به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شهرکرد :
او ما را به خانه ای قدیمی در شهركرد برد كه در حیاط قدیمی خانه، مادر، در كنار دیگر اقوام در یك روز سرد اسفندی، چراغ خانه دلش را با ذكر صلوات و كشت سبزه های نوروزی روشن كرد.
در این آیین دیرپا كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است، خانواده احمدرضا با پخت آش نذری، با انداختن تخت های چوبی و پارچه سفید، اقدام به كشت آیین سنتی سبزه های نوروزی در هفدهم اسفندماه كردند.
احمدرضا، هرگز مانند دیگر گل فروشی ها كه این روزها سبزه های چینی و سبزه های ماشین كشت را در مقابل دید مردم قرار داده اند، سبزه های سنتی را به مردم هدیه می دهد و به قول مادر سحر، این سبزه اندازی اصل و اصالت سنت بهار است.
گل های بهاری چادر نماز مادر سحر، نشان از شكوفایی بهار دارد و نوروز خانه مادر بزرگ، با سبزه هایی پر طراوت اش خود را به روزهای آخر اسفندی نزدیك می كند.
در آستانه فرا رسیدن فصل بهار، مردم بر اساس یك سنت دیرین، آیین سبزه كشی یا كشت سبزه نوروز را برگزار می كنند، تا بهار پیرایشگر خانه هاشان باشد و نوروز فرش سبزینه ای برای ورود بهار می گستراند و این یعنی صدای پای سبزه ها راز نوازش دستان نوروزی است.
مردم، با فرا رسیدن هفته های پایانی اسفند و در نخستین پنحشنبه از نیمه ماه آخر سال، در آیینی سنتی و خاص اقدام به كشت سبزه نوروز می كنند.
مردم ایران زمین، در روزهای پایانی اسفندماه با كشت روباز گندم، عدس، ما، لوبیا و برخی دیگر از حبوبات بر روی سینی و یا كوزه های رنگی و به استقبال فرارسیدن نوروز و ایام بهار می روند.
در این آیین، دانه ها و بذرهای جمع آوری شده گندم را درون طبق یا سینی ها چوبی، سفالی و یا فلزی می ریزند و یك پارچه نمدار سبز رنگ یا سفید بر روی آن می كشند و با خواندن دعا و آیه الكرسی، خود را برای استقبال از عید نوروز آماده می كنند.
برخی از مردم استان چهارمحال و بختیاری معتقدند كه كشت سبزه در روزهای پایانی اسفند آن هم به دست پیشكسوتان و سادات و بزرگان فامیل، موجب سبزی و سالی پربركت برای اهل خانه می شود.
مردم استان چهارمحال و بختیاری، بر این عقیده اند كه كشت سبزه و جوانه از دیرباز در بین مردم رواج داشته و ریشه آن باستانی و سنتی است.
بر اساس اعتقاد دیرین آنها، كشت سبزه به هنگام فرارسیدن نوروز، به عنوان ترویج فرهنگ كار و توجه بخش كشاورزی و تفال زدن به محصولات می باشد.
درگذشته، بر روی دیوارهای خانه های خشتی، 12 نوع از انواع سبزه، بذرهایی مانند: گندم، ارزن و جو و عدس را كشت می كردند و به آن تفال می زدند، تا ببینند كدام محصول در سال پیش رو پر رونق تر خواهد بود.
پس از جوانه زدن و سبزكردن این بذرها، آن را درون سینی گذاشته و به عنوان یكی از سین های سفره هفت سین قرار می دهند.
بستن سبزه به منظور هدایت و كنترل مواد غذایی و گره زدن آن در تیر روز فروردین نیز به منزله علاقه مندی به توسعه طبیعت و گسترش فرهنگ كشاورزی است كه در دوران گذشته،سبزه كشت شده را برروی سكویی با نام میزدپان یا ( میزبان ) می گذاشته اند./س