حميد كنگراني مجسمه ساز با نگاهي به پيشينه مجسمه سازي در ايران درباره مجسمه سازي معاصر ايران در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: پيشينه مجسمه سازي در ايران به پنج هزار سال پيش برمي‌گردد. آثار مفرغي بدست آمده از لرستان، آثاري سمبوليك، طبيعت گرا و كاربردي اند. پيكر تراشي در دوره هخامنشي داراي جنبه هاي مذهبي، طبيعت گرايي و وقايع نگار هستند. در دوره اشكاني واقع نمايي در چهره پردازي رواج داشت و در دوره ساساني مجسمه سازي به طبيعت گرايي نزديك شد.
وي ادامه داد: پس از دوره ساساني تا حدود 100 سال پيش، ايران در يك دوره طولاني فاقد هنر مجسمه سازي بود تا اينكه در سده اخير هنرمنداني چون كمال الملك، ابوالحسن خان صديقي و علي اكبر صنعتي پس از آشنايي با هنر جهان و به خصوص هنر آكادميك اروپا آغازگر مجسمه سازي معاصر ايران شدند.
كنگراني تصريح كرد: با توجه به اينكه هنر مجسمه سازي در ايران فاقد تاريخ غني و الگوهاي مناسب است، همسو شدن جامعه با رويكردهاي نوين مجسمه سازي نياز به سپري شدن زمان دارد و اكنون با توجه به گسترش ارتباطات و برگزاري جشنواره ها و سمپوزيوم ها زمينه براي رشد و تجربه هاي جديد فراهم شده است. چنانچه گرايش و علاقه افراد نسبت به بكارگيري آثار حجمي مدرن و مجسمه هاي مفهومي در منازل خود مويد همين امر است.
كنگراني ادامه داد: برگزاري سمپوزيوم ها، بي ينال ها و جشنواره ها با فراهم آوردن شرايط مناسب براي به عينيت بخشيدن ايده هاي هنري و آشنايي با رويكردهاي جديد مجسمه سازي و بهره برداري از آثار هنرمندان در فضاي شهري اقداماتي مناسب است كه سبب رشد تفكر هنري در بطن جامعه مي‌شود.
وي تصريح كرد: مجسمه سازي ايران در بخش هاي زيرساخت (آناتومي و فيگور) دچار كاستي هايي است كه از توجه دانشگاه ها به مكتب هاي مدرن و توجه كمتر به آناتومي و استخوان شناسي منجر مي‌شود، بنابراين سرمايه گذاري در دانشگاه ها اقدامي ضروري مي‌باشد.
كنگراني در آخر از عملكرد سازمان زيباشناسي تهران و شهرداري به خاطر استفاده از آثار هنري حجمي در مناطق مختلف تهران تشكر كرد و اين اقدامات را مناسب و ضروري خواند./ي2