی (ع) در روایتی
زیبا فرموده اند : « خداوند (قرآن) را فرونشاننده عطش دانشمندان و بهار
دل‌های فقیهان قرار داده است.» آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید
ایران با اشاره به این جمله امام علی (ع) ، اظهار می دارد : «سه چهارم کره
زمین آب و یک چهارم آن خشکی است، همچنین تقریبا سه چهارم بدن انسان نیز آب
است؛ بنابراین نیاز انسان به آب ضروری است و بدون آن دوام نمی آورد، بر این
اساس روح انسان نیز به آب نیاز دارد؛ آب روحانی ما قرآن مجید است. »
قرآن
کریم، کلام پروردگار مهربان و نسخه شفابخش بشریت در همۀ دورانهاست. خواندن
آیات آن، زنگار از دل می‌زداید و انسان با تلاوت هر آیه، پله‌ای از نردبان
معنویت را طی می‌کند. شخصی به نام سعید بن یسار، خدمت امام صادق (ع) رسید و
از آن حضرت برای رفع اندوهش یاری طلبید. آن حضرت به او این دعا را آموخت:
«خدای
من، به همه اسم هایی که برای تو است؛ چه آنهایی که در کتابت (قرآن) نازل
کردی؛ و چه آنها که به یکی از آفریدگانت آموختی، یا در علم غیب خود پنهان
ساختی، از تو درخواست می کنم که بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله
درود فرستی و قرآن را نور دیدگان و بهار قلبم و موجب زدودن اندوه و از میان
رفتن غم من قرار دهی.»
قرآن ، جهانی سرشار از اندیشه ها و حکمت های
متعالی است که در آن می توان حقایق و رموز هستی ، شگفتی های آفرینش و نیز
بهترین برنامه های اخلاقی و تربیتی را برای انسان یافت . این کتاب الهی خود
را به اوصاف پاک و زیبا از قبیل نور ، آشکار کننده حق از باطل و هدایت
کننده به استوارترین راهها ، ستوده است .
خداوندا، بهار، سرچشمه رشد
و جنبش و نماد دگرگونیست. ما نیز پا به پای بهار با توسل به قرآن ، به شور
و تحول برخاسته‌ایم تا تو را که به جوانه زدن و حرکت سفارشمان کرد‌ه‌ای،
بیشتر بشناسیم. دستمان را بگیر و سایه سنگین رخوت و گناه را از جسم و
جانمان دور کن . ما را به آفتاب بهاری برسان، به نوری که هر ذره‌اش نوید
پیش رفتن و جنبش باشد. ما را که از تیرگی و سرما گریزانیم به روز‌های روشن
بهار متصل گردان و روح امید و پویایی و دگرگونی را در ما زنده کن، یا ارحم
الراحمین ./س