به گزارش حوزه سياست خارجي باشگاه خبرنگاران به نقل از ايران هسته‌اي؛ روزنامه
نیویورک تایمز در تحلیل به قلم یک عضو شورای روابط خارجی آمریکا خواستار آن شد که
آمریکا در مذاکرات با ایران در کنار بحث هسته‌ای به نگرانی‌های امنیتی ایران هم
بپردازد.
"ری تکیه" در مقاله‌ای که روزنامه نیویورک تایمز روز 19 اسفند
1391 (9 مارس 2013) آن را منتشر کرده، در ابتدا به فضای مثبت شکل گرفته پس از
مذاکرات آلماتی اشاره کرده و نوشته است: «پس از نشست قزاقستان میان ایران و قدرت‌های
مهم جهان، احساس غیر معمولی از خوشبینی در پایتخت‌های مربوط وجود دارد. در حالی که
رسانه‌ها و سیاستمداران ایران در گذشته چنین دیدارهایی را تقبیح و به آنها بی‌توجهی
می‌کردند، این بار به نظر می‌رسد طبقه رسمی حکومت ایران لحن و ادعاهای خود را
تعدیل کرده باشد. حتی مقامات مأیوس آمریکایی که به لجاجت ایران عادت کرده‌اند نیز
امیدوار به نظر می‌رسند«.
وی ادامه می‌دهد: «پس از حدود یک دهه دیپلماسی، به نظر می‌رسد در
انتهای یکی از طولانی‌ترین تونل‌های دنیا، نوری ضعیف و شاید هم گذرا دیده می‌شود.
چالش دور بعدی مذاکرات در ماه آوریل، تحکیم پیشرفت به‌دست آمده و در نهایت، اجرای توافقنامه
پایدار کنترل تسلیحاتی است«.
تکیه درباره راهبرد امریکا در مذاکره با ایران می‌نویسد: «جنبه مهم
راهبرد غرب این است که امتیازهای هسته‌ای ایران با کاهش مجازات‌های اقتصادی همراه
شود. در بحث‌های دیپلماتیک این موضوع به «بیشتر در برابر بیشتر» مشهور شده است یعنی
هر چقدر ایران امتیازهای هسته‌ای بیشتری بدهد، از مزایای مالی بیشتری برخوردار
خواهد شد«.
با این حال تکیه در ادامه مقاله خود استدلال می‌کند که این راهبرد
برای حل نهایی مسئله هسته‌ای کافی نخواهد بود.
وی تاکید می‌کند که در نهایت باید به نگرانی‌های امنیتی ایران هم
رسیدگی شود.
تکیه نوشته است: «در نشست ایران و قدرت‌های جهانی پیشنهادهایی درباره
کاهش تحریم‌ها در برابر مصالحه‌های هسته‌ای ایران مطرح شد، ولی برای موفقیت در مذاکرات
باید نگرانی‌های امنیتی تهران نیز طرح شود. در عین حال بعید است بن‌بست موجود از
طریق تبادل امتیازهای هسته‌ای در برابر کاهش تحریم‌ها حل شود. برای اینکه قدرت‌های
بزرگ درباره این موضوع پیشرفت کنند، باید به غیر از مشکل اقتصادی ایران، مشکل
امنیتی این کشور را نیز در نظر بگیرند«.
وی سپس با اشاره به یک نمونه می‌نویسد: «جنبه‌ای مهم از راهبرد فشار
آمریکا که به ندرت به آن توجه می‌شود، حضور دریایی گسترده این کشور در خلیج فارس و
نیز فروش میزان قابل توجهی تسلیحات به شیخ‌نشین‌های عرب است. توازن متعارف قدرت در
خلیج فارس به شکلی جدی به ضرر ایران بهم زده می‌شود. برای کشوری با ادعاهای
تاریخی، ایفای نقشی مهم در نزدیک‌ترین همسایگانش مانند موضعی نامناسب، فقط موجب
افزایش گرایش به سلاح‌های هسته‌ای می‌شود«.
در ادامه این مقاله آمده است: «امروز، جامعه بین الملل درصدد خلع سلاح
کشوری است که امنیت عملی‌اش، به طور نظام‌مند به خطر افتاده است. هدف از این سخنان
مطرح کردن پیشنهاد خروج آمریکا از خلیج فارس یا رها کردن متحدانش و نیز تعهدات
مندرج در توافقنامه‌ها نیست، بلکه منظور این است که آمریکا در دیپلماسی خود باید
به مشکلات امنیتی ایران توجه بیشتری کند. آمریکا ممکن است بخواهد نقشی را که ایران
می‌تواند در اوضاع امنیتی خلیج فارس داشته باشد بررسی کند. بر اساس این خط مشی‌ها،
آمریکا ممکن است بخواهد عقایدی را در نظر بگیرد که موجب برقراری ثبات در مناطق
دیگر مستعد درگیری مانند اروپا شده‌اند. گفتگوی مربوط به امنیت خلیج فارس می‌تواند
در برگیرنده موضوعاتی مانند حقوق کشتیرانی، راهکار رسیدگی به اختلاف‌های ارضی و
نیز سامانه هشدار پیش از موقع برای تمرین‌های نظامی و حتی ممنوعیت برخی سلاح‌ها در
منطقه باشد. قدرت‌های بزرگ با تدوین چارچوب امنیتی که در برگیرنده موضوعات اقتصادی
و سیاسی باشد، می‌توانند محدودیت‌های چشمگیرتری در مورد اشتهای هسته‌ای ایران اجرا
کنند«.
انتهاي پيام/ش