سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

تنها پرواز می کند اما امید ها را ناامید نمی کند

امید تنها بازمانده درناهای گله غربی است که از سیبری می آید و در شمال اقامت می کند امید مردم منطقه این است که این پرنده زیبا که هر سال اواسط آبان می آید و در اواسط اسفند به سیبری کوچ می کند را ببیند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، اگر خود را به جای مردمان باستانی ساکن ایران و به ویژه مردمان سیستان که باور زیادی به وجود سیمرغ در شاهنامه فردوسی دارند بگذاریم، درناها پرندگانی بزرگ و سفید هستند که در دسته های پر جمعیت که از دور شبیه یک  پرنده بسیار زیبا بزرگ به چشم می آیند مسیر درناها از شمال شرق به سوی جنوب غربی و بر عکس است آنان یکبار نوید فرارسیدن سرما و یکبار نوید فرا رسیدن گرما را می آورند درناها برای انسانها موجوداتی احترام برانگیز بوده اند تاجیکان جنوب ازبکستان و شمال افغانستان باور دارند که وقتی درناها به بلخ می رسیدند بخاطر مبارکی و فرخندگی تاق نوبهار هرگز از بالای آن نمی گذشتند و از زیر آن رد می شدند بسیاری از مردمان سیبری از جمله اسکیموهای جامعه ای به شکل درنا می پوشند و به هنگام جشن و شادمانی با همان جامعه برگرد آتش می رقصند آنان درنا را نشانه خوشبختی می دانند و از همه مهم تر اینکه پر او را دارویی شفا بخش برای زخم ها و دردها می دانند.

درناها نامهای گوناگون دارند: بوتیمار، غم خورک، کلنگ، کرکی و حواصیل درناها پرندگان مهاجر هستند که تابستان ها را در سرزمین های سردسیر  سیبری و دیگر نواحی سرد شمال شرقی فلات ایران سپری می کنند و در زمستان ها به سوی جنوب روی می آوردند.

احمدی دامگاه دار مازندرانی درباره درنا چنین می گوید: گله غربی درناهای سفید سیبری از حدود 25 سال پیش به دامگاهای شمال کشور می آیند و در 3 دامگاه شمال فریدون کنار، از باران، سر فرود می نشینند که تعداد آنها حدود 7 تا 12 قطعه بوده است ولی از حدود 10 سال گذشته به این طرف فقط 3 درنا به دامگاههای شمال می آیند.

وی افزود: با شروع پرژوه بین المللی درنای سیبری که به منظور حفاظت از درناها و ایستگاههای آنها، فرهنگ سازی و آشنایی مردم بومی منطقه با این پرنده اجرا می شود، این 3 درنا از 12 آبان تا 15 آبان از سیبری مهاجرت کرده و 10 تا 15 اسفند به سیبری باز می گردند.

وی ادامه داد: متاسفانه حدود 5 سال پیش 2 تا از درناها به دلایل نامعلوم و شاید شکار به دامگاههای شمال باز نگشتند و فقط یک درنا باقی مانده است که معروف و مشهور به امید است.

وی با اشاره به اینکه این درنا تنها بازمانده درناهای گله غربی است که از سیبری می آید و امید مردم منطقه هم به همین درناست، گفت: مردم بومی منطقه بالا دامگاهداران این پرنده را سفیر صلح و آزادی می دانند و بر ایشان بسیار دوست داشتنی است.

بسیاری از کارشناسان و فعالان محیط زیست زحمات زیادی برای افزایش جمعیت این درنا امید می کشند بطوریکه جفتهایی ار از روسیه می آورند و امید دارند که شاید تعدادشان زیاد شود ولی متاسفانه با آنها بر نگشته و همچنان تنها مهاجرت می کند.

این دامگاه دار افزود: درنا در فرهنگ مردم مناطق فریدون کنار، از باران و سر فرود شناخته شده است بطوریکه میدان، مغازه ها یا جایگاه خاص را درنا نامگذاری می کنند حتی خود منطقه و محصولات منطقه را به اسم درنا می شناسند.

احمد با اشاره به اینکه این پرنده معمولا تنهاست  و به تنهایی زندگی می کند، خاطر نشان کرد: قلمروش مشخص است معمولا منزوی، گوشه گیر و بی آزار است جایی می نشیند که اطراف را زیر نظر داشته باشد و جایی که احساس خطر کند نمی نشیند و همه چیز خوار است زندگی و رفتار درنا در سر فصل تحقیقات رانشجویان و دانش آموزان است و به خاطر جذابیت این پرندگان که شامل زیبایی و رقص و آواز است مردم علاقه مند هستند که این پرنده منحصر به فرد را بشناسند.

گفتنی است، در سالیان اخیر این پرندگان به شدت مورد تهدید و کشتار قرار گرفته اند به همین خاطر درنای سفید سیبری از سوی نهادهای بین المللی پرنده ای به شدت در معرض خطر معرفی شده  و برنامه های حفاظتی گوناگونی در 17 کشور منطقه و از جمله ایران برای آنها اجرای می شود.

در زمینه حفاظت از درنای سفید می توان از کوششهای ارزنده خانم الن توکلی فعال و علاقمند حفاظت از درنای سفید یاد کرد که انجمن درنای سیبری را در ایران بنیاد گذاشته شده است./ز

گزارش از هراتیان
برچسب ها: درنا ، امید ، پرواز ، سیبری
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.