آیه ۱۵- ۱۶ سوره طه
إِنَّ
السَّاعَةَ ءاَتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا
تَسْعَى ﴿۱۵﴾ فَلاَ يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا
وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى ﴿۱۶﴾
در
حقيقت قيامت فرارسنده است میخواهم آن را پوشيده دارم تا هر كسى به [موجب]
آنچه میكوشد جزا يابد (۱۵) پس هرگز نبايد كسى كه به آن ايمان ندارد و از
هوس خويش پيروى كرده است تو را از [ايمان به] آن باز دارد كه هلاك خواهى شد
(۱۶)
*منکران آن ساعت دو دسته‌اند: یکی اندیشمندانی که سیر مطالعاتشان ایشان را به قبول جاودانگی روح و وجود عالمی دیگر که در آن پاداش و جرایی باشد هدایت نکرده است.
*اینان غالباً اگر اقرار به وجود آن عالم ندارند انکار قطعی نیز نمی‌کنند زیرا می‌دانند که انکار، علمی گسترده و عظیم می‌طلبد. پس این مسئله را به تعبیر ابن سینا در «بقعهٔ امکان» می‌نهند و غربیان ایشان را agnostic می‌خوانند.
*این گروه ای بسا مردمی پاکدل و نیکوکار و مخلص باشند که یتیم را از درِ خانه نمی‌رانند و اگر بتوانند مسکینان را طعام می‌بخشند.
*اما در مقابل، بسیاری از مردمان انکارشان نشانهٔ هواپرستی و جاه طلبی و حرص و آزِ آن‌هاست؛ می‌کوشند تا وجدان خویش را خاموش کنند و از تشویشِ عاقبتِ کارها برهانند.
*مولانا در تمثیلِ حالِ منکران در داستان دقوقی از درختی صحبت می‌کند که تماما میوهٔ نعمت است و انبیا ایشان را از بیابانی خشک که در آن بر سرِ سیبِ پوسیده ای با هم به رقابت و نزاع برخاسته‌اند به چنین درختی می‌خوانند:
گر کسی می گفتشان کاین سو روید تا از این اشجار مستسعد شوید
جمله می‌گفتند کاین مسکینِ مست از قضا الله دیوانه شده ست
او عجب می‌ماند یا رب حال چیست خلق را این پردهٔ اضلال چیست
یا منم دیوانه و خیره شده دیو بر من غالب و چیره شده
در گمان افتاد جان انبیا ز اتّفاق منکری اشقیا
*خطابِ «فلا یصُدَّنَّکَ عَنها مَن لا یؤمِنُ بها» به حقیقت خطاب به همهٔ مردمان است که:
از اتفاقِ منکران بر انکار نهراسید و با اطمینان بدانید که: «إنَّ الَّساعةَ آتیةٌ»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید