آیه ۱۱۰ سوره کهف
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ﴿۱۱۰﴾
بگو من هم مثل شما بشرى هستم و[لى] به من وحى مىشود كه خداى شما خدايى يگانه است پس هر كس به لقاى پروردگار خود اميد دارد بايد به كار شايسته بپردازد و هيچ كس را در پرستش پروردگارش شريك نسازد (۱۱۰)
*اکنون همه منتظرند تا قاصد صدها شرط و بهانه بیاورد و هزاران بار سنگین بر دوش مشتاقان گذارد، اما با کمال حیرت همه می‌شنوند که اگر دیدار پروردگارتان را مشتاقید تنها یک کار در پیش پای شماست: به کارهای نیکو بپردازید، همان کارها که از دیدنش و از شنیدنش به وجد می‌آیید.
*و از همه کس انجام آن را انتظار دارید، و البته باید که در انجام کارهای نیکو که مهم‌ترین آن‌ها شاد کردن دل‌ها و برآوردن آرزوهاست هیچ غرضی غیر از رضای آن یگانه در دل نیاوریدبلکه یک دل و یک جهت تنها او را پیش چشم داشته باشید و به خاطر او که خیر و خوبی مطلق است خوب کار کنید.
*سرِ زلف خوبی را بگیرید و پیش روید تا بدان باغ جمال برسید؛ و کدام سخن از این خوش‌تر که ما را به نقطه اوج سعادت رهنمون شود و هیچ کار سخت و سنگینی بر دوش سالکان نگذارد مگر انجام خوبی‌ها که آن نیز خود محبوب همه انسان‌ها است.
*راهی پر از گل و ریحانِ خوبی و شرافت و انسانیت و راستی و درستی و راهی خالی از دیو و ددهایی چو کبر و غرور، دروغ و حرص و حسد؛ این است راه عشق و این است راه رسیدن به کعبه مقصود و خانه معشوق.
*آن سختی‌ها و مهالک و خطرات که در طریق عشق برشمرده‌اند برای بیگانگان است که خواهند با مصائب ناجنسی چون نفسِ خودخواه راهی کوی عشق شوند و گرنه خارهای راه عشق همه بر عاشقان و مشتاقان گل و ریحان است:
به توّلای تو در آتش هجران چو خلیل گوئیا در چمن و لاله و ریحان بودم
سعدی
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید