به گزارش
حوزه سياست خارجي باشگاه خبرنگاران به نقل از موسسه راهبردی دیده‌بان، این خبرنگار مکانوپلیس، تحقیقاتی را از فعالیت‌های پژاک در اروپا شروع کرده بود و به نتایج قابل توجهی رسیده بود ولی به دلیل مرگ مشکوکش فرصت انتشار آنها را به دست نیاورد.
مطلب زیر، مصاحبه "کوواسی" خبرنگار مکانوپولیس با یکی از جداشده‌های گروهک تروریستی پژاک به نام «ریزگر» است:
مکانوپلیس: پژاک اعلام کرده است که قصد دارد عملیات تروریستی‌اش در خاک ایران را تشدید کند. به اعتقاد شما قدرت تخریب‌گری این سازمان تا چه اندازه است؟ریزگر: قابلیت‌هایش خیلی مهم نیست. پژاک مستقیماً با نیروهای نظامی ایران وارد درگیری نمی‌شود. عموماً، به شهروندان کردستانی که با تهران همکاری می‌کنند و یا به مواضع پلیس مرزی حمله می‌کند. نکته تناقض‌آمیز در رابطه با دعاوی این سازمان مبنی بر اینکه برای منافع مردم مبارزه می‌کند، در اینجاست که پاسگاه‌های مرزی عموماً توسط دو یا سه جوان کردستانی که خدمت سربازی‌شان را می‌گذرانند اداره می‌شود. چون‌که در ایران، سربازان خدمت سربازی‌شان را در زادگاهشان می‌گذرانند. در نتیجه، پژاک (حزب حیات آزاد کردستان) کردها را به قتل می‌رساند، یعنی موردی که دقیقاً مخالف آن چیزی است که رهبران اعلام می‌کنند. بر این اساس، اول ماه آوریل گذشته، ۹ سرباز جوان کرد توسط پژاک (حزب حیات آزاد کردستان) در مریوان به قتل رسیدند.
برای اینکه کاملاً به پرسش شما پاسخ گفته باشم، می‌توانم بگویم که شمار یگان‌های نظامی‌اش نیز از ۵۰۰ نفر تجاوز نمی‌کند.
مکانوپلیس: آیا پژاک برای امنیت ایران خطر واقعی ایجاد می‌کند؟ریزگر: واقعاً نه، چند نفر جوان و نوجوان مسلح هیچ کاری علیه نیروی نظامی ایران نمی‌تواند انجام دهد. در عین حال بدنه
سپاه پاسداران، نیروهای پلیس و بسیجی بیش از 20 میلیون مرد و زن را در بر می‌گیرد. قدرت پژاک خاصه در تبلیغات و تصویرپردازی شهیدان و مظلوم‌نمایی در رسانه‌های غربی خلاصه می‌شود.
مکانوپلیس: آیا ایران مستقیماً و یا به شکل غیر مستقیم با پژاک مذاکره می‌کند؟ریزگر: نه، هرگز. علاوه بر این، "عبدالرحمان حاجی‌احمدی" رییس پژاک در مصاحبه‌ای اظهار داشت که هرگز در هیچ مذاکره‌ای، مستقیم یا غیر مستقیم، با دولت ایران مذاکره‌ای نداشته است و تأکید کرد که چنین موردی هرگز به وقوع نخواهد پیوست. برای دولت ایران، پژاک از لحظه‌ای که دست به عملیات تروریستی می‌زند، مضافاً بر اینکه علیه شهروندان کرد اقدام می‌کند، دیگر نمی‌تواند مخاطب دولت باشد. پژاک دوست دارد از طریق ایجاد وحشت فشار بیاورد. در شماره‌های ۹ و ۱۰ آلترناتیو ـ مجله تبلیغاتی سازمان ـ در تهدید روزنامه‌نگاران کردستانی که سازمان آنها را زیر سؤال می‌برند تردید نکردند. چرا که روزنامه‌نگاران و سازمان‌های غیر آنها حملات تروریستی علیه شهروندان کرد را افشا می‌کنند.
مکانوپلیس: از دیدگاه تاریخی، پژاک یکی از بازوهای نظامی پ‌ک‌ک است. فکر می‌کنید که این دو سازمان هنوز هم با یکدیگر رابطه دارند؟ریزگر: روشن است. طی مصاحبه اخیر "عثمان اوجالان" برادر "عبدالله اوجالان" که بنیان‌گذار پ‌ک‌ک است، این موضوع را چندین بار تأیید کرد. پژاک و پ‌ک‌ک در ارتباط دائمی هستند. پ‌ک‌ک و پژاک در یک اردوگاه آموزش نظامی می‌بینند. تنها تفاوت در این نکته است که پژاک تنها در خاک ایران فعالیت می‌کند. در عین حال، ریاست رسمی پژاک، حاجی‌احمدی تنها برای این امر حضور پیدا می‌کند، تا این توهم را در اذهان دامن بزند که گویی کردهای ایرانی هستند.
مکانوپلیس: شما یک کادر قدیمی پژاک هستید. به چه دلیلی این سازمان را ترک کردید؟ریزگر: اساساً به دلیل تضاد کلی بین اهداف اعلام‌شده و اقداماتی که در عمل اجام دادند. علاوه بر این فعالیت‌های تبهکارانه و مافیایی برای قابل تحمل نبود. با گذشت زمان، متوجه شدم که پژاک در انحرافات پارانویاک غرق شده و هر فرد کردستانی را که استراتژی سازمان را نمی‌پذیرد خیانتکار احتمالی تلقی می‌کند. دیگر نمی‌خواستم در یک گروه بسته مذهبی زندگی کنم که همه حتماً باید عبدالله اوجالان را بپرستند، گویی که او خدایی بوده که به زمین آمده و یا رئیس سازمان، حاجی‌احمدی که تقریباً وجود خارجی نداشت.
مکانوپلیس: وقتی پژاک را ترک کردید، آیا مورد تهدید قرار گرفتید؟ آیا خودتان را در خطر احساس می‌کنید؟ریزگر: هیچ تهدیدی دریافت نکردم. هیچ‌کس نمی‌داند من کجا هستم. ولی بر عکس، کادرهای دیگری که پژاک را ترک کرده‌اند، به قتل رسیده‌اند. «هوال هوژیر» در یک اتوبوس در آلمان به قتل رسید، «هوال کانی ایلماز»، که نماینده اسبق پ‌ک‌ک در اروپا بود در سلیمانیه در کردستان عراق به قتل رسید، «هوال سیپان» و «کمال سور» نیز در شهر چمچامال در کردستان عراق به قتل رسیدند. این دو قتل آخر را خود عثمان اوجالان، در یک مصاحبه با ارگان‌های تبلیغاتی پژاک، باز‌شناسی کرد.
انتهاي پيام/ش